Wyrok SN z dnia 25 stycznia 1996 r. sygn. III ARN 60/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 23 stycznia 1996 r. sygn. III AZP 36/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Wyrok SN z dnia 19 października 1995 r. sygn. II URN 47/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

W sprawach o rentę inwalidzką z tytułu pobytu w obozie koncentracyjnym pominięcie przez sąd orzekający dowodu z wyników wnioskowanej przez biegłego lekarza obserwacji psychiatrycznej, bez wyjaśnienia przyczyn dla których wnioskodawca odmówił jej poddania się i bez poinformowania go o skutkach prawnych takiej odmowy, stanowi rażące naruszenie art. 3 § 3 w związku z art. 233 § 1 i 2 k.p.c. wobec szczególnej

Uchwała SN z dnia 5 października 1995 r. sygn. III AZP 27/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 5 października 1995 r., sygn. I KZP 23/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Roszczenie o odszkodowanie za poniesioną szkodę, które wraz z roszczeniem o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przeszło, w myśl art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), na następców osoby represjonowanej, należy do

Wyrok SN z dnia 4 października 1995 r. sygn. II URN 41/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

W postępowaniu o świadczenia emerytalno rentowe orzeczenie sądu wy-dane w trybie przewidzianym przez ustawę z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149), stwierdzające nieważność wyroków określonych w tej ustawie, stanowi podstawę do uznania okresu takiej represji za

Postanowienie SN z dnia 5 września 1995 r. sygn. III PO 15/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Wyrok SN z dnia 25 lipca 1995 r., sygn. WR 125/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Żołnierz starszy służbą (mający dłuższy staż w służbie wojskowej), który uzurpuje sobie nie przewidziane obowiązującymi przepisami uprawnienia wobec żołnierza młodszego służbą (mającego krótszy staż w służbie wojskowej) i w związku z tym dopuszcza się przestępstwa pospolitego, swoim zachowaniem narusza „wojskowy obowiązek służbowy” w rozumieniu art. 564 § 2 k.p.k.

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 21 czerwca 1995 r., sygn. I KZP 5/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

1. Przejęcie przez Państwo Polskie odpowiedzialności odszkodowawczej wobec osób represjonowanych przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub radzieckie organy pozasądowe, które nastąpiło na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U.

Uchwała SN z dnia 19 kwietnia 1995 r., sygn. I KZP 8/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Stosowanie represji przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe wobec osób określonych w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych. działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 ze zmianą z dnia 20 lutego 1993 r., Dz.U. nr 36, poz. 159) uzasadnia zasądzenie

Postanowienie SN z dnia 23 marca 1995 r., sygn. II KRN 26/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Przepis art. 5 k.c. może znaleźć zastosowanie w sferze orzekania o roszczeniach dochodzonych na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.). Jednakże wątpliwości co do zasadności prawomocnego orzeczenia o uznaniu za nieważne

Uchwała SN z dnia 1 grudnia 1994 r. sygn. III AZP 8/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Postanowienie SN z dnia 29 listopada 1994 r., sygn. WZ 258/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Z treści art. 79 § 1 w zw. z art. 80 k.p.k. wynika, że w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie, prowadzonym na podstawie art. 8 i 11 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), pełnomocnikiem wnioskodawcy może być tylko adwokat, wobec czego

Postanowienie SN z dnia 23 listopada 1994 r. sygn. III PO 8/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Wyrok SN z dnia 8 listopada 1994 r. sygn. II URN 42/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) przyznaje osobom wymienionym w tym przepisie prawo do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o inwalidach wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 13, poz. 68 ze zm

Wyrok SN z dnia 12 października 1994 r. sygn. II URN 37/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Powierzenie stwierdzenia nabycia uprawnień przewidzianych w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) Kierownikowi Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych nie oznacza, iż dopiero z datą orzeczenia kombatant lub osoba represjonowana nabywa prawo określone ustawą. Kierownik

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 28 września 1994 r., sygn. I KZP 9/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

W wypadku śmierci osoby represjonowanej na skutek wykonania kary śmierci wymierzonej wyrokiem, który został uznany za nieważny na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 ze zm.), na osoby wymienione w art. 8 ust. 1 zdanie 2 tej ustawy

Uchwała SN z dnia 22 września 1994 r., sygn. I KZP 22/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Zasądzenie na rzecz jednej z osób wymienionych w art. 8 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność w rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 157) całego roszczenia które przypadałoby osobie represjonowanej, nie stoi na przeszkodzie zgłoszenia – w trybie przepisów

Wyrok SN z dnia 6 września 1994 r. sygn. II URN 17/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Kombatantom i innym osobom uprawnionym, pobierającym rentę inwalidzką z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje prawo do dodatku kombatanckiego, określonego w art. 15 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.)

Uchwała SN z dnia 4 sierpnia 1994 r. sygn. I PZP 31/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

1. Funkcjonariuszowi pożarnictwa, który w trybie art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400) wyraził pisemną zgodę na podjęcie służby w tej Straży, przysługuje do dnia 30 czerwca 1992 r. prawo do uposażenia przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży

Uchwała SN z dnia 28 lipca 1994 r., sygn. I KZP 17/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

W przypadku śmierci osoby uprawnionej – na podstawie art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) – do wystąpienia, w miejsce osoby represjonowanej, z żądaniem odszkodowania za poniesioną szkodę

Uchwała SN z dnia 8 lipca 1994 r., sygn. II UZP 13/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Członkom rodziny poborowego, wezwanego do stawienia się przed komisją lekarską (art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - jednolity tekst: Dz. U. z 1992 r., Nr 4, poz. 16), który uległ śmiertelnemu wypadkowi w drodze do siedziby tej komisji lub w drodze powrotnej, przysługują świadczenia na zasadach i w trybie przewidzianym dla pracowników

Postanowienie SN z dnia 16 czerwca 1994 r. sygn. II UZP 8/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

1. Sąd Najwyższy podejmuje uchwałę w trybie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48) wówczas, gdy wątpliwości co do rozumienia przepisów prawa ujawniają się w praktyce organów, nad którymi Sąd Najwyższy sprawuje także pośredni nadzór w zakresie orzekania. 2. Nieprawidłowe stosowanie prawa w praktyce przez jedną z terenowych

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 15 czerwca 1994 r., sygn. WZP 2/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Przez prowadzenie zaciągu, o którym mowa w art. 238 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, należy rozumieć ukierunkowane działanie polegające na nakłanianiu lub ułatwianiu obywatelom polskim, a także przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcom, służby w obcym wojsku, obcej organizacji wojskowej lub zakazanej przez prawo