Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. II SA/Bk 236/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.), sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2019 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza W. z [...] października 2019 r. znak [...], którą ustalono na wniosek A. I. (dalej: wnioskodawczyni, inwestor, skarżąca) warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku domu opieki dla osób starszych, tj. domu dziennego pobytu z częścią mieszkalną, z niezbędną infrastrukturą techniczną, w zabudowie usługowej, na części działki nr [...] w obrębie geodezyjnym W., gm. W.

Po raz pierwszy rozpoznając wniosek, Burmistrz W. decyzją z [...] maja 2018 r. odmówił ustalenia warunków zabudowy, a rozstrzygnięcie to SKO w B. utrzymało w mocy decyzją z [...] lipca 2018 r. Organy ustaliły, że nie został spełniony warunek z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.), dalej: u.p.z.p., tj. kontynuacja funkcji zabudowy.

Wyrokiem z 29 stycznia 2019 r. wydanym w sprawie II SA/Bk 614/18 po rozpoznaniu skargi inwestora, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił decyzje organów obydwu instancji z uwagi na naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem sądu, nie służyło zagwarantowaniu ładu przestrzennego wyznaczenie obszaru analizowanego o promieniu wynoszącym trzykrotność szerokości frontu działki, a więc o promieniu minimalnym zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588), dalej: rozporządzenie, jeśli okoliczna zabudowa umożliwiałaby określenie kontynuacji funkcji w przypadku poszerzenia obszaru analizowanego. Sąd wskazał, że na działkach dostępnych z tej samej drogi publicznej (ulica D.) występuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna o charakterze rozproszonym oraz zabudowa usługowa, zatem możliwy jest zupełnie inny wynik analizy, jeśli zabudowa ta znalazłaby się w obszarze analizowanym. Nadto, uwzględnienie tej zabudowy umożliwiłoby uzyskanie wszechstronnego obrazu już istniejącego zagospodarowania terenu sąsiadującego z działką inwestycyjną, gdy tymczasem organ uwzględnił obiekty dopiero planowane i nie oddane do użytku (na działce nr [...] znajduje się nieukończony budynek o powierzchni 360 m2 o zamierzonej funkcji biurowej w zabudowie usługowej polegającej na budowie toru z placem do doskonalenia techniki jazdy oraz manewrów technicznych). Sąd zalecił przy powtórnym wyznaczaniu granic obszaru analizowanego: uwzględnienie warunku zachowania ciągłości urbanistycznej terenu, uwzględniającej uwarunkowania funkcjonalne, środowiskowe, kulturowe, kompozycyjno - estetyczne; uzyskanie pełnej wiedzy o możliwości kontynuacji funkcji i cech kształtowania nowej zabudowy oraz zagospodarowania terenu; uwzględnienie zasady wolności zagospodarowania terenu, w tym jego zabudowy.