Ocena, czy postanowienie umowne jest niedozwolone, dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść oraz okoliczności, które towarzyszyły zawarciu umowy. Klauzula umowna uznana za niedozwoloną nie może być zastępowana przepisami o charakterze ogólnym, lecz jedynie przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym lub takim, na zastosowanie którego strony umowy wyraziły
W kontekście umów kredytu złotowego waloryzowanego kursem waluty obcej, klauzule określające mechanizm waloryzacji, które nie są jednoznaczne i nie poddają się obiektywnej weryfikacji, wypełniają przesłankę abuzywności postanowień określających główne świadczenia stron. Stwierdzenie abuzywności takich klauzul waloryzacyjnych uniemożliwia utrzymanie umowy w mocy bez wprowadzenia nowych instrumentów,
1. W umowach zawieranych z konsumentami nieuczciwe klauzule indeksacyjne, które nie były przedmiotem indywidualnych negocjacji i uzgodnień oraz nie zostały w sposób jasny i zrozumiały przedstawione konsumentowi, są abuzywne i z mocy prawa nieważne, co skutkuje ochroną konsumenta przed ich niekorzystnymi skutkami, bez względu na jego wiedzę czy doświadczenie. 2. Sądy nie są uprawnione do modyfikowania
Ochrona konsumencka nie przysługuje przedsiębiorcy dokonującemu czynności prawnej związanej z jego działalnością gospodarczą, nawet jeśli ta czynność obejmuje również elementy konsumpcyjne. Warunkiem uznania czynności za niemającą charakteru konsumenckiego jest jej bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. O charakterze konsumenckim danej czynności decyduje dominujący cel umowy, przy
Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej (CHF), umożliwiające przeliczanie wartości kredytu oraz rat w zależności od kursu waluty, stanowią niedozwolone postanowienia umowne naruszające interesy konsumentów, co prowadzi do nieważności całej umowy, z uwagi na niemożność utrzymania jej bez tych postanowieni i naruszenie dobrych obyczajów przez wprowadzenie
W przypadku umów kredytu denominowanego w walucie obcej, możliwość żądania przez bank spłaty kredytu bezpośrednio w tej walucie po jej wypowiedzeniu zależy od szczegółowych postanowień umowy oraz oceny, czy cel waloryzacyjny denominacji waluty obcej wyklucza taką możliwość, przy jednoczesnym uwzględnieniu konieczności analizy potencjalnej abuzywności klauzul umownych i ich wpływu na ważność całej umowy
W sytuacji, gdy powstała sytuacja prawna grożąca naruszeniem prawa lub powstała wątpliwość co do jego istnienia, powództwo o ustalenie nieważności umowy kredytu indeksowanego kursem waluty CHF zawartej z bankiem ma na celu definitywne rozwiązanie sporu i zaspokojenie interesu prawnego powodów, co jest możliwe jedynie przez stwierdzenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z nieważnej umowy,
Postanowienia umowy kredytu indeksowanego do CHF, dotyczące mechanizmu indeksacji są niedozwolonymi klauzulami umownymi, jeśli nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i transparentny oraz obciążają konsumenta nieprzewidywalnym ryzykiem walutowym, co prowadzi do nieważności umowy ze względu na niemożność utrzymania jej w mocy bez tych postanowień.
Naruszenie art. 75c prawa bankowego, w kontekście wezwania do zapłaty i informacji o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia, powoduje nieważność wypowiedzenia umowy kredytu, co stanowi fundamentalne zabezpieczenie praw kredytobiorców i ma zastosowanie niezależnie od innych okoliczności faktycznych, co potwierdza obowiązek spełnienia wymogów przewidzianych w tym przepisie
W przypadku wypowiedzenia umowy kredytu przez kredytodawcę, oświadczenie o wypowiedzeniu musi być złożone z zachowaniem procedur unormowanych w art. 75c ust. 1 i 2 Prawa bankowego. Niewyznaczenie kredytobiorcy, który popadł w opóźnienie ze spłatą kredytu, dodatkowego terminu co najmniej 14 dni roboczych na dokonanie spłaty zadłużenia, nie może być sanowane przez faktyczne wypowiedzenie umowy po upływie
W sprawie przeciwko bankowi o ustalenie nieważności umowy kredytu nie zachodzi po stronie powodowej współuczestnictwo konieczne wszystkich kredytobiorców.
1. Postanowienia umowne, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursów walut, są abuzywne, gdyż pozostawiają pole do arbitralnego działania banku i obciążają kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem. 2. Eliminacja abuzywnego postanowienia określającego świadczenie główne z umowy kredytowej częściej prowadzi do upadku umowy w całości niż eliminacja postanowienia niezwiązanego ze świadczeniem
W przypadku umowy kredytu denominowanego kursem CHF, po wyeliminowaniu z niej klauzul przeliczeniowych, nie jest możliwe utrzymanie takiej umowy w mocy ani jako umowy kredytu walutowego w CHF, ani jako umowy, w której kwota kredytu wyrażona byłaby w złotych polskich. Eliminacja klauzuli przeliczeniowej sprawia, iż nie wiadomo, jaką kwotę powinien wypłacić bank, co oznacza, że brakuje niezbędnego elementu
W przypadku umów zawieranych z udziałem konsumentów, niedozwolone postanowienia umowne, naruszające zasady współżycia społecznego, nie wiążą konsumenta, a skutkiem ich uznania za niedozwolone jest konieczność rozliczenia roszczeń obu stron umowy, stosując teorię dwóch kondykcji, zgodnie z art. 410 § 1 i 2 k.c., co znajduje zastosowanie niezależnie od faktu, czy umowa upada w całości, czy też pozostaje
1. Klauzula umowy kredytowej przewidująca przeliczanie kredytu i rat w oparciu o kurs franka szwajcarskiego ustalany jednostronnie przez bank jest nieważna, gdyż brak w niej jasnego powiązania z kursem niezależnym od stron umowy, co czyni ją niejednoznaczną i podlegającą kontroli na podstawie art. 385 (1) Kodeksu cywilnego. 2. Waloryzacja świadczeń pieniężnych kursem waluty obcej w umowie kredytowej
W przypadku umów kredytowych opartych na walutach obcych, nieważność przelicznika walutowego nie prowadzi do unieważnienia całej umowy, lecz umożliwia zastąpienie go przelicznikiem wynikającym z przepisów prawa lub przepisów normatywnych, zgodnie z zasadami swobody umów i ochrony interesów konsumentów.
1. Zastosowanie mechanizmu rynkowego udzielanych kredytów, opartego na wskaźniku LIBOR, nie ma swojego rynkowego uzasadnienia i przekłada się na nierówne traktowanie kredytobiorców. 2. Stosowanie przepisów dyspozytywnych lub ustalonych zwyczajów jest niezbędne do funkcjonowania umów w Polsce, a brak wskazania podstawy prawnej do stosowania kursu NBP może uniemożliwić skarżącym składanie zarzutów kasacyjnych
Wierzyciel hipoteczny ma prawo żądać spełnienia świadczenia zabezpieczonego hipoteką od właściciela nieruchomości niebędącego dłużnikiem osobistym, pod warunkiem, że wierzytelność hipoteczna jest wymagalna, a wypowiedzenie tej wierzytelności jest skierowane do właściciela w sposób jednoznaczny informujący o zamiarze wierzyciela do skorzystania z uprawnienia do zaspokojenia zabezpieczonej wierzytelności
1. Wykazanie uwierzytelnienia transakcji przez dostawcę usług płatniczych nie jest równoznaczne z wykazaniem jej autoryzacji. 2. Dostawca usług płatniczych nie jest zobowiązany do udowodnienia autoryzacji transakcji płatniczej, ale do udowodnienia, że transakcja była uwierzytelniona i prawidłowo zapisana. 3. Autoryzacja to zgoda na wykonanie transakcji płatniczej wyrażona przez płatnika, a uwierzytelnienie
Niedozwolone postanowienie umowne (art. 3851 § 1 k.c.) jest od początku, z mocy samego prawa, dotknięte bezskutecznością na korzyść konsumenta, który może udzielić następczo świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób przywrócić mu skuteczność z mocą wsteczną. Jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia
Wyeliminowanie ryzyka kursowego z umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie oprocentowania ze stawką LIBOR jest tak daleko idącym przekształceniem umowy, że należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze. Postanowienie uznane za abuzywne określa bowiem główne świadczenia stron i ma konieczny charakter z punktu widzenia konstrukcji umowy kredytu indeksowanego
Abuzywne klauzule umowne w umowach kredytowych, nawet jeśli nie wpłynęły na wartość transakcji, stanowią naruszenie dobrych obyczajów i rażąco naruszają interesy konsumentów, co uzasadnia ich nieważność, niezależnie od ewentualnych odmiennych ustaleń między stronami co do wartości transakcji.
1. W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul w umowie, sąd powinien podjąć wszelkie niezbędne środki mające na celu ochronę konsumenta przed szczególnie szkodliwymi konsekwencjami unieważnienia danej umowy, z uwzględnieniem rzeczywistych i bieżących interesów konsumenta oraz z zastrzeżeniem, że do celów tej oceny decydująca jest wola wyrażona przez konsumenta w tym względzie. 2. Usunięcie abuzywnej
Po usunięciu abuzywnych postanowień łączących strony umów kredytu, konieczność obliczenia zobowiązań kredytobiorców wynikających z umów kredytu złotowego z oprocentowaniem w oparciu o stawkę LIBOR (z uwzględnieniem stałej marży banku) należy uznać za naturalną sankcję cywilną, będącą następstwem niezgodnego z prawem zachowania kredytodawcy. Jeżeli nawet ekonomicznym skutkiem wyroku będzie uzyskanie
