Sam fakt wyjazdu za granicę, nawet z zamiarem długotrwałego pobytu skazanego oddanego pod dozór (art. 76 § 2 k.k.), nie daje podstawy do uznania, że uchyla się on od dozoru (art. 78 § 2 k.k.), ani do zawieszenia postępowania wykonawczego w części dotyczącej dozoru (art. 17 § 2 k.k.w.).
Przestępstwo drogowe może być popełnione nie tylko na drodze publicznej, ale również poza nią wszędzie tam, gdzie ruch pojazdów faktycznie odbywa się i w związku z czym istnieje możliwość zagrożenia bezpieczeństwa dla tego ruchu.
Przestępstwo określone w art. IX § 2 przepisów wprowadzających kodeks karny nie jest przestępstwem kierunkowym i jako takie nie wymaga dla swojego bytu działania sprawcy w celu uprawiania nierządu.
Wszczęcie postępowania karnego przez prokuratora w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego powinno wyrazić się w formie wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego (art. 257 § 1 k.p.k.). W wypadku jednak, gdy toczy się już postępowanie przygotowawcze (wszczęte przez prokuratora lub policję) o czyn początkowo zakwalifikowany jako przestępstwo ścigane z oskarżenia
Jeżeli w skład sądu wojskowego orzekającego w sprawie karnej, w której oskarżono wielu żołnierzy, wchodził ławnik mający niższy stopień wojskowy tylko od jednego oskarżonego (art. 579 k.p.k.), to wyrok wydany w tej sprawie podlega z tego powodu uchyleniu tylko w stosunku do tego oskarżonego, wobec którego sąd był nienależycie obsadzony (art. 388 pkt 2 k.p.k.).
W postępowaniu w przedmiocie środka zabezpieczającego (art. 282 § 1 k.p.k.) przepis art. 299 § 1 pkt 2 k.p.k. nie ma zastosowania, nie jest więc możliwe dokonanie zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego.
Motywy, którymi kierował się ustawodawca, łagodniej traktując sprawcę czynu przewidzianego w art. 228 k.k., z reguły będą uzasadniać przyjęcie, że gdy czyn ten równocześnie wyczerpuje znamiona oszustwa, to zachodzi wówczas wypadek mniejszej wagi z § 2 art. 205 k.k.
Organ prowadzący postępowanie (sąd lub prokurator) jest obowiązany przez cały okres stosowania tymczasowego aresztowania przestrzegać dyrektyw wynikających z art. 213 k.p.k. Zgodnie z tym powinien zatem na bieżąco weryfikować zebrane dowody oraz okoliczności uzasadniające potrzebę uchylenia zastosowanego środka, aby nie dopuścić do żadnej w tym zakresie opieszałości, która może sprawić, że kontynuowanie
Te motywy, którymi kierował się ustawodawca, łagodniej traktując sprawcę czynu przewidzianego w art. 228 k.k., z reguły będą uzasadniać przyjęcie, że gdy czyn ten równocześnie wyczerpuje znamiona oszustwa, to zachodzi wówczas wypadek mniejszej wagi z § 2 art. 205 k.k.
1. Użyte w art. 277 § 1 k.p.k. określenie: prawo do osobistego przejrzenia akt, jako ściśle związane z prawem do obrony, oznacza prawo do osobistego zapoznania się przez podejrzanego z materiałami zebranymi w toku postępowania przygotowawczego w granicach uzasadnionych rzeczowymi potrzebami tej czynności. 2. Do kryteriów rzeczowości owych potrzeb zaliczyć należy w szczególności obszerność materiału
Strona, której na jej wniosek doręczono odpis wyroku z uzasadnieniem, może zaskarżyć zażaleniem (art. 558 k.p.k.) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w terminie przewidzianym do wniesienia rewizji.
Skoro, według art. 564 § 2 zdanie pierwsze k.p.k., orzecznictwu sądów wojskowych przestają podlegać sprawy o przestępstwa popełnione przez żołnierzy, jeżeli zostali oni zwolnieni z czynnej służby wojskowej przed wniesieniem aktu oskarżenia, to należy przyjąć, że w wypadku, w którym zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej i wniesienie przeciwko niemu aktu oskarżenia nastąpiło w tym samym dniu
Nowelizacja art. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.), wprowadzona ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 90, poz. 419), nie powoduje zmiany definicji mienia społecznego zawartej w art. 120 § 6 k.k., w związku z czym mienie spółdzielni stanowi w rozumieniu przepisów
Szczególne wyróżnienie się w służbie, o którym mowa w art. 301 § 3 k.k., nie musi polegać na wzorowym zdyscyplinowaniu żołnierza w całym okresie odroczenia kary. W ten sposób wyróżnić się, w pewnych sytuacjach, żołnierz może również pojedynczym czynem, choćby jego zachowanie w tym okresie wskazywało na przeciętne zdyscyplinowanie, a nawet w przypadku naruszenia dyscypliny wojskowej byle nie
1. Pokrzywdzony jest stroną w postępowaniu przed kolegium do spraw wykroczeń przez sam fakt pokrzywdzenia. W postępowaniu tym pokrzywdzony nie jest obowiązany do składania deklaracji lub wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Może działać w każdej fazie postępowania przed kolegium, składać wnioski dowodowe, wypowiadać się w przedmiocie każdego dowodu, wnosić środki zaskarżenia itp. 2. W
Na postanowienie prokuratora o nieuwzględnieniu wniosku podejrzanego o zmianę postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w części dotyczącej zakresu lub sposobu zabezpieczenia przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie art. 250 § 2 k.p.k.
Prezes zarządu banku działającego w formie spółki akcyjnej, w której Skarb Państwa nie ma udziału, nie pełni funkcji publicznej w rozumieniu art. 239 § 1 k.k., chyba że wykonuje czynności na podstawie art. 46 i 53 prawa bankowego.
Cywilistyczne zasady obliczania odszkodowania za utratę zarobku stosuje się także do osób, co do których pojęcie wynagrodzenia sensu stricto nie może mieć zastosowania, np. do żołnierza służby zasadniczej. Zatem hipotetyczne możliwości zarobkowe poszkodowanego, a nie wysokość żołdu, powinny stanowić kryterium określenia wysokości należnego odszkodowania.
Sprawca wypadku odpowiadający za występek z art. 145 (§ 1 lub § 2 ewentualnie w związku z § 3) k.k., ponosi także w razie nieudzielenia pomocy ofierze wypadku w warunkach określonych w art. 164 k.k. odpowiedzialność za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 164 § 1 k.k.
Sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji, rozstrzygając przed zwolnieniem skazanego z zakładu leczniczego w przedmiocie wykonania względem niego kary pozbawienia wolności, władny jest go zwolnić od odbycia kary, zarządzić jej wykonanie albo orzec o warunkowym przedterminowym zwolnieniu (art. 100 § 2 i 3 k.k.), również wtedy, gdy kara pozbawienia wolności została w całości wykonana.
Niezależnie od stosowanej przez sąd wydający wyrok łączny zasady kształtowania kary łącznej (absorpcji całkowitej, częściowej czy też kumulacji), sąd ten w tym zakresie na nowo dokonuje aktu wymiaru kary zwanej w tym wypadku karą łączną. Zatem powinien z jednej strony respektować prawomocność łączonych wyroków (i dlatego też nie wolno mu w tym trybie dokonywać korekt w zakresie wymiaru kar orzeczonych
W razie spowodowania w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa o ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym poważnej szkody w mieniu oraz ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia albo śmierci osoby czyn taki podlega kumulatywnej kwalifikacji art. 145 § 1 k.k. oraz z art. 145 § 2 k.k.
Odczytanie protokołu zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na przeszkodzie zakaz wyrażony w art. 334 § 1 k.p.k.
Przez przechowywanie pism, druków lub wizerunków należy rozumieć ich trwałe przetrzymywanie i chronienie przed utratą lub zniszczeniem, ze względu na subiektywny stosunek do ich treści.
