Uchwała SN z dnia 8 lipca 1994 r., sygn. II UZP 13/94

Sąd Najwyższy w składzie:

Przewodniczący SSN: Teresa Romer,

Sędziowie SN: Stefania Szymańska (sprawozdawca), Maria Tyszel.

przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta, w sprawie z wniosku Doroty I. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. o rentę rodzinną wypadkową i jednorazowe odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 8 lipca 1994 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 9 lutego 1994 r., [....] do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.,

"Czy wypadek jakiemu uległ poborowy wezwany do stawienia się zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 21.X.1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz. U. z 1992 r., Nr 4, poz. 16) przed komisją lekarską uważa się za wypadek w szczególnych okolicznościach określony w § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3.X.1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179 z późn. zm.), względnie za wypadek w drodze do pracy lub z pracy w rozumieniu § 15 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17.X.1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. Nr 36, poz. 199 z późn. zm.)?"