Wyodrębnienie przedsiębiorstw państwowych w punkcie 1 art. 1 ustawy kominowej nie oznacza, że państwowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną z punktu 2 to tylko państwowe osoby prawne. Ustawa kominowa nie używa pojęcia państwowa osoba prawna. Taka zawężająca wykładnia nie jest uprawniona. Skoro państwowa osoba prawna, utworzyła spółkę z o.o., to spółka była państwową jednostką organizacyjną
1. Główny księgowy jest osobą zarządzającą zakładem pracy w imieniu pracodawcy w rozumieniu art. 24126 § 2 k.p., a zatem układ zbiorowy pracy nie może określać zasad jego wynagradzania, co nie dotyczy jednak odpraw emerytalnych. Oznacza to, że dotyczące odprawy emerytalnej postanowienia układu zbiorowego mogą odnosić się również do osób zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy. Postanowienia
Wynagrodzenie miesięczne w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi nie musi być wynagrodzeniem jednoskładnikowym a do jego elementów należą też różnego rodzaju dodatki np. dodatek stażowy.
Nieważne przyznanie z naruszeniem art. 210 § 1 lub §11 k.s.h. przez podmiot nieuprawniony odwołanemu członkowi zarządu publicznoprawnej spółki z o.o. dwunastomiesięcznego wynagrodzenia za wydłużony okres wypowiedzenia bez świadczenia pracy przez odwołanego (art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.) oznacza równoczesne pogwałcenie przepisów ustawy "kominowej".
1. Spółka wykonująca zadania publiczne w zakresie wytwarzania i przetwarzania produktów rafinerii naftowej oraz w zakresie m.in. wytwarzania, przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, wytwarzania paliw gazowych i ich dystrybucji w systemie sieciowym, produkcji i dystrybucji ciepła, w której Skarb Państwa ma udział przekraczający 40% akcji jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji
Dodatek stażowy nie był świadczeniem dodatkowym w rozumieniu ustawy z 3 marca 2000 r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi. Mógł składać się na wynagrodzenie miesięczne, pod warunkiem, że wynagrodzenie łączne nie przekraczało limitu z art. 8 pkt 10 tej ustawy.
Z przepisów ustawy "kominowej" wynika bezwzględny obowiązek dostosowania wynagrodzenia kadry zarządzającej do wysokości określonej w ustawie. Konieczność takiej zmiany występuje również w sytuacji przekształcenia własnościowego mającego miejsce w czasie obowiązywania ustawy i - będącego tego konsekwencją - objęcia jej przepisami. Ustawa "kominowa" nie reguluje takiej sytuacji, jednak niewątpliwie sytuacja
Prezes prywatnej spółki, która trafi do państwowego właściciela, nie może z dnia na dzień przestać dobrze zarabiać. Limity z ustawy kominowej mogą zacząć działać nawet po okresie trzech miesięcy.
Nagroda jubileuszowa, choć należy przyjąć o jej wynagrodzeniowym charakterze, nie jest składnikiem wynagrodzenia miesięcznego, co wynika wprost z wykładni językowej. Na tej podstawie należy przyjąć, że ustawowa nagroda jubileuszowa nie przysługuje kierownikowi samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej ze względu na ograniczenie wynikające z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy.
Nagroda jubileuszowa może stanowić świadczenie dodatkowe (§ 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi, oraz trybu ich przyznawania) pod warunkiem, że nie wynika z przepisu prawa pracy i została przyznana, np. w umowie o pracę. W takiej sytuacji wchodziłaby ona w limit ograniczeń ustawy
Sens regulacji zawartej w art. 12 ustawy kominowej sprowadza się wyłącznie do zakazu ukształtowania prawa do odprawy w wysokości wyższej niż trzykrotność wynagrodzenia miesięcznego i nie obejmuje ona w ogóle określenia zasad (sposobu), według jakich dochodzi do "przyznania odprawy". Przepis art. 12 ustawy kominowej nie stanowi więc samoistnej podstawy nabycia prawa do odprawy w razie rozwiązania stosunku
Przyznanie członkom zarządu spółki przez radę nadzorczą dodatku za używanie samochodu służbowego narusza art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.), co powoduje skutek, o którym mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy.
Norma kompetencyjna zawarta w art. 6 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) nie upoważnia wymienionych w nim organów do obniżenia wynagrodzenia pracownika należącego do kadry kierowniczej, z naruszeniem zasad dotyczących kształtowania treści stosunku pracy.
1. Ustalenie warunków wynagradzania pracownika zarządzającego zakładem pracy w imieniu pracodawcy przez odesłanie do postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy nie narusza art. 24126 § 2 k.p. 2. Dyrektor oddziału spółki prawa handlowego, w której udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego lub 50% liczby akcji, nie jest kierownikiem jednostki organizacyjnej w rozumieniu art. 2 ustawy
1. Kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, którego organem założycielskim jest samorząd województwa, jest osobą zarządzającą wojewódzką osobą prawną i podlega przepisom ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584 ze zm.). 2. Rozwiązanie stosunku
Prezesowi zarządu spółki akcyjnej zatrudnionemu na stanowisku dyrektora generalnego, który był wynagradzany wedle przepisów ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.), odwołanemu z tej funkcji ze skutkiem wypowiedzenia umowy o pracę, nie przysługuje dodatkowa odprawa pieniężna przewidziana w zakładowym porozumieniu prawa
Maksymalna wartość świadczeń dodatkowych przyznawanych pracownikowi objętemu ustawą z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) nie może przekraczać dwunastokrotności jego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. Do kwoty tego limitu nie są zaliczane inne świadczenia związane z pracą wypłacane na podstawie prawa wewnątrzzakładowego
Przepis art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) ma zastosowanie wyłącznie do dyrektorów, którzy są jednocześnie kierownikami którejkolwiek z jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 1 pkt 1-13 tej ustawy.
Przepis art. 415 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.) nie jest przepisem odrębnym w rozumieniu art. 68 k.p., a zatem nie stanowi podstawy nawiązania stosunku pracy z powołania.
Zmniejszenie wynagrodzenia ustalonego w umowie o pracę wymaga wypowiedzenia warunków umowy (art. 42 k.p.) także wtedy, gdy zostało ustalone przez właściwy organ pracodawcy na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).
Odszkodowania z tytułu bezprawnego rozwiązania stosunku pracy oraz z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy nie są objęte ograniczeniami wynikającymi z ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).
1. Naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia stanowi negatywną przesłankę przyznania odprawy, o której mowa w art. 12 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.), niezależnie od podstawy rozwiązania stosunku pracy lub innego stosunku zatrudnienia osoby kierującej. 2. Z art. 221 k.h. nie wynikał zakaz
Główna księgowa przedsiębiorstwa państwowego może otrzymywać na podstawie umowy o pracę wynagrodzenie niższe od wynagrodzenia maksymalnego wynikającego z ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).
