Wyrok NSA z dnia 29 marca 2000 r., sygn. V SA 1880/99

Od dnia 11 października 1997 r. przepis art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach utracił moc prawną w zakresie obowiązku porozumiewania się Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z Ministrem Spraw Zagranicznych w sprawach o nadanie statusu uchodźcy, co oznacza, że w chwili wejścia w życie nowej ustawy z dnia 27 grudnia 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739 ze zm./ przepisy dotychczasowe nie zawierały już obowiązku współdziałania tych organów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Jemika H. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia 11 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej.

UZASADNIENIE

Rada do Spraw Uchodźców decyzją z dnia 11 sierpnia 1999 r. (...) wydaną na podstawie art. 69 i art. 42 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 114 poz. 739 ze zm./ oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymała w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 listopada 1998 r. (...) odmawiającą nadania Jemik H., obywatelce Armenii statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej. Organ odwoławczy podzielił stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, że zainteresowana nie spełnia przesłanek uchodźcy w rozumieniu Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, sporządzonej w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. oraz Protokołu dotyczącego statusu uchodźców, sporządzonego w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515 i 517/.