Wyrok NSA z dnia 8 września 1992 r., sygn. SA/Po 644/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 4 września 1992 r., sygn. SA/Lu 519/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Jeżeli nie istnieje fizyczny obiekt budowlany przeznaczony do pobytu ludzi brak jest więc lokalu mieszkalnego i nie może nastąpić zameldowanie.

Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1992 r., sygn. V SA 78/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. W prawie polskim podstawę do wydania decyzji o zezwoleniu cudzoziemcowi na pobyt stały /zamieszkanie/ na terytorium Polski w postaci karty stałego pobytu stanowi art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30/. Decyzja w tym przedmiocie została pozostawiona uznaniu organów administracji, które nie jest jednak wyłączone spod kontroli sądowej. 2. Odmowa

Wyrok NSA z dnia 28 lipca 1992 r., sygn. III SA 1154/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Przewidziana w przepisach szczególnych możliwość odstąpienia w pewnych sytuacjach od uzasadnienia decyzji ze względu na interes bezpieczeństwa państwa, nie oznacza wyłączenia kontroli tego rodzaju decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Akta sprawy powinny zawierać materiał, który by wskazywał, jakimi względami na interes publiczny kierował się organ, wydając nieprzychylną dla strony decyzję

Wyrok NSA z dnia 23 lipca 1992 r., sygn. V SA 13/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Jeżeli w toku postępowania administracyjnego o wymeldowanie nowe miejsce pobytu osoby zostanie ustalone, brak jest podstaw do wymeldowania tej osoby na podstawie art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, choćby w chwili składania wniosku o wymeldowanie wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki wymeldowania

Wyrok NSA z dnia 15 lipca 1992 r., sygn. V SA 178/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Przepisy prawa polskiego - poza wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 31 par. 2 Kpa /postanowienie o wszczęciu postępowania z urzędu na żądanie organizacji społecznej/ - nie przewidują wydawania odrębnego orzeczenia w przedmiocie wszczęcia postępowania. W sprawach wszczynanych na wniosek postępowanie uważa się za wszczęte z chwilą złożenia wniosku /art. 61 par. 3 Kpa/.

Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 1992 r., sygn. III SA 259/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Oceniając prawidłowość "potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu /pomieszczeniu/", o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ organ administracyjny rozstrzyga tzw. zagadnienie wstępne, które może być następnie przedmiotem orzekania przez sąd powszechny; przy czym gdyby w postępowaniu przed sądem powszechnym

Wyrok NSA z dnia 26 maja 1992 r., sygn. III SA 1738/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Niewymeldowanie się nie stanowi trzeciej, samodzielnej przesłanki dotyczącej art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, a jedynie istotną cechę charakteryzującą sposób opuszczenia miejsca pobytu stałego, bez której prowadzenie postępowania w przedmiocie wymeldowania byłoby bezpodstawne.

Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1992 r., sygn. SA/Wr 260/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Niedopuszczalne i nieskuteczne jest nadużywanie instytucji wymeldowania w celu osiągnięcia rezultatu mieszczącego się w granicach innej sprawy, której przedmiotem jest uprawnienie do zajmowania lokalu.

Wyrok NSA z dnia 21 lutego 1992 r., sygn. III SA 1588/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Przesłanką faktyczną uzasadniającą unieważnienie paszportu jest sam fakt prowadzenia przez sąd postępowania karnego przeciwko osobie posiadającej paszport, a nie jedynie prawomocne skazanie tej osoby za określone przestępstwo /art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach - Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/.

Wyrok NSA z dnia 11 lutego 1992 r., sygn. III SA 1501/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Obligatoryjna odmowa wydania paszportu lub jego unieważnienie na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach /Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/ może w toku postępowania przygotowawczego nastąpić jedynie w stosunku do podejrzanego o popełnienie przestępstwa, i to ściganego z oskarżenia publicznego, albo w sprawie karnej skarbowej. Jeżeli natomiast w sprawie karnej toczy się

Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 1992 r., sygn. SA/Kr 1510/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 1991 r., sygn. SA/Po 924-925/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Wyrok NSA z dnia 22 października 1991 r., sygn. SA/Wr 936/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Spór sądowy o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję z zajmowanego lokalu nie jest "zagadnieniem wstępnym" /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, od którego zależy zameldowanie na pobyt stały, jeżeli w dniu dokonania zgłoszenia meldunkowego wnioskodawca odpowiada obu przesłankom zameldowania na pobyt stały, a więc również dysponuje tytułem do przebywania w lokalu w postaci umowy najmu. 2. Organ odwoławczy, rozpoznając

Wyrok NSA z dnia 9 października 1991 r., sygn. SA/Gd 975/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Rozstrzygnięcie o zameldowaniu w decyzji administracyjnej musi dotyczyć oznaczonego z imienia i nazwiska podmiotu i nie może ogólnikowo przesądzać o dopuszczalności bądź niedopuszczalności zameldowania w danym lokalu bliżej nieokreślonych osób /"sublokatorów"/.

Wyrok NSA z dnia 3 października 1991 r., sygn. SA/Gd 828/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Toczący się proces rozwodowy nie uniemożliwia organowi administracji wydania decyzji rozstrzygającej o żądaniu przewidzianym w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ w kwestii odnoszącej się do uprawnień do zajmowania mieszkania przez małżonków, którzy prawo to nabyli w trakcie trwania związku małżeńskiego.

Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 1991 r., sygn. SA/Wr 397/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Zarówno potwierdzenie uprawnienia, jak i odmowa potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu dla celów meldunkowych nie wymaga formy decyzji. Zajęcie stanowiska w tym przedmiocie może nastąpić co najwyżej w formie postanowienia, o którym mowa w art. 106 par. 5 Kpa. Natomiast rozstrzygnięcie o dokonaniu zameldowania lub jego odmowie, jeżeli zgłoszone dane budzą wątpliwości, podejmuje właściwy organ

Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 1991 r., sygn. III SA 320/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Brak wypełnionego i podpisanego przez stronę formularza "Zgłoszenie pobytu stałego" wyłącza możliwość dokonania zameldowania na pobyt stały w drodze czynności rejestracyjnej rodzącej skutki prawne. 2. Nie jest dopuszczalne wydanie decyzji rozstrzygającej wątpliwości na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174

Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 1991 r., sygn. SA/Wr 302/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Jeżeli przed sądami lub organami prokuratury toczy się postępowanie, podczas którego może nastąpić ustalenie charakteru i przyczyn opuszczenia lokalu, organ administracji prowadzący postępowanie o wymeldowanie z tego lokalu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ powinien powstrzymać się od rozstrzygania

Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 1991 r., sygn. SA/Wr 956/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Dobrowolne opuszczenie mieszkania spółdzielczego przez jednego z byłych małżonków nie pozbawia go prawa do tego lokalu, a tym samym prawa do pobytu w tym lokalu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.

Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 1990 r., sygn. V SA 1103/98

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Sprawy o zezwolenie na pobyt stały przekazane zostały organom administracji do jurysdykcji opartej na uznaniu administracyjnym, w ramach którego podlega ocenie m.in. możliwość zaspokojenia przez cudzoziemca potrzeb w zakresie utrzymania i mieszkania.

Wyrok NSA z dnia 28 września 1990 r., sygn. SA/Wr 486/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Nawet gdy najemca mieszkania zakładowego nie został pozbawiony tytułu prawnego do jego zajmowania, mieszkająca z nim nadal jego była żona nie dysponuje tytułem /uprawnieniem/ do zajmowania tego mieszkania, a jej obecny mąż nie może powoływać się na "uprawnienie pochodne" do przebywania w lokalu.

Wyrok NSA z dnia 27 września 1990 r., sygn. III SA 688/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Nie ma przeszkód prawnych, by dziecko pozostające pod władzą rodzicielską przebywało na stałe u innej osoby /np. u dziadków/ i u tej osoby miało miejsce pobytu stałego w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 78/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Jeżeli od bezprawnego opuszczenia zakładu karnego upłynął okres 6 miesięcy, a faktycznego miejsca pobytu nadal nie można ustalić, wówczas istnieje podstawa wymeldowania przewidziana w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.