Artykuł
A Brytyjczycy skręcają w lewo
To, że Partia Pracy wygra wybory parlamentarne 4 lipca, jest oczywiste. Wątpliwości dotyczą jedynie skali porażki konserwatystów oraz tego, czy Keir Starmer na pewno będzie lepszym premierem niż Rishi Sunak
Gdy kontynentalna Europa (a przynajmniej jej polityczna elita) żyje wyborami do unijnego parlamentu, na Wyspach tempa nabiera kampania przed elekcją do Izby Gmin. O ile w wielu państwach Unii w ofensywie jest prawica, o tyle w Wielkiej Brytanii szykuje się właśnie zdecydowany zwrot w lewo.
Torysi rządzili Wielką Brytanią nieprzerwanie przez ostatnie 14 lat. W tym czasie, działając pod presją konkurencji ze strony Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP) Nigela Farage’a oraz sporej grupy swych wewnętrznych radykałów, zafundowali krajowi brexit i w konsekwencji spore perturbacje ekonomiczne. A chwilę później bezprecedensową niestabilność polityczną. Podczas pamiętnego referendum ówczesny premier i lider partii David Cameron opowiadał się bowiem przeciw wystąpieniu z UE, stawiając na reformowanie jej od wewnątrz. Rezultat plebiscytu potraktował jak wotum nieufności dla siebie i tuż po oficjalnym ogłoszeniu wyników złożył dymisję z wszystkich funkcji, w tym z mandatu członka Izby Gmin. Do polityki powrócił dopiero w listopadzie ub.r., obejmując tekę ministra spraw zagranicznych w gabinecie Rishiego Sunaka.
Theresa May, Boris Johnson, Liz Truss… Po odejściu Camerona lokatorzy Downing Street 10 zmieniali się jak w kalejdoskopie, ministrowie kluczowych resortów i koncepcje rozwiązywania palących problemów – jeszcze częściej. Do tego dochodziły przejściowe, acz poważne problemy ze zgromadzeniem większości bezwzględnej w parlamencie, w
