Pracownicy zakładów opieki zdrowotnej korzystają z prawa do przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy (art. 129 § 1 k.p.) wobec czego określenie 'dodatkowe dni wolne od pracy, o których mowa w art. 1291 §1 Kodeksu pracy', użyte w art. 32h ust.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89), po
Obowiązek przeprowadzenia konkursu na stanowisko zastępcy kierownika zakładu w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, w którym kierownik nie jest lekarzem i następnie obowiązek nawiązania stosunku pracy z wybranym kandydatem (art. 44a ust. 1 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89) uzasadnia wypowiedzenie zmieniające
Ustawa procesowa nie zawiera wyraźnej regulacji w tej kwestii, przy czym konstrukcja czynów współukaranych zbieżna jest z wystąpieniem ujemnej przesłanki procesowej, jako „innej okoliczności wyłączającej ściganie”, wskazanej w art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., co przemawia za wydaniem w tej sytuacji orzeczenia umarzającego, zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k.
Roszczenie o zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. oraz roszczenie o zadośćuczynienie będące następstwem zawinionego naruszenia praw pacjenta (art. 19a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) mają odrębny charakter, określając zasady odpowiedzialności sprawców za odrębne czyny bezprawne.
Zestawienie przepisów art. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943 ze zm.) z art. 41 ust. 1 tej ustawy oznacza, że obowiązek (uprawnienie) prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta przez lekarza wiąże się z wykonywaniem zawodu lekarza.
Na podstawie językowej analizy obowiązującego ustawodawstwa karnego (w szerokim znaczeniu tego słowa), i to przy uwzględnieniu całego systemu obowiązującego w Polsce prawa, nie da się dokładnie ustalić, czy w art. 178a k.k. ustawodawca posłużył się pojęciem „środek odurzający” w znaczeniu szerokim czy wąskim. Konieczne jest wobec tego posłużenie się innymi metodami interpretacyjnymi, to jest wykładnią
1. Lekarz będący członkiem okręgowej rady lekarskiej jest osobą „pełniącą funkcję z wyboru” w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 30, poz. 158 ze zm.) i w związku z tym objęty jest ochroną przewidzianą w tym przepisie. 2. Dopuszczalne jest wskazanie w statucie związku zawodowego jego jednostek organizacyjnych, którym przyznaje on status zakładowych
Pojęcie środka odurzającego w rozumieniu art.178a k.k. obejmuje nie tylko środki odurzające wskazane w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz.1485), lecz również inne substancje pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działające na ośrodkowy układ nerwowy, których użycie powoduje obniżenie sprawności w zakresie kierowania pojazdem.
1. Orzeczenie (Naczelnego Sądu Lekarskiego) w najmniejszym stopniu nie zakwestionowało wiadomości specjalnych (art. 193 § 1 k.p.k.) posiadanych przez A. K. z zakresu medycyny sądowej. Był on jedynie „specjalistą pierwszego stopnia”, co w świetle regulacji dotyczących zawodu lekarza nie uprawniało go do posługiwania się tytułem „specjalisty”. 2. O nowym fakcie bądź dowodzie wskazującym na to, że doszło
1. Uchwałę okręgowej rady pielęgniarek i położnych w sprawie obowiązku odbycia przeszkolenia po przerwie w wykonywaniu zawodu dłuższej niż pięć lat jako dotyczącą ustalenia standardów zawodowych i standardów kwalifikacji zawodowych pielęgniarek i położnych (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych, Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze zm.) Minister Zdrowia i
Legitymowanym do złożenia wniosku o uchylenie ugody restrukturyzacyjnej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 78, poz. 684 ze zm.) jest także nabywca wierzytelności, o której mowa w art. 21 ust. 2 pkt 5 tej ustawy.
Znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób.
W razie nieobjęcia umową o udzielenie świadczeń zdrowotnych, o której mowa w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391 ze zm.) określonego świadczenia zdrowotnego ubezpieczony nie mógł żądać ustalenia przez Narodowy Fundusz Zdrowia, że przysługuje mu prawo do danego świadczenia zdrowotnego (art. 148 ust. 1 tej ustawy
Rozstrzygnięcie problemu zbiegu dwóch uprawnień do podwyżek wynagrodzenia za pracę wynikających z art. 4a ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) oraz ze zbiorowego porozumienia płacowego powinno być dokonane w drodze wykładni woli stron tego porozumienia.
bezsporne jest, że (Z. T.) prowadził uprawę konopi indyjskich. Stwierdzono, że uprawa ta obejmowała w sumie 744 krzewy. Obrońca upatruje rażącą obrazę przepisu art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przez fakt skazania oskarżonego na podstawie tego przepisu oraz obrazę art. 7 k.p.k. na tej podstawie, że z ww. liczby krzewów 419 nie uzyskało na tyle wysokiego stężenia substancji czynnej
Świadczeniami zdrowotnymi, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) oraz w art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943 ze zm.) objęte zostały w zasadzie stany nagłe i niespodziewane, których nie można przewidzieć (np. pacjenci z udarem mózgu
Dopuszczalny jest przelew - istniejących i ustalonych w chwili zawierania umowy przelewu - wierzytelności z tytułu refundacji różnicy pomiędzy ceną rynkową leku a jego ceną detaliczną obowiązującą ubezpieczonego konsumenta, który lek nabył.
Zwrot „przewozi przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium innego państwa środki odurzające” (art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) oznacza ich nielegalne przemieszczenie co najmniej przez jedną granicę państwa.
Publiczny zakład opieki zdrowotnej będący jednostką badawczo-rozwojową wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nie posiada statusu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 35b ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89).
Nabycie środków odurzających lub substancji psychotropowych, a następnie ich przystosowanie do udzielenia innej osobie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nie przekracza jeszcze ram czynności przygotowawczych do przestępstwa określonego w art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485) i tym samym, nie jest działaniem zmierzającym bezpośrednio do
Nie jest uzasadnione żądanie wydania orzeczenia zobowiązującego pracodawcę do złożenia oświadczenia woli w sytuacji, gdy wynagrodzenie podwyższone o kwotę określoną w art. 4a ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) zostało pracownikowi wypłacone.
Rodzajowym i bezpośrednim przedmiotem ochrony w art. 58, art. 62 i art. 64 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest zdrowie społeczne (publiczne), a w wypadku art. 64 (kradzież) dodatkowym (obocznym) przedmiotem ochrony jest mienie.
Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej jako jednostki samofinansujące się pokrywają z posiadanych środków i uzyskanych przychodów koszty działalności i zobowiązań oraz ujemny wynik finansowy (art. 35b ust. 1 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.), a ich pracownicy nie są pracownikami jednostki budżetowej w rozumieniu
Obowiązek ustalania wynagrodzenia pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej jako kwoty nie niższej niż suma przyrostów wynagrodzenia wynikających z art. 4a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U, z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) i najniższego wynagrodzenia
