Wyrok SN z dnia 15 września 2023 r., sygn. II CSKP 1356/22

Niedozwolone postanowienie umowne (art. 385¹ § 1 k.c.) jest od początku, z mocy samego prawa, dotknięte bezskutecznością na korzyść konsumenta, który może udzielić następczo świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób przywrócić mu skuteczność z mocą wsteczną. Jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy (art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c.). Kredytodawca może żądać zwrotu świadczenia od chwili, w której umowa kredytu stała się trwale bezskuteczna. 

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Władysław Pawlak

‎SSN Roman Trzaskowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 15 września 2023 r. w Warszawie,
‎skargi kasacyjnej M.P.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z 15 października 2020 r., I ACa 831/19,
‎w sprawie z powództwa M.P.
‎przeciwko Bank spółce akcyjnej w W. 
‎o zapłatę,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania 
‎i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 15 marca 2019 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił powództwo, ustalając, że w uwzględnieniu wniosku kredytowego powódki, strony zawarły w dniu 21 lutego 2008 r. umowę, na podstawie której pozwany udzielił powódce kredytu hipotecznego denominowanego we franku szwajcarskim (CHF) ‎w kwocie 253 340 CHF na okres 360 miesięcy z przeznaczeniem na zakup bliżej opisanego lokalu mieszkalnego w W., który został następnie obciążony hipoteką zabezpieczającą jego spłatę. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył szczegółowo postanowienia umowne. Powódka zadysponowała w dniu 21 lutego 2008 r. wypłatę kwoty kredytu 253 340 CHF przeliczonej na w złote według kursu kupna CHF z tabeli kursów obowiązującej w Banku, zlecając Bankowi przelanie odpowiednio kwot 278 082,10 zł i 256 917,91 zł, łącznie 535 000 zł, na podane przez nią rachunki bankowe. Bank po dokonaniu przeliczenia waluty CHF na PLN i dokonaniu wypłaty zgodnie z dyspozycją powódki, przekazał niewielką różnicę (0,89 CHF po przeliczeniu 1,92 zł) na konto powódki prowadzone w złotych. Bank pobrał także od powódki w dniu 22 lutego 2008 r. kwotę 4 710,05 CHF z tytuł opłaty za ubezpieczenie NWW (1 416,63 CHF) oraz prowizji za udzielenie kredytu (3293,42 CHF). Zgodnie z umową, kredyt był spłacany w drodze samodzielnego pobierania przez Bank z rachunku zlotowego powódki raty wyrażonej we franku, ale przeliczonej na złote według kursu sprzedaży franka szwajcarskiego ustalonego w tabeli kursów walut pozwanego Banku; do dnia wytoczenia powództwa Bank pobrał z rachunku bankowego powódki co najmniej 379 584, 25 zł.