Wyrok Składu 7 Sędziów SN z dnia 8 lutego 1995 r., sygn. II KRN 252/94

Przez przechowywanie pism, druków lub wizerunków należy rozumieć ich trwałe przetrzymywanie i chronienie przed utratą lub zniszczeniem, ze względu na subiektywny stosunek do ich treści.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 1995 r. sprawy Władysława L., oskarżonego o czyn określony w art. 24 § 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192), z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na korzyść oskarżonego, od wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 17 października 1953 r. i od wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1954 r. – zmienił zaskarżone wyroki w części skazującej oskarżonego za popełnienie przestępstwa przewidzianego w art. 24 § 1 m.k.k. w ten sposób, że uniewinnił Władysława L. od popełnienia zarzucanego mu czynu (...).