Wyrok SN z dnia 30 maja 1995 r., sygn. WR 87/95

„Szczególne wyróżnienie się w służbie”, o którym mowa w art. 301 § 3 k.k., nie musi polegać na „wzorowym zdyscyplinowaniu” żołnierza w całym okresie odroczenia kary. W ten sposób „wyróżnić się”, w pewnych sytuacjach, żołnierz może również pojedynczym czynem, choćby jego zachowanie w tym okresie wskazywało na przeciętne zdyscyplinowanie, a nawet w przypadku naruszenia dyscypliny wojskowej – byle nie „rażąco” (art. 301 § 2 k.k.).

Sąd Najwyższy w Izbie Wojskowej, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 1995 r. sprawy Sebastiana W., skazanego nieprawomocnie za przestępstwo określone w art. 303 § 3 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na zasadzie art. 301 § 1 k.k., odroczono do czasu ukończenia zasadniczej służby wojskowej, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. z dnia 14 kwietnia 1995 r. – utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.