Wycena bilansowa aktywów trwałych
Na dzień kończący dany rok obrotowy jednostka powinna przeprowadzić weryfikację i aktualizację wartości aktywów i pasywów poprzez ich wycenę. Konieczne jest także zapewnienie kompletności oraz zgodności przychodów i powiązanych z nimi kosztów.
Zestawienie składników majątku (aktywów) oraz źródeł ich finansowania (pasywów) prezentowane jest w formie bilansu sporządzonego na określony moment (dzień bilansowy) i w określonej przepisami ustawy o rachunkowości (dalej: uor) formie.
Celem bilansu jest przedstawienie przez jednostkę jej sytuacji:
majątkowej – informującej o tym, jakim majątkiem, a zatem środkami ogółem, dysponuje i co się na niego składa, oraz
finansowej – pokazującej, z jakich źródeł, zarówno własnych, jak i obcych, pokryła te środki.
Aktywa to w myśl uor kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
Zgodnie z ww. definicją aktywami są zasoby majątkowe, które spełniają jednocześnie następujące warunki:
są kontrolowane przez jednostkę, zatem jednostka nie musi być właścicielem tych zasobów, musi jednak mieć prawo dysponowania nimi, np. umowa leasingu,
mają wiarygodnie określoną wartość – wartość jest znana i realna,
powstały w wyniku przeszłych zdarzeń, np. zakup,
spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych – pojedynczo lub w zestawie z innymi, bezpośrednio lub pośrednio.
Aktywa bilansu dzielą się na trwałe i obrotowe.
Aktywa trwałe to składniki majątkowe, które są użytkowane lub związane z jednostką w okresie dłuższym niż 12 miesięcy. Do aktywów trwałych zalicza się:
wartości niematerialne i prawne (wnip),
rzeczowe aktywa trwałe,
należności długoterminowe,
inwestycje długoterminowe,
długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.
Aktywa obrotowe to aktywa przeznaczone do zbycia lub wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego.
Do aktywów obrotowych zalicza się: