Wyrok SN z dnia 21 września 2006 r., sygn. II PK 11/06

Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej jako jednostki samofinansujące się pokrywają z posiadanych środków i uzyskanych przychodów koszty działalności i zobowiązań oraz ujemny wynik finansowy (art. 35b ust. 1 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.), a ich pracownicy nie są pracownikami jednostki budżetowej w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodat­kowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080 ze zm.) i dlatego ustalanie ich wynagrodzeń oraz in­nych świadczeń związanych z pracą następuje w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania, w zależności od sytuacji finansowej pracodawcy (art. 77¹ i art. 77² k.p. w związku z art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 września 2006 r. sprawy z powództwa Katarzyny P., Ewy S., Anny G., Marii K., Barbary B., Renaty K., Iwony D. przeciwko Akademickiemu Szpitalowi Klinicznemu [....] w W. o wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej powódki Katarzyny P. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 11 sierp­nia 2005 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2005 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził od Akademickiego Szpitala Klinicz­nego [...] w W. na rzecz powódek Ewy S., Anny G., Marii K., Barbary B., Renaty K. i Iwony D. kwoty po 3.747,82 zł oraz na rzecz Katarzyny P. kwotę 3.196,67 zł, odda-lając powództwo w pozostałym zakresie. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia. Powódki zatrudnione były u strony pozwanej jako pielęgniarki w pełnym wymiarze czasu pracy. W wyniku negocjacji pracodawcy z Komitetem Straj­kowym Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych zostało za­warte w dniu 20 grudnia 2000 r. porozumienie, przewidujące między innymi (od dnia 1 stycznia 2001 r.) wzrost miesięcznego wynagrodzenia dla personelu pielęgniarskiego średnio po 250 zł brutto na etat. Ponadto strony ustaliły, że ewentualne zmiany systemowe obejmą pielęgniarki niezależnie od ustaleń zawartych w porozu­mieniu. W 2001 r. powódki otrzymały podwyżkę wynagrodzenia wynikającego z postanowień porozumienia, natomiast w latach 2002-2004 strona pozwana nie przyznawała żadnych podwyżek. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że pracodawca, wypłacając w 2001 r. przewidzianą porozumieniem podwyżkę wynagrodzenia w wysokości 250 zł, zrealizował cel ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2001 r. Nr 5, poz. 45). Natomiast wobec niezrealizowania przez stronę pozwaną obowiązku podwyższenia wynagrodzeń w 2002 r. o kwotę 110,23 zł miesięcznie, Sąd Rejonowy uwzględnił roszczenia w tym zakresie.