Odroczony podatek dochodowy w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 2 cz. II

Przypadki szczególne tworzenia rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego

W poprzedniej części poradnika, opublikowanej w nr 189 DGP z 27‒29 września 2024 r., omówiliśmy ogólne zasady tworzenie rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, zasady ustalania ich wartości i techniczny sposób ujęcia. W tej części zwracamy uwagę na przypadki szczególne, takie jak przejęcia czy premie inwestycyjne. Omówimy też zasady prezentowania danych w sprawozdaniu.

Premie jako źródło tworzenia aktywów

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120; ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 619; dalej: u.r.) wskazuje, że aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzy się także w związku z możliwą do odliczenia stratą podatkową. Ustawa nie odnosi się do tworzenia odroczonego podatku w związku z innymi pozycjami nieujętymi aktywów lub pasywów, ale też tego nie zabrania.

Krajowy Standard Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy” (Dz.Urz. MF z 2024 r. poz. 81; dalej: KSR nr 2) podjął tę tematykę i zawiera objaśnienia co do tworzenia aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego w związku z premiami inwestycyjnymi. Przy czym na potrzeby standardu zostały one szeroko zdefiniowane. Zgodnie z pkt 2.13. KSR nr 2 jest to koszt uzyskania przychodów, dochód wolny od podatku, odliczenie od dochodu, odliczenie od podstawy opodatkowania lub odliczenie od podatku w przypadku nabycia lub wytworzenia składnika aktywów podlegającego amortyzacji lub gruntów zaliczonych do aktywów trwałych (z wyjątkiem gruntów wycenianych wg wartości godziwej), niewiążące się ze zmniejszeniem jego wartości podatkowej.

Rozdział X „Premie inwestycyjne” KSR nr 2 objaśnia to pojęcie oraz oczywiście wskazuje na przykładach liczbowych zasady identyfikowania, czy jednostka może w konkretnej sytuacji rozpoznać te korzyści podatkowe.

KSR nr 2 wskazuje, że przepisy podatkowe przewidują, że w przypadku nabycia lub wytworzenia określonych aktywów podatnik ma prawo dokonać odliczeń od dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku albo do uznania pewnych kwot za koszty uzyskania przychodów.