Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2006 r., sygn. III PK 27/06

Główna księgowa przedsiębiorstwa państwowego może otrzymywać na podstawie umowy o pracę wynagrodzenie niższe od wynagrodzenia maksymal­nego wynikającego z ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kie­rujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2006 r. sprawy z powództwa Marii B. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowej Komunikacji Samochodowej w W. o wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wy­roku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 15 listopada 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2004 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Chełmie zasądził od Przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej w W. na rzecz Marii B. kwotę 26.357,20 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od 1 września 2001 r. do 30 września 2004 r. z ustawowymi odsetkami od poszczegól­nych kwot wymienionych w wyroku i określonych terminów wymagalności. Pierwsza wymieniona kwota - 1.665,40 zł została zasądzona z odsetkami od 1 października 2001 r., następne z odsetkami od 1-go dnia każdego kolejnego miesiąca, ostatnia kwota z odsetkami od dnia 1 października 2004 r. Do kwoty 3.700 zł wyrokowi został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.

Wyrok wydano w oparciu o następujące ustalenia faktyczne. Powódka jest zatrudniona w Przedsiębiorstwie Państwowej Komunikacji Samochodowej w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 25 września 1976 r. na stanowi­sku głównego księgowego. Decyzją dyrektora PPKS w W. od 1 czerwca 2001 r. po­wódce zostały zmienione zasady wynagradzania. Z tą datą pozwany przyznał jej wy­nagrodzenie zryczałtowane w wysokości 2, 4-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku za IV kwartał roku poprzedniego. Określone w ten sposób wynagrodzenie budziło poważne kontrower­sje wśród pozostałych pracowników pozwanego. Na skutek nacisku rady pracowni­czej oraz związków zawodowych, dyrektor pozwanego podjął decyzję o zmianie wa­runków pracy. W dniu 31 sierpnia 2001 r. powódce zostało wręczone wypowiedzenie ustalonych zasad wynagrodzenia. Jako przyczynę pozwany wskazał dobro przedsię­biorstwa i kształtowanie poprawnych stosunków międzyludzkich. Po okresie wypo­wiedzenia (od 1 grudnia 2001 r.) zaproponowano powódce nowe zasady wynagra­dzania polegające na obniżeniu współczynnika z 2,4 na 1,8-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Ustęp­stwo ze strony dyrektora pozwanego przedsiębiorstwa uważano za niewielkie z uwagi na trudną sytuację ekonomiczną zakładu i domagano się przywrócenia zasad wynagradzania sprzed 1 czerwca 2001 r. Atmosfera panująca w zakładzie spowodo­wała, że powódka po posiedzeniu z udziałem dyrekcji, rady pracowniczej i związków zawodowych złożyła pisemną rezygnację z przyznanego jej pismem z dnia 7 czerwca 2001 r. wynagrodzenia i wyraziła zgodę na pobieranie wynagrodzenia w wysokości sprzed 1 czerwca 2001 r. W odpowiedzi na to pismo dyrektor pozwanego z dniem 1 września 2001 r. przywrócił powódce dotychczasowe zasady wynagradza­nia, uznając, że doszło w tej sprawie do porozumienia. Od 1 września 2001 r. po­wódka otrzymywała wynagrodzenie takie jak przed dniem 1 czerwca 2001 r. Wyna­grodzenie to składało się z wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z kategorii zaszeregowania i dodatku stażowego w kwocie 130 zł brutto miesięcznie. Były to kwoty niższe, od tych jakie powódka pobierałaby w oparciu o decyzję pracodawcy z dnia 7 czerwca 2001 r., a następnie z dnia 24 sierpnia 2001 r. W ten sposób w okre­sie od 1 września 2001 r. do 30 września 2004 r. wynagrodzenie powódki zostało zaniżone o kwotę 26.357, 20 zł.