Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Ol 403/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 19 listopada 2008 r. P. G. zwrócił się do Wójta Gminy o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na wyburzeniu istniejących domków letniskowych, budowie nowych 12 domów rekreacji indywidualnej, przebudowie i rozbudowie istniejącego budynku hotelowo- gastronomiczno-biurowego w miejscowości A.

Wniosek ten został merytorycznie rozpoznany dopiero 12 stycznia 2010 r.

i właśnie decyzją z tego dnia Wójt Gminy odmówił ustalenia warunków zabudowy dla terenu na działce nr "[...]" w miejscowości A dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na przebudowie istniejącego ośrodka wypoczynkowego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wnioskowana inwestycja w interpretacji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska jest sprzeczna z przepisami odrębnymi.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł P. G. zarzucając naruszenie:

1/ art. 61 ust. 1 pkt 5 w zw. z 53 ust. 4 pkt 8 i ust. 5c i art. 60 ust 1a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej u.p.z.p.) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, w wyniku czego organ I instancji oparł zaskarżoną decyzję na samodzielnie przeprowadzonych ustaleniach w zakresie nie mieszczących się w ustawowej kompetencji organu I instancji;

2/ § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 23 Wojewody z 9 sierpnia 2007 r. w sprawie zespołu przyrodniczo - krajobrazowego "Jeziora Sorkwickie" poprzez jego błędną wykładnię;

3/ art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 107 k.p.a., poprzez brak wszechstronnej i rzetelnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz niewystarczające wyjaśnienie podstawy prawnej i faktycznej w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, co miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia;