Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 24 listopada 1995 r., sygn. I KZP 28/95

Wszczęcie postępowania karnego przez prokuratora w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego powinno wyrazić się w formie wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego (art. 257 § 1 k.p.k.).

W wypadku jednak, gdy toczy się już postępowanie przygotowawcze (wszczęte przez prokuratora lub policję) o czyn początkowo zakwalifikowany jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, prokurator może realizować swoje uprawnienia – przewidziane w art. 50 § 1 k.p.k. – przez wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub o zmianie takiego postanowienia, albo przez wniesienie aktu oskarżenia z odpowiednio zmienioną kwalifikacją prawną zarzucanego oskarżonemu czynu.

Tego rodzaju ingerencja prokuratora będzie dopuszczalna oczywiście tylko wtedy, jeżeli przejęte (przekształcone) postępowanie przygotowawcze zostało wszczęte przed upływem terminu przewidzianego w art. 105 § 2 k.k.

Sąd Najwyższy w sprawie Ryszarda W., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku, postanowieniem z dnia 14 czerwca 1995 r. do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, a przez skład trzech sędziów tego Sądu – na podstawie art. 390 § 2 k.p.k., postanowieniem z dnia 30 sierpnia 1995 r. – powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: