Uchwała SN z dnia 12 grudnia 1995 r., sygn. I KZP 35/95

Sam fakt wyjazdu za granicę, nawet z zamiarem długotrwałego pobytu skazanego oddanego pod dozór (art. 76 § 2 k.k.), nie daje podstawy do uznania, że uchyla się on od dozoru (art. 78 § 2 k.k.), ani do zawieszenia postępowania wykonawczego w części dotyczącej dozoru (art. 17 § 2 k.k.w.).

Sąd Najwyższy w sprawie Stanisława T., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Rejonowy w Kolbuszowej, postanowieniem z dnia 3 marca 1995 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy wyjazd skazanego za granicę kraju na czas długotrwały w okresie trwania dozoru kuratorskiego należy traktować jako uchylanie się od dozoru w rozumieniu art. 78 § 2 k.k., czy taki pobyt skazanego w okresie próby stanowi przeszkodę uniemożliwiającą postępowanie wykonawcze w rozumieniu art. 18 § 1 k.k.w., pozwalającą zawiesić rzeczone?”