Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. IV SA/Po 911/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Izabela Bąk - Marciniak Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2011 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej K. W. kwotę 757 zł ( siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 lipca 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 401/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA") po rozpoznaniu skargi K. W. (dalej: "Wnioskodawczyni" lub "Skarżąca") uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "SKO") z dnia [...] marca 2010 r., nr [...], oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] (dalej: "Prezydent Miasta") z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...]. Wskazanymi decyzjami odmówiono Wnioskodawczyni ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego, przewidzianej do realizacji na działce [...].

W uzasadnieniu powyższego wyroku (dalej: "Wyrok z 21.07.2010 r.") WSA wskazał, że organ I instancji w sposób niewystarczający i nie dający się pogodzić z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.; dalej: "ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym", w skrócie "u.p.z.p.") ograniczył uzasadnienie swojej decyzji do stwierdzenia, iż zamierzenie inwestycyjne nie kontynuuje funkcji zabudowy obszaru analizowanego, bowiem w sąsiedztwie planowanej inwestycji istnieją budynki stanowiące zespół zabudowy zagrodowej, a więc o innym charakterze niż planowane przez inwestora. Z kolei organ odwoławczy, wskazując na brak definicji legalnej pojęcia "zabudowy zagrodowej" odwołał się do definicji językowej, jednak pominął odwołanie się do znaczenia zabudowy mieszkaniowej. Również taką argumentację WSA ocenił jako niewystarczającą i samo przez się, w szczególności w świetle zarzutów odwołania, nie pozwalającą na przyjęcie, że zabudowa zagrodowa jest nie do pogodzenia z zabudową mieszkaniową. Podstawą do wydania decyzji odmownej nie może być bowiem sam brak zgodności pomiędzy inwestycją, a zastanym zagospodarowaniem terenu, rozumiany jako brak tożsamości obiektu projektowanego z obiektem istniejącym. Nadto WSA wytknął, że organ odwoławczy naruszył zasadę dwuinstancyjnego postępowania, gdyż w ogóle nie odniósł się do zarzutów podniesionych przez Skarżącą w odwołaniu, w szczególności do twierdzeń, że wyszczególnione działki sąsiednie są zabudowane zabudową jednorodzinną, oraz że przy ul. [...] znajdują się tylko dwie zabudowy zagrodowe.