Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1992 r., sygn. V SA 78/92

1. W prawie polskim podstawę do wydania decyzji o zezwoleniu cudzoziemcowi na pobyt stały /zamieszkanie/ na terytorium Polski w postaci karty stałego pobytu stanowi art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30/.

Decyzja w tym przedmiocie została pozostawiona uznaniu organów administracji, które nie jest jednak wyłączone spod kontroli sądowej.

2. Odmowa zezwolenia na pobyt stały nie stoi na przeszkodzie przebywaniu cudzoziemca w Polsce na podstawie kolejno przedłużanych wiz ani ubieganiu się przez niego o zezwolenie w przyszłości, gdy jego związki z Polską umocnią się.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi X.Y. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 lutego 1992 r. w przedmiocie zezwolenia na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej - oddalił skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 stycznia 1992 r. Wojewoda W. odmówił skarżącemu udzielenia zezwolenia na pobyt stały na terytorium Polski. Wojewoda stwierdził, że skarżący, który jest obywatelem Chin, zatrudniony jest jako kucharz w Restauracji Chińskiej w Ł., że głównym powodem pozostania przez niego w Polsce jest chęć polepszenia sobie warunków życia, że podejmując pracę nie przedstawił zgody Wojewódzkiego Biura Pracy na zatrudnienie, że nie ma w Polsce żadnej rodziny, jego żona zaś, mimo iż przebywa w Polsce, nie ubiega się o kartę stałego pobytu i że w związku z tym brak jest przesłanek uzasadniających jego zamiar osiedlenia się w Polsce na stałe.