Rozwiązanie stosunku pracy z członkiem korpusu służby cywilnej

Rozwiązanie umowy o pracę z osobą zatrudnioną w służbie cywilnej może nastąpić na podstawie porozumienia stron, a także za wypowiedzeniem lub bez zachowania okresu wypowiedzenia. Szczegółowe zasady zakończenia stosunku pracy zależą od tego, czy pracownik ma status urzędnika oraz czy zajmuje wyższe stanowisko w służbie cywilnej.

Członkowie korpusu służby cywilnej są zatrudniani na podstawie umowy o pracę, mianowania oraz powołania. Od podstawy nawiązania stosunku pracy uzależniony jest tryb oraz zasady rozwiązywania stosunku pracy z osobami zatrudnionymi w służbie cywilnej. 

1. Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem służby cywilnej

Podstawą nawiązania stosunku pracy z pracownikiem służby cywilnej jest umowa o pracę. Pracownik służby cywilnej może być zatrudniony na podstawie umowy na czas określony – w tym, w przypadku osób podejmujących po raz pierwszy pracę w służbie cywilnej, obowiązkowo na podstawie umowy na czas określony 12 miesięcy, oraz na podstawie umowy na czas nieokreślony. Ustawa o służbie cywilnej nie reguluje kwestii wypowiedzenia umowy o pracę. W tym zakresie zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu pracy. Regulacje odrębne dla pracowników służby cywilnej dotyczą jednak rozwiązania umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika.

1.1. Rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia

Zarówno umowa o pracę zawarta na czas określony, jak i umowa zawarta na czas nieokreślony mogą być rozwiązane przez pracodawcę za wypowiedzeniem. Wypowiedzenie takich umów o pracę należy złożyć na piśmie. Powinno ono zawierać:

• oświadczenie o wypowiedzeniu wraz ze wskazaniem terminów rozwiązania stosunku pracy,

• przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie (art. 30 § 4 Kodeksu pracy),

• pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy (art. 30 § 5 Kodeksu pracy). 

Przyczyna wypowiedzenia powinna być wyraźnie wskazana, konkretna i rzeczywista. Niewystarczające jest podanie w wypowiedzeniu jako przyczyny jedynie np. utraty zaufania, naruszenia dyscypliny pracy, niewłaściwego wywiązywania się z obowiązków (wyrok SN z 1 października 1997 r., I PKN 315/97,