Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2007 r. sygn. III KK 257/06

Znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób.

Z uzasadnienia

(...) skarżący nie przedstawił argumentacji pozwalającej na skuteczne zakwestionowanie interpretacji znamienia „znaczna ilość” środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu art. 56 ust. 3 oraz art. 62 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a przyjętej przez Sąd drugiej instancji przy rozpatrywaniu tożsamego zarzutu apelacyjnego. W tym stanie rzeczy celowe wydaje się więc jedynie przypomnienie, że zarówno w powołanych, w uzasadnieniu sądu odwoławczego, jak i w kasacji i w odpowiedzi na nią Prokuratora Okręgowego, orzeczeniach sądów apelacyjnych konsekwentnie przyjmuje się, że znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób, zaś stanowisko takie wspiera literatura (M. Bojarski, W. Kadecki: Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257). Wprawdzie pogląd powyższy wyrażony został pod rządami ustawy z dnia 24 kwietnia 1997r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 75, poz. 468), jednak uwzględniając nie zmienione w tym zakresie brzmienie omawianego przepisu w stosunku do tego, jakim operował ustawodawca we wcześniejszej ustawie (art. 43 ust. 3 oraz art. 48 ust. 3 ustawy z 1997 r.), dokonaną w powoływanych orzeczeniach oraz w piśmiennictwie wykładnię „znaczności”, potraktować należy jako aktualną. Tak też uznał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05 (OSNKW 2006, z. 6, poz. 57) stwierdzając, że miarą „znaczności” w rozumieniu art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 1997 r. Nr 75, poz. 486 ze zm.), jak i art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1484) - „... może być także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość”, a pogląd ten Sąd Najwyższy orzekający w niniejszej sprawie w całej rozciągłości podziela. W tym stanie rzeczy, wobec ujawnienia u oskarżonego w trakcie przeszukania narkotyków w ilości wystarczającej do jednorazowego odurzenia 55 - 60 osób nie może budzić wątpliwości zasadność przyjętej przez Sąd Okręgowy oceny prawnej czynu przypisanego oskarżonemu.