Wyrok NSA z dnia 27 września 1990 r., sygn. III SA 688/90

Nie ma przeszkód prawnych, by dziecko pozostające pod władzą rodzicielską przebywało na stałe u innej osoby /np. u dziadków/ i u tej osoby miało miejsce pobytu stałego w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Bożeny i Zygmunta małżonków K. na decyzję Wojewody W-skiego z dnia 7 czerwca 1990 r. w przedmiocie zameldowania na pobyt stały.

UZASADNIENIE

Decyzją Kierownika Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Miejskiego w L. z dnia 9 kwietnia 1990 r., utrzymaną w mocy przez decyzję nr SO-V-621/92/90 Wojewody W-skiego z dnia 7 czerwca 1990 r., orzeczono o zameldowaniu małoletnich Iwony i Agnieszki sióstr Na pobyt stały w lokalu nr 4 przy ul. Sz. nr 5 w L. W uzasadnieniu decyzji podano, że lokal ten stanowi współwłasność Bożeny i Zygmunta małżonków K., ale jest zajmowany na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lokalu przez Barbarę R., z którą mieszka jej syn, a ojciec małoletnich, Dariusz R. Postanowieniem z dnia 23 września 1988 r. / III K. Nsm 210/87/ Sąd Rejonowy w N.D. ustalił, że miejscem pobytu małoletnich sióstr R. będzie każdorazowe miejsce zamieszkania ojca dzieci Dariusza R. Stosownie do art. 365 par. 1 Kpc orzeczenie to wiąże także organy ewidencji ludności. Dysponent lokalu /babka dzieci/ ma prawo decydowania, że osoby bliskie /wnuczki/ mogą w jej lokalu zamieszkiwać. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 47 ust. 2 oraz art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.