Wyrok SN z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. II CSKP 2168/22

Postanowienia umowy kredytu, które pozostawiają swobodę bankowi w ustalaniu kursu waluty, są abuzywne i sprzeczne z dobrymi obyczajami, prowadząc do rażącego naruszenia interesów konsumenta. Eliminacja takiego postanowienia skutkuje nieważnością umowy, jeśli po jego wyłączeniu umowa nie jest możliwa do utrzymania w mocy. Konsument nie ponosi negatywnych konsekwencji wynikających z abuzywnych postanowień umownych, chyba że wyrazi zgodę na ich stosowanie, co przywraca ich skuteczność z mocą wsteczną.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Tomasz Szanciło (przewodniczący, sprawozdawca)
‎

SSN Marcin Łochowski

‎SSN Krzysztof Wesołowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 27 czerwca 2024 r. w Warszawie ‎skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi ‎z 26 listopada 2021 r., I ACa 398/21, ‎w sprawie z powództwa W.P.‎przeciwko Bank spółce akcyjnej w W. ‎o zapłatę,

I. oddala skargę kasacyjną;

Marcin Łochowski Tomasz Szanciło Krzysztof Wesołowski

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 7 stycznia 2021 r. Sąd Okręgowy w Łodzi zasądził od pozwanego Banku S.A. w W. na rzecz powoda W. P. kwotę 211 630,96 zł wraz z należnymi odsetkami oraz kosztami procesu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że 8 lutego 2006 r. W. P. wraz z żoną A. S. i matką H. P. zawarli z pozwanym, działającym wówczas pod firmą Bank1. S.A. w W., umowę o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF. Kwota udzielonego kredytu wynosiła 422 333,50 zł. Raty kapitałowo-odsetkowe miały być regulowane przez kredytobiorcę zgodnie z harmonogramem spłat (sporządzonym we franku szwajcarskim – CHF), po uprzednim ich przeliczeniu według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej banku obowiązującego na dzień spłaty. Wypłata kredytu miała zostać zrealizowana jednorazowo w złotych, przy jednoczesnym jego przeliczeniu na walutę obcą (CHF) według kursu kupna waluty z tabeli kursowej banku z dnia i godziny uruchomienia kredytu.

Umowa kredytu została zawarta w siedzibie oddziału banku w K. Pracownik banku zaproponował powodowi kredyt w CHF, dając do zrozumienia, że jest on o wiele bardziej opłacalny, gdyż jego oprocentowanie jest dużo niższe niż oprocentowanie kredytu złotowego. Nie namawiał powoda na konkretny kredyt, nie informował go o ryzyku bardzo wysokiego wzrostu kursu CHF, ani nie tłumaczył, w jaki sposób będą ustalane kursy waluty. Powód zdecydował się na produkt, który wydawał mu się bardziej opłacalny, nie sprawdzał przy tym kursu CHF, walutę tę uważał za stabilną. Powód przeczytał regulamin udzielania kredytów i umowę przed jej podpisaniem. W chwili podpisywania umowy wydawało mu się, że rozumie treść i warunki umowy. Dopiero po kliku latach uświadomił sobie, że jego przekonanie było błędne i spłacił więcej niż powinien. Żona powoda także czytała umowę kredytową, rozumiała zawarte w niej pojęcia, takie jak „kurs kupna”, „kurs sprzedaży”, „tabela walutowa”, ale jej decyzja o podpisaniu umowy była oparta przede wszystkim na decyzji męża. Przed podpisaniem umowy strony odbyły pięć spotkań, podczas których ustalano warunki udzielenia kredytu.