Wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Lu 683/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia WSA Robert Hałabis, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 maja 2015 r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie uchylenia decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 czerwca 2013 r., znak: [...], Prezydent Miasta [...], po rozpoznaniu na wniosku A. S. z dnia 24 stycznia 2013 r., ustalił warunki zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na realizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym wraz z zadaszeniem nad wjazdem do garażu podziemnego, miejsc postojowych dla samochodów na terenie działki, zadaszonego miejsca dla gromadzenia odpadów stałych, ogrodzenia oraz przyłączy: wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, gazowego i energetycznego na działce nr [...] ([...]), położonej w [...] przy ul. [...].

Od decyzji tej żadna ze stron biorących udział w postępowaniu nie złożyła odwołania i stała się ona ostateczna.

W dniu 3 lutego 2014 r. do organu pierwszej instancji wpłynął wniosek M. P. o wznowienie postępowania zakończonego wskazaną wyżej decyzją. Wnioskodawczyni podniosła, że będąc stroną postępowania, jako właścicielka działki sąsiedniej nr ewid. [...], bez własnej winy nie brała w nim udziału (nie została powiadomiona przez organ pierwszej instancji o wszczęciu postępowania na wniosek A. S.) ani nie doręczono jej opisanej decyzji.

Prezydent Miasta [...] postanowieniem z dnia 13 lutego 2014 r. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją własną z dnia 27 czerwca 2013 r., znak[...].

Po przeprowadzeniu wznowionego postępowania, organ pierwszej instancji decyzją z dnia 16 kwietnia 2014 r., znak: [...], stwierdził wydanie z naruszeniem prawa omawianej decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia 27 czerwca 2013 r. W uzasadnieniu tej decyzji organ pierwszej instancji podkreślił, że kwestionowana decyzja z dnia 27 czerwca 2013 r. została doręczona stronom z wyjątkiem M. P.. Powodem tego był błędny adres strony, znajdujący się w dołączonym do wniosku wypisie z wykazu właścicieli nieruchomości. Zdaniem organu oznacza to, że wskazana wyżej osoba nie brała udziału w postępowaniu nie z własnej winy. Poddając ponownej analizie pod kątem możliwości wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy złożony przez A. S. wniosek z dnia 24 stycznia 2013 r. organ pierwszej instancji stwierdził, że spełnione zostały wszystkie wymagania art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.; dalej także: "ustawa"). W ocenie organu, podnoszone przez M. P. w trakcie postępowania zastrzeżenia m.in. dotyczące zacieniania działki nr ewid. [...] i znajdującego się na niej budynku przez planowaną inwestycję oraz realizacja terenu zielonego na dachu budynku zostaną rozstrzygnięte w postępowaniu przed organem urbanistyczno-architektonicznym na etapie wydawania pozwolenia na budowę. Mając powyższe na uwadze, organ pierwszej instancji stwierdził, że nowa decyzja o ustaleniu warunków zabudowy byłaby identyczna z wcześniej wydaną i w związku z tym na podstawie art. 151 § 2 w związku z art. 146 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267; dalej: "K.p.a.") ograniczył się do stwierdzenia wydania kwestionowanej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazał okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji.