Postanowienie SN z dnia 28 września 2006 r. sygn. I KZP 19/06

Rodzajowym i bezpośrednim przedmiotem ochrony w art. 58, art. 62 i art. 64 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest zdrowie społeczne (publiczne), a w wypadku art. 64 (kradzież) dodatkowym (obocznym) przedmiotem ochrony jest mienie.

Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki (sprawozdawca).

Sędziowie: SN J. Grubba , SA (del. do SN) M. Gierszon.

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Pawła C., po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w L., postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2006 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy przedmiotem ochrony przepisu art. 58 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485) jest dobro prawne o charakterze osobistym, jakim jest życie i zdrowie konkretnego człowieka, czy też dobro prawne o charakterze ogólnym, jakim jest zdrowie społeczne?”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w L., w uzasadnieniu postanowienia przedstawiającego powyższe zagadnienie prawne, stwierdza, że jest mu znana uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I KZP 32/05 oraz to, że treść unormowania art. 58 obowiązującej ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.), z punktu widzenia tego pytania jest taka sama, jak unormowanie zawarte w art. 45 poprzednio obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 1997 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 468 ze zm.), które było przedmiotem wykładni dokonywanej przez Sąd Najwyższy w 2005 r. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, trafny jest pogląd, że przedmiotem ochrony przepisów karnych obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie całego społeczeństwa, co jednak nie dotyczy przepisów art. 58 ustawy, które za przedmiot ochrony mają zdrowie i życie skonkretyzowanej osoby. O tym przesądzać ma użyty w obu przepisach zwrot „innej osobie”, natomiast w przepisie art. 58 ust. 2 dodatkowo położenie „nacisku na szczególną ochronę osób małoletnich”, co stanowi „indywidualną cechę osoby pokrzywdzonej”. Tym bardziej stanie się to oczywiste w wypadku użycia takiego rodzaju środka lub substancji przez małoletniego. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, te okoliczności nie były przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w uzasadnieniu powołanej uchwały z 2005 r., tak jak znaczenie użytych pojęć „zdrowie społeczne” i „zdrowie publiczne”, a także to, że przyjęcie zdrowia i życia ogółu społeczeństwa jako przedmiotu ochrony nie wyklucza ustalenia, iż tym przedmiotem jest również zdrowie i życie konkretnej osoby, której, jak w wypadku czynu stypizowanego w art. 58 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 r., sprawca udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej.