Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 października 2022 r., sygn. II SA/Po 34/22
Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy prawa budowlanego, organy administracji publicznej mają prawo do kontroli zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu.
W zakresie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej ochrony melioracji wodnych, zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, właściwość organu uzgadniającego określa aktualny w momencie wydawania decyzji stan prawny.
Ustalenie planu miejscowego zgodnie z art. 136 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczy jedynie potencjalnego wykorzystania nieruchomości, nie zmieniając faktycznego stanu zagospodarowania.
Kwalifikacja obiektu budowlanego, takiego jak suwnica bramowa jeżdżąca po torowisku, jest uwarunkowana nie tylko przez konstrukcję, użycie materiałów i wielkość, ale również przez funkcję, jaką pełni w ramach całej całości techniczno-użytkowej.
W przypadku realizacji obiektów budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budowę, organy nadzoru budowlanego zobowiązane są nakazać rozbiórkę takich obiektów zgodnie z art. 37 ust. 1 pkt. 1 ustawy prawo budowlane, bez względu na ograniczenia w prawie własności, które są dopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów prawa publicznego mających na celu utrzymanie porządku prawnego w zakresie planowania
W procesie oceny operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, organ administracji zobowiązany jest przeprowadzić zarówno kontrolę formalną, zgodnie z przepisami prawa administracyjnego, jak i ocenę merytoryczną zawartą w art. 157 ust. 1 i 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, dotyczącą zgodności z ogólnymi zasadami wyceny nieruchomości. Kontrola formalna obejmuje aspekty takie
Weryfikacja operatu szacunkowego z punktu widzenia zarzutów formułowanych jest możliwa do przeprowadzenia w toku czynności organu administracji, bez konieczności oceny operatu szacunkowego w trybie art. 157 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ponieważ zagadnienia z zakresu podobieństwa nieruchomości przyjętych do wyceny oraz możliwości wyjścia poza rynek lokalny w poszukiwaniu nieruchomości
Brak w przepisach Prawa budowlanego wyraźnego odesłania do rozdziału 8a k.p.a. nie oznacza, że regulacja zawarta w art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego nie jest przepisem szczególnym stanowiącym o milczącym załatwieniu sprawy w myśl art. 122a § 1 k.p.a.
W kwalifikacji obiektu budowlanego jako budynku lub wiaty, decydujące znaczenie mają cechy techniczno-budowlane oraz przeznaczenie obiektu. Definicja budynku zgodnie z art. 3 pkt 2 prawa budowlanego w odróżnieniu od wiaty stanowi przestrzeń zamkniętą z każdej strony przegrodami. Jednak, ocena legalności takiego obiektu jest determinowana przez brak naruszeń co do wymagań stawianych przepisami prawa
Ustalenia planu miejscowego są konsekwencją postanowień studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Gmina może zmienić w planie miejscowym dotychczasowe przeznaczenie określonych obszarów, ale tylko w granicach zakreślonych ustaleniami studium. Istotne naruszenie zgodności planu miejscowego ze studium można stwierdzić, gdy w planie miejscowym przyjęto przeznaczenie terenu całkowicie
Zgodnie z art. 11f ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, termin na wniesienie odwołania od decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej przez strony inne niż inwestor rozpoczyna bieg po upływie 14 dni od dnia publicznego obwieszczenia o wydaniu decyzji, niezależnie od doręczenia zawiadomienia.
Organy architektoniczno-budowlane mają prawo i obowiązek do weryfikacji prawidłowości kwalifikacji inwestycji zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego, dokonanej przez autora projektu budowlanego, sprawdzania zgodności planowanego obiektu z ustawowym określeniem budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od odpowiedzialności
Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w oparciu o art. 61a § 1 kodeksu postepowania administracyjnego ma na celu zapobieganie niepotrzebnemu prowadzeniu postępowań w sytuacjach, gdzie istnieje oczywista przeszkoda do ich wszczęcia, jak na przykład wniesienie żądania w sprawie już rozstrzygniętej ostatecznie (res iudicata).