Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 1991 r., sygn. SA/Wr 302/91

Jeżeli przed sądami lub organami prokuratury toczy się postępowanie, podczas którego może nastąpić ustalenie charakteru i przyczyn opuszczenia lokalu, organ administracji prowadzący postępowanie o wymeldowanie z tego lokalu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ powinien powstrzymać się od rozstrzygania sprawy do czasu zakończenia postępowania sądowego lub przygotowawczego /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Józefa B. na postanowienie Wojewody W-kiego z dnia 11 lutego 1991 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o wymeldowanie Elżbiety M. z pobytu stałego.

UZASADNIENIE

Józef B. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowienie Wojewody W-kiego z dnia 11 lutego 1991 r. nr SO-O-6214/37/91, utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta Miasta W. z dnia 22 stycznia 1991 r. nr DUM-IO-SO-6214/330/90 w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o wymeldowanie Elżbiety M. z pobytu stałego w lokalu przy ul. J.N. nr 94 m 9 w W. Zdaniem organów orzekających, zawieszenie postępowania ma podstawę w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, ponieważ rozpoznanie przez Prokuraturą Rejonową skargi Elżbiety M. na utrudnianie zamieszkania może mieć wpływ na ustalenie, czy opuściła ona dobrowolnie sporny lokal. Natomiast wyrok eksmisyjny z dnia 21 listopada 1990 r. nie stanowi sam przez się podstawy do wymeldowania, gdyż oznacza wystąpienie tylko jednej przesłanki, a mianowicie utratę uprawnień do przebywania w lokalu. Tymczasem wymeldowanie w trybie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ wymaga łącznego spełnienia obu wymienionych tam przesłanek.