Postanowienie SN z dnia 29 września 1989 r., sygn. V KZP 24/89

Artykuł 383 k.p.k. nie wyklucza możliwości wymierzenia przez sąd odwoławczy kary zasadniczej oskarżonemu, wobec którego sąd pierwszej instancji odstąpił od jej wymiaru lub poprzestał na orzeczeniu tylko kary dodatkowej.

Sąd Najwyższy w sprawie Edwarda P., oskarżonego z art. 182 § 2 k.k. po rozpoznaniu przekazanego przez Sąd Wojewódzki w K. postanowieniem z dnia 13 czerwca 1989 r. na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „1) Czy w razie odstąpienia od wymiaru kary na podstawie art. 182 § 2 k.k. i zaskarżenia wyroku na niekorzyść oskarżonego sąd odwoławczy może zmienić zaskarżony wyrok i skazać oskarżonego, czy też ma zastosowanie art. 383 k.p.k., który uniemożliwia wymierzenie w tym przypadku kary przez sąd odwoławczy? 2) Czy przepis art. 383 k.p.k. ma zastosowanie w przypadkach określonych w art. 55 i 56 k.k., gdy wyrok został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego, a oskarżyciel żąda wymierzenia kary zasadniczej ?” – postanowił odmówić udzielenia odpowiedzi.