Wyrok SN z dnia 19 października 1995 r. sygn. II URN 47/95

W sprawach o rentę inwalidzką z tytułu pobytu w obozie koncentracyjnym pominięcie przez sąd orzekający dowodu z wyników wnioskowanej przez biegłego lekarza obserwacji psychiatrycznej, bez wyjaśnienia przyczyn dla których wnioskodawca odmówił jej poddania się i bez poinformowania go o skutkach prawnych takiej odmowy, stanowi rażące naruszenie art. 3 § 3 w związku z art. 233 § 1 i 2 k.p.c. wobec szczególnej troski i opieki ze strony instytucji państwowych należnej kombatantom oraz ofiarom represji wojennych w myśl preambuły ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17 poz. 75 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Maria Mańkowska

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Witolda Bryndy, po rozpoznaniu w dniu 19 października 1995 r. sprawy z wniosku Andrzeja K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. o rentę inwalidzką w związku z pobytem w obozie koncentracyjnym, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 10 listopada 1994r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 17 sierpnia 1994 r., [...] i sprawę przekazał temuż Sądowi do ponownego rozpoznania.