Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Lu 206/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza u z dnia [...]., nr [...] II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz P. G. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania P. G., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na:

1) budowie budynku domu przedpogrzebowego wraz z garażami oraz z przyłączami infrastruktury technicznej: wodociągowym, kanalizacyjnym i elektroenergetycznym,

2) utwardzeniu komunikacji wewnętrznej oraz terenu wokół budynku

- na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. O. w K.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wyjaśniono, że powodem orzeczonej przez organ I instancji odmowy ustalenia warunków zabudowy było uznanie, iż inwestycja objęta wnioskiem P. G. nie spełnia warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowi, że co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, winna być zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. Organ I instancji ustalił bowiem, że działkami sąsiednimi dla terenu planowanej inwestycji, dostępnymi z tej samej drogi publicznej (ul. O.) są działki zabudowane budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi oraz budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi i budynkami usługowymi, w których realizowane są usługi gastronomiczne, kosmetyczne oraz usługi handlu. Uwzględniając specyfikę usług, jakie mogą być realizowane w domu przedpogrzebowym (takich jak przechowywanie zwłok i przygotowywanie ich do pochówku, wykonywanie ceremonii pogrzebowych, wykonywanie oględzin dla celów sądowo lekarskich, utrwalanie zwłok, itp.) organ uznał, że funkcja jaką uzyska działka wnioskodawcy po zrealizowaniu przedmiotowej inwestycji nie będzie stanowiła kontynuacji funkcji działek sąsiednich dostępnych z tej samej drogi publicznej. Nadto inwestycja ta ingerowałaby w strukturę funkcjonalno-przestrzenną obszaru i zagrażałaby dotychczasowemu funkcjonowaniu istniejącej sąsiedniej zabudowy, w szczególności dominującej na przedmiotowym obszarze zabudowy mieszkaniowej. Usług realizowanych przez dom przedpogrzebowy nie można bowiem zaliczyć do usług podstawowych towarzyszących funkcji mieszkaniowej. Organ I instancji zauważył również, że obsługa komunikacyjna planowanego domu przedpogrzebowego, pomimo zlokalizowania go w bezpośrednim sąsiedztwie terenu cmentarza, będzie odbywać się przez teren zabudowy mieszkaniowej, a zwiększony ruch pojazdów pogorszy istniejące warunki zamieszkiwania.