KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 121 lit. a) w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 361/2008 (²) wprowadza do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z dniem 1 lipca 2008 r. przepisy rozporządzenia Rady nr 1182/2007 (³), ustanawiającego przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, nie podważając podstaw wyborów politycznych. Zgodnie z tymi przepisami produkty sektora owoców i warzyw przeznaczone do sprzedaży konsumentowi jako produkty świeże mogą być wprowadzone do obrotu jedynie, jeśli są zdrowe, spełniają rzetelne standardy, są dobrej jakości handlowej oraz jeśli podano kraj ich pochodzenia. Dla dobra harmonizacji wdrażania wymienionych przepisów należy określić elementy umożliwiające opracowanie ogólnych norm handlowych dla wszystkich świeżych owoców i warzyw.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 (⁴) nie zawiera obecnie szczegółowych norm handlowych dla poszczególnych produktów. Są one zawarte w serii obowiązujących rozporządzeń, które są nadal stosowane zgodnie z art. 203a ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1234/ 2007. Przez wzgląd na przejrzystość należy włączyć wszystkie szczegółowe normy handlowe, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) 1234/ 2007 do rozporządzenia nr (WE) nr 1580/2007.

(3) Na podstawie doświadczenia i w celu uproszczenia, należy również ograniczyć wykaz produktów objętych szczegółowymi normami handlowymi, tak aby obejmował on tylko produkty, w przypadku których przyjęcie normy wydaje się konieczne ze względu na ocenę ich przydatności, ze szczególnym uwzględnieniem tego, jakie produkty są pod względem wartości w największym stopniu przedmiotem wymiany handlowej, na podstawie danych na temat handlu wewnątrzwspólnotowego i handlu zewnętrznego WE pochodzących z bazy danych Comext.

(4) Aby zapobiec niepotrzebnym przeszkodom w handlu, w przypadku gdy należy wprowadzić szczegółowe normy handlowe dla poszczególnych produktów, normy te powinny odpowiadać normom przyjętym przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ). Z tego samego powodu pozostałe produkty winny być uznawane za zgodne z ogólnymi normami handlowymi, o ile ich posiadacz jest w stanie wykazać ich zgodność z jakąkolwiek normą tego rodzaju.

(5) Wyjątki i zwolnienia od stosowania tych norm również powinny zostać odpowiednio uzgodnione. Należy usunąć przede wszystkim odniesienia do minimalnych wymagań dotyczących jakości dla produktów przeznaczonych na potrzeby przetwórstwa przemysłowego, ponieważ nawiązują one do systemów pomocy, które zostały zniesione na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007. Ponieważ niektóre owoce i warzywa mają w związku z dojrzewaniem tendencję do psucia się, należy dopuścić nieznaczne niedoskonałości w odniesieniu do produktów zakwalifikowanych do klas innych niż klasa „ekstra”. Należy zwolnić z wymogu zgodności z ogólnymi normami handlowymi niektóre produkty, które zazwyczaj nie są sprzedawane w stanie nieuszkodzonym, a co do których w innym przypadku wymagano by tej zgodności.

(6) Aby zapobiec nadużyciom i wprowadzaniu konsumentów w błąd, konsumenci powinni mieć przed zakupem dostęp do szczegółowych informacji wymaganych na podstawie norm. Dotyczy to szczególnie sprzedaży wysyłkowej, która jak pokazuje doświadczenie, stwarza ryzyko nadużyć i pozbawienia konsumentów ochrony zapewnianej przez normy.

(7) Aby umożliwić prawidłowe i skuteczne przeprowadzanie kontroli, faktury i dokumenty towarzyszące nieprzeznaczone dla konsumentów powinny zawierać pewne podstawowe informacje o elementach, których dotyczą normy handlowe.

(8) Należy uprościć przepisy dotyczące mieszanek owocowych i warzywnych przy jednoczesnym zachowaniu wystarczającej ochrony konsumenta. Uwzględniając tendencję rynkową do sprzedaży produktów w większych niż dotychczas opakowaniach, należy rozszerzyć stosowanie tych przepisów do opakowań do 5 kg włącznie.

(9) Należy uprościć przepisy rozdziału II rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 dotyczące kontroli zgodności z normami handlowymi, nie ograniczając przy tym możliwości zapewnienia zgodności na odpowiednim poziomie. Winny one uwzględnić art. 113a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, który stanowi że państwa członkowskie dokonują selektywnej kontroli zgodności danych produktów z odnośnymi normami handlowymi, opartej o analizę ryzyka. Kontrole te skupiają się na etapie przed wysyłką z obszarów produkcji, obejmującym pakowanie lub ładowanie produktów. W przypadku produktów z krajów trzecich kontrole dokonywane są przed dopuszczeniem ich do swobodnego obrotu. Należy przede wszystkim przykładać większą wagę do analizy ryzyka przy wyborze produktów do kontroli. Doświadczenie wykazało, że należy rozszerzyć i dużo bardziej uszczegółowić definicję „handlowca”, aby zapewnić, że obejmie ona wszystkie podmioty łańcucha zbytu i zapewni bezpieczeństwo prawne.

(10) Należy zatem uchylić następujące rozporządzenia Komisji:

- (EWG) nr 1292/81 z dnia 12 maja 1981 r. ustanawiające normy jakości porów, oberżyn i cukinii (⁵),

- (EWG) nr 2213/83 z dnia 28 lipca 1983 r. ustanawiające normy jakości cebuli i cykorii liściowej (⁶),

- (EWG) nr 1591/87 z dnia 5 czerwca 1987 r. ustanawiające normy jakości kapusty, kapusty brukselskiej, selera naciowego, szpinaku i śliwek (⁷),

- (EWG) nr 1677/88 z dnia 15 czerwca 1988 r. ustanawiające normy jakości ogórków (⁸),

- (WE) nr 831/97 z dnia 7 maja 1997 r. ustanawiające normy handlowe mające zastosowanie do awokado (⁹),

- (EWG) nr 2288/97 z dnia 18 listopada 1997 r. ustanawiające normy handlowe dla czosnku (¹⁰),

- (WE) nr 963/98 z dnia 7 maja 1998 r. ustanawiające normy handlowe dla kalafiorów i karczochów (¹¹),

- (WE) nr 730/1999 z dnia 7 kwietnia 1999 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do marchwi (¹²),

- (EWG) nr 1168/1999 z dnia 3 czerwca 1999 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do śliwek (¹³),

- (WE) nr 1455/1999 z dnia 1 lipca 1999 r. ustanawiające normę handlową dla papryki słodkiej (¹⁴),

- (WE) nr 2377/1999 z dnia 9 listopada 1999 r. ustanawiające normę handlową dla szparagów (¹⁵),

- (WE) nr 2561/1999 z dnia 3 grudnia 1999 r. ustanawiające normę handlową dla grochu (¹⁶),

- (WE) nr 2789/1999 z dnia 22 grudnia 1999 r. ustanawiające normę handlową w odniesieniu do winogron deserowych (¹⁷),

- (WE) nr 790/2000 z dnia 14 kwietnia 2000 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do pomidorów (¹⁸),

- (WE) nr 851/2000 z dnia 27 kwietnia 2000 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do moreli (¹⁹),

- (WE) nr 175/2001 z dnia 26 stycznia 2001 r. ustanawiające normę handlową w odniesieniu do orzechów włoskich w łupinach (²⁰),

- (WE) nr 912/2001 z dnia 10 maja 2001 r. ustanawiające normę handlową w odniesieniu do fasoli (²¹),

- (WE) nr 1508/2001 z dnia 24 lipca 2001 r. ustanawiające normę handlową dla cebuli i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2213/83 (²²),

- (WE) nr 1543/2001 z dnia 27 lipca 2001 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do sałaty i endywii o karbowanych liściach i endywii szerokolistnej (batavian) (²³),

- (WE) nr 1615/2001 z dnia 7 sierpnia 2001 r. ustanawiające normy handlowe dla melonów i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 1093/97 (²⁴),

- (WE) nr 1799/2001 z dnia 12 września 2001 r. ustanawiające normę handlową dla owoców cytrusowych (²⁵),

- (WE) nr 2396/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. ustanawiające normę handlową w odniesieniu do porów (²⁶),

- (WE) nr 843/2002 z dnia 21 maja 2002 r. ustanawiające normę handlową dla truskawek i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 899/87 (²⁷),

- (WE) nr 1284/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. ustanawiające normę handlową w odniesieniu do orzechów laskowych w łupinach (²⁸),

- (WE) nr 1466/2003 z dnia 19 sierpnia 2003 r. ustanawiające normę handlową dla karczochów oraz zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 963/98 (²⁹),

- (WE) nr 1757/2003 z dnia 3 października 2003 r. ustanawiające normę handlową dla cukinii oraz zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 1292/81 (³⁰),

- (WE) nr 85/2004 z dnia 15 stycznia 2004 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do jabłek (³¹),

- (WE) nr 86/2004 z dnia 15 stycznia 2004 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do gruszek (³²),

- (WE) nr 214/2004 z dnia 6 lutego 2004 r. ustanawiające normę jakości dla wiśni i czereśni (³³),

- (WE) nr 1673/2004 z dnia 24 września 2004 r. ustanawiające normę handlową stosowaną do kiwi (³⁴),

- (WE) nr 1861/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do brzoskwiń i nektaryn (³⁵),

- (WE) nr 1862/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające normę handlową mającą zastosowanie do arbuzów (³⁶),

- (WE) nr 1863/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające normę handlową dla pieczarek hodowlanych (³⁷),

- (WE) nr 634/2006 z dnia 25 kwietnia 2006 r. ustanawiające normę handlową dla kapusty głowiastej i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 1591/87 (³⁸).

(11) Aby umożliwić państwom członkowskim oraz handlowcom przygotowanie się do zmian wprowadzonych przez niniejsze rozporządzenie, stosuje się je od dnia 1 lipca 2009 r. Należy opracować odpowiednie przepisy przejściowe, które umożliwią stosowanie wzorów świadectw zgodności zgodnych z obowiązującymi obecnie przepisami rozporządzenia (WE) nr 1580/2007 do wyczerpania zapasów oraz zapewnienie ciągłości zezwoleń udzielonych zatwierdzonym handlowcom.

(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1580/2007.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1580/2007

W rozporządzeniu (WE) nr 1580/2007 wprowadza się następujące zmiany:

(1) W rozdziale I tytuł II przed art. 3 dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„Artykuł 2a

Normy handlowe: posiadacze

1. Wymogi art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 uważa się za ogólną normę handlową. Szczegóły ogólnej normy handlowej określone są w części A załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Owoce i warzywa, które nie są objęte szczegółową normą handlową spełniają wymogi ogólnej normy handlowej. Jeżeli jednak posiadacz jest w stanie wykazać ich zgodność z jakąkolwiek obowiązującą normą przyjętą przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ) wspomniane produkty są uznawane za zgodne z ogólną normą handlową.

2. Szczegółowe normy handlowe, o których mowa w art. 113 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 określone są w części B załącznika I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do następujących produktów:

a) jabłka,

b) owoce cytrusowe,

c) kiwi,

d) sałata, endywia o liściach kędzierzawych i endywia o liściach szerokich,

e) brzoskwinie i nektaryny,

f) gruszki,

g) truskawki,

h) papryka słodka,

i) winogrona stołowe,

j) pomidory.

3. Do celów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 posiadaczami są wszelkie osoby fizyczne lub prawne, które fizycznie posiadają dane produkty.”,

(2) W art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i) zdanie wstępne i lit. a) otrzymują następujące brzmienie:

„W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie norm handlowych w odniesieniu do:

a) produktów wyraźnie oznakowanych określeniami: »przeznaczone do przetworzenia«, »przeznaczone na paszę dla zwierząt« albo innym równoznacznym sformułowaniem, które są:

(i) przeznaczone na potrzeby przetwórstwa przemysłowego lub

(ii) przeznaczone na paszę dla zwierząt lub do innych celów nieżywnościowych”,

(ii) dodaje się literę w brzmieniu:

„d) produkty krojone lub poddane rozbiórce, dzięki czemu są gotowe do spożycia lub do wykorzystania w kuchni”.

b) w ust. 2 słowa wprowadzające otrzymują następujące brzmienie:

„W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie norm handlowych w obrębie danego obszaru produkcji w odniesieniu do:”,

c) ustęp 3 otrzymuje następujące brzmienie:

„3. W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 państwa członkowskie mają możliwość uchylenia stosowania wspomnianych norm handlowych w odniesieniu do produktów, sprzedawanych w sprzedaży detalicznej konsumentowi końcowemu i oznakowanymi określeniem: »przeznaczone do przetworzenia« albo innym równoznacznym sformułowaniem, z wyłączeniem produktów przeznaczonych do przetworzenia, o których mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (i).”,

d) dodaje się ust. 3a i 3b w następującym brzmieniu:

„3a W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dotyczących szczegółowych norm handlowych, świeże owoce i warzywa zakwalifikowane do klas innych niż klasa »ekstra«, mogą wykazywać na etapach, które następują po wysyłce, nieznaczne obniżenie świeżości i jędrności oraz niewielkie pogorszenie jakości w związku z dojrzewaniem i tendencją do psucia się.

3b W drodze odstępstwa od przepisów art. 113a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie jest wymagane przestrzeganie ogólnej normy handlowej w odniesieniu do:

a) grzybów, z wyjątkiem pieczarek hodowlanych, objętych kodem CN 0709 59;

b) kaparów objętych kodem CN 0709 90 40;

c) gorzkich migdałów objętych kodem CN 0802 11 10;

d) migdałów łuskanych objętych kodem CN 0802 12;

e) orzechów laskowych łuskanych objętych kodem CN 0802 22;

f) orzechów włoskich łuskanych objętych kodem CN 0802 32;

g) orzechów sosny objętych kodem CN 0802 90 50 oraz

h) szafranu objętego kodem CN 0910 20.”

(3) W art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Szczegółowe informacje wymagane w ramach niniejszego rozdziału są przedstawione czytelnie w widocznym miejscu na jednej stronie opakowania lub wydrukowane w nieusuwalny sposób bezpośrednio na opakowaniu lub na etykiecie, która stanowi integralną część opakowania lub jest trwale do niego przymocowana”.

b) dodaje się ustępy w brzmieniu:

„3. W przypadku umów zawieranych na odległość w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/7/WE (*) zgodność z normami handlowymi wymaga, aby szczegółowe informacje były dostępne przed ostatecznym dokonaniem zakupu.

4. Faktury i dokumenty towarzyszące, z wyjątkiem rachunków przeznaczonych dla konsumentów, wskazują nazwę oraz kraj pochodzenia produktu oraz, w stosownych przypadkach, klasę, odmianę lub typ handlowy, o ile jest to przewidziane w szczegółowej normie handlowej lub, informują że produkt jest przeznaczony do przetworzenia.

(*) Dz.U. L 144 z 4.6.1997, s. 19.”

(4) Artykuły 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 5

Szczegółowe informacje na etapie sprzedaży detalicznej

Na etapie sprzedaży detalicznej szczegółowe informacje wymagane w ramach niniejszego rozdziału są dostępne w sposób czytelny i dobrze widoczny. Produkty mogą być wystawione na sprzedaż, pod warunkiem że detalista umieści w widocznym miejscu w pobliżu produktu czytelne, szczegółowe informacje dotyczące kraju pochodzenia oraz, w stosownych przypadkach, klasy produktu, jego odmiany lub typu handlowego w sposób pozwalający uniknąć wprowadzenia konsumenta w błąd.

W przypadku produktów paczkowanych, o których mowa w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (*), oprócz wszystkich informacji przewidzianych w normach handlowych podana jest również waga netto. W przypadku produktów sprzedawanych na sztuki wymóg podawania wagi netto nie ma zastosowania, jeżeli liczba sztuk jest widoczna i może być łatwo obliczona lub jeżeli liczba ta podana jest na etykiecie.

Artykuł 6

Mieszanki

1. Można sprzedawać mieszanki różnych rodzajów świeżych owoców i warzyw w opakowaniach o wadze netto do 5 kg, pod warunkiem że:

a) produkty te są jednakowej jakości i każdy z nich spełnia wymogi odpowiedniej szczegółowej normy handlowej lub, w przypadku, gdy dla danego produktu taka norma nie istnieje, wymogi ogólnej normy handlowej;

b) opakowanie posiada właściwe oznakowanie zgodnie z niniejszym rozdziałem; oraz

c) rodzaj mieszanki nie powoduje wprowadzania konsumenta w błąd.

2. Wymóg ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania do produktów wchodzących w skład mieszanki, które nie są produktami sektora owoców i warzyw w rozumieniu art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

3. Jeżeli owoce i warzywa wchodzące w skład mieszanki pochodzą z więcej niż jednego państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, można zastąpić pełne nazwy krajów pochodzenia odpowiednim z poniższych określeń:

a) »mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych w WE«,

b) »mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych poza WE«,

c) »mieszanka owoców i warzyw wyprodukowanych w i poza WE«

(*) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.”

(5) Artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Zakres

Niniejszy rozdział ustanawia zasady kontroli zgodności w rozumieniu kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do owoców i warzyw na wszystkich etapach obrotu, co do zgodności z normami handlowymi i innymi przepisami ustanowionymi przez niniejszy tytuł oraz art. 113 i 113a rozporządzenia (WE) 1234/2007.”

(6) W art. 8 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) litera b) otrzymuje brzmienie:

„b) organ lub organy kontrolne odpowiedzialne za stosowanie art. 113a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zwane dalej «organami kontrolnymi».”

b) dodaje się następujący akapit:

„Organami koordynującymi oraz organami kontrolnymi, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być instytucje publiczne lub prywatne. Niemniej, w obu przypadkach państwa członkowskie są za nie odpowiedzialne.”

(7) W art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie mogą w tym celu wykorzystywać wszelkie inne bazy danych lub bazy danych opracowane do innych celów”.

»Handlowiec« oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną,

a) posiadającą owoce i warzywa objęte normami handlowymi, w celu:

(i) ich prezentowania lub wystawiania na sprzedaż,

(ii) sprzedaży lub

(iii) jakiejkolwiek innej formy obrotu lub

b) prowadzącą którąkolwiek z działalności, o których mowa w lit. a) ppkt (i), (ii) oraz (iii) w odniesieniu do owoców i warzyw objętych normami handlowymi.

Rodzaje działalności, o których mowa akapicie trzecim lit. a) ppkt (i), (ii) oraz (iii) obejmują:

a) sprzedaż na odległość za pośrednictwem internetu lub w inny sposób,

b) działalność tego rodzaju prowadzoną przez osobę fizyczną lub prawną na własny rachunek lub w imieniu osoby trzeciej oraz

c) działalność tego rodzaju prowadzoną we Wspólnocie, poprzez wywóz do krajów trzecich lub przywóz z krajów trzecich.,

b) ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) osoby fizyczne lub prawne, których działalność w sektorze owoców i warzyw jest ograniczona albo do przewozu towarów albo do sprzedaży detalicznej.”,

c) ustępy 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. W przypadku gdy baza danych składa się z kilku odrębnych elementów, organ koordynujący zapewnia, że baza danych, jej elementy oraz ich aktualizacja są jednolite. Aktualizacji dokonuje się wykorzystując zwłaszcza informacje zebrane w czasie przeprowadzanych kontroli zgodności.

4. Przedmiotowa baza danych zawiera w odniesieniu do każdego handlowca: numer rejestracyjny, nazwę, adres, informacje potrzebne do zaliczenia go do jednej z grup ryzyka wymienionych w art. 10 ust. 2, w szczególności informacje na temat jego pozycji w łańcuchu zbytu, informacje dotyczące wielkości przedsiębiorstwa, informacje dotyczące danych zebranych podczas poprzednich kontroli danego handlowca, jak również inne informacje, uważane za niezbędne do celów kontroli, jak informacje dotyczące istnienia systemu kontroli jakości lub systemu samokontroli związanego ze zgodnością z normami handlowymi. Aktualizacji dokonuje się wykorzystując zwłaszcza informacje zebrane w czasie przeprowadzanych kontroli zgodności.”,

(8) Tytuł II rozdział II sekcja 2 otrzymuje brzmienie:

„Sekcja 2

kontrole przeprowadzane przez państwo członkowskie

Artykuł 10

Kontrole zgodności

1. Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie selektywnej, opartej o analizę ryzyka i przeprowadzanej z odpowiednią częstotliwością kontroli zgodności z odnośnymi normami handlowymi i innymi przepisami ustanowionymi przez niniejszy tytuł oraz art. 113 i 113a rozporządzenia (WE) 1234/2007.

Kryteria oceny ryzyka obejmują istnienie świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 12a, wydanego przez właściwe organy kontrolne kraju trzeciego, na podstawie kontroli zgodności zatwierdzonej zgodnie z art. 13. Istnienie tego rodzaju świadectwa uznaje się za czynnik zmniejszający ryzyko niezgodności.

Kryteria oceny ryzyka mogą również obejmować:

a) rodzaj produktu, okres produkcji, cenę produktu, warunki atmosferyczne, czynności związane z pakowaniem i przeładunkiem, warunki przechowywania, kraj pochodzenia, środki transportu lub objętość partii,

b) wielkość handlowców, ich pozycję w łańcuchu zbytu, objętość lub wartość produktów wprowadzanych do obrotu, asortyment, obszar dostaw lub rodzaj prowadzonej działalności, np. przechowywanie, pakowanie lub sprzedaż,

c) dane zebrane podczas poprzednich kontroli, w tym liczbę i rodzaj stwierdzonych wad, jakość produktów zazwyczaj wprowadzanych do obrotu, poziom wykorzystywanego wyposażenia technicznego,

d) wiarygodność systemu kontroli jakości lub systemu samokontroli handlowca związanego ze zgodnością z normami handlowymi,

e) miejsce, gdzie przeprowadzana jest kontrola, zwłaszcza jeśli jest to punkt wprowadzenia produktów na teren Wspólnoty lub miejsce ich pakowania lub ładowania,

f) wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na ryzyko niezgodności.

2. Analiza ryzyka opiera się na informacjach znajdujących się w bazie danych obejmującej handlowców, o której mowa w art. 9 i która dzieli je na grupy ryzyka.

Państwa członkowskie z wyprzedzeniem ustanawiają:

a) kryteria oceny ryzyka wystąpienia braku zgodności partii,

b) na podstawie analizy ryzyka dla każdej grupy ryzyka, minimalny odsetek handlowców lub partii lub ilości podlegających kontroli zgodności.

W odniesieniu do produktów, które nie są objęte szczegółowymi normami handlowymi państwa członkowskie na podstawie analizy ryzyka mogą podjąć decyzję o nieprzeprowadzaniu wybiórczych kontroli.

3. W przypadku gdy kontrole ujawniają znaczące nieprawidłowości, państwa członkowskie zwiększają częstotliwość kontroli w odniesieniu do handlowców, produktów, pochodzenia lub innych parametrów.

4. Handlowcy dostarczają organom kontrolnym wszelkich informacji, które organy te uważają za konieczne w celu zorganizowania i przeprowadzenia kontroli zgodności.

Artykuł 11

Zatwierdzeni handlowcy

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić handlowcom zaliczonym do grupy najmniejszego ryzyka i zapewniającym wysoki stopień gwarancji zgodności z normami handlowymi na stosowanie przy etykietowaniu każdego opakowania wzoru przedstawionego w załączniku II lub wystawianie świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 12a.

2. Zezwolenia udziela się na okres przynajmniej jednego roku.

3. Ponadto handlowcy korzystający z tej możliwości:

a) posiadają personel przeprowadzający kontrole, który odbył szkolenie zatwierdzone przez państwo członkowskie,

b) posiadają odpowiedni sprzęt do przygotowania i pakowania produktu,

c) zobowiązują się do przeprowadzania kontroli zgodności towarów, które wysyłają oraz do posiadania rejestru wszystkich przeprowadzanych kontroli.

4. Gdy handlowiec nie może dłużej gwarantować spełnienia warunków posiadania otrzymanego zezwolenia, państwo członkowskie cofa je.

5. Niezależnie od przepisów ust. 1 upoważnieni handlowcy mogą stosować wzór zgodny z niniejszym rozporządzeniem przed dniem 30 czerwca 2009 r. do wyczerpania zapasów.

Zezwolenia wydane handlowcom do dnia 1 lipca 2009 r. mają zastosowanie w okresie, na który zostały wydane.

Artykuł 12

Zatwierdzanie zgłoszeń przez organy celne

1. Organy celne przyjmują zgłoszenia wywozowe lub zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu produktów, które są objęte szczegółowymi normami handlowymi wyłącznie gdy:

a) towarom towarzyszy świadectwo zgodności, lub

b) właściwy organ kontrolny poinformował organ celny, że w odniesieniu do danych partii wystawione zostało świadectwo zgodności, lub

c) właściwy organ kontrolny poinformował organ celny, że w odniesieniu do danych partii nie zostało wystawione świadectwo zgodności, ponieważ z analizy ryzyka, o której mowa w art. 10 ust. 1 wynika, że nie ma potrzeby ich kontrolowania.

Powyższe przepisy nie stanowią przeszkody dla prowadzenia przez państwo członkowskie jakichkolwiek kontroli zgodności na podstawie art. 10.

2. Ustęp 1 stosuje się również do produktów objętych ogólną normą handlową przedstawioną w załączniku I oraz produktów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a), o ile dane państwo członkowskie uzna to za konieczne na podstawie analizy ryzyka, o której mowa w art. 10 ust. 1.

Artykuł 12a

Świadectwa zgodności

1. Właściwe organy mogą wydawać świadectwa potwierdzające, że dane produkty są zgodne z odpowiednią normą handlową. Świadectwo do wykorzystania przez właściwe organy we Wspólnocie zamieszczono w załączniku III.

Kraje trzecie, o których mowa w art. 13 ust. 4 mogą zamiast niego stosować swoje własne świadectwa, pod warunkiem, że Komisja uzna, że zawarte w nich informacje odpowiadają co najmniej zawartości świadectwa wspólnotowego. Komisja udostępnia stosowne wzory świadectw

wystawianych przez kraje trzecie w sposób, który uznaje za właściwy.

2. Świadectwa takie mogą być wydane albo w wersji papierowej z oryginalnym podpisem albo w zweryfikowanym formacie elektronicznym z podpisem elektronicznym.

3. Każde świadectwo jest podstemplowane przez organ wystawiający i podpisane przez osobę lub osoby do tego upoważnione.

4. Świadectwa są wystawiane w co najmniej jednym z języków urzędowych Wspólnoty.

5. Każde świadectwo opatrzone jest numerem seryjnym, który umożliwia jego identyfikację, a organ wystawiający zachowuje kopie wszystkich wystawionych świadectw.

6. Niezależnie od przepisów ust. 1 akapit pierwszy państwa członkowskie mogą stosować świadectwa zgodności zgodne z niniejszym rozporządzeniem przed dniem 30 czerwca 2009 r. do wyczerpania zapasów”.

(9) W art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1. Na wniosek kraju trzeciego Komisja może zatwierdzić, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/ 2007, kontrole zgodności z szczegółowymi normami handlowymi przeprowadzone przez dany kraj trzeci przed przywozem do Wspólnoty”.

b) ustęp 4 otrzymuje następujące brzmienie:

„4. Wykaz państw, których kontrole zgodności zostały zatwierdzone zgodnie z niniejszym artykułem oraz odnośne produkty określone są w załączniku IV.

Komisja udostępnia szczegółowe informacje dotyczące właściwych władz publicznych i organów kontrolnych w sposób, który uznaje za właściwy”.

(10) Skreśla się art. 14.

(11) Artykuł 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Zawieszenie zatwierdzenia

Komisja może zawiesić zatwierdzenie w przypadku ustalenia, że w znaczącej liczbie partii lub dla znacznych ilości, towary nie odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach zgodności wystawionych przez organy kontrolne kraju trzeciego”.

(12) Skreśla się art. 16, 17 i 18.

(13) W rozdziale II tytułu II skreśla się sekcję 4.

(14) W art. 20 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2. W przypadku gdy inspektorzy stwierdzają, że towary odpowiadają normom handlowym, organ kontrolny może wystawić świadectwo zgodności określone w załączniku III.”

b) ustęp 3 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Jeżeli organ kontrolny przychyla się do prośby handlowca o umożliwienie doprowadzenia towarów do stanu zgodności w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym przeprowadzona została kontrola stwierdzająca brak zgodności, handlowiec informuje właściwe organy kontrolne państwa członkowskiego przeznaczenia o partii, która wykazuje brak zgodności. Państwo członkowskie, które stwierdziło brak zgodności przesyła kopię odpowiedniego sprawozdania pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim, w tym państwu członkowskiemu przeznaczenia partii wykazującej brak zgodności.”

c) skreśla się ust. 4.

(15) Do rozdziału II tytułu II dodaje się następującą sekcję:

„Sekcja 6

Przekazywanie informacji

Artykuł 20a

Przekazywanie informacji

1. Państwo członkowskie, na którego terytorium stwierdzono, że partia towarów z innego państwa członkowskiego nie odpowiada normom handlowym z powodu wad lub zepsucia, co mogło zostać wykryte w czasie pakowania, niezwłocznie powiadamia o takich przypadkach Komisję oraz inne państwa członkowskie, których może to dotyczyć.

2. Państwo członkowskie, na którego terytorium partia towaru pochodząca z kraju trzeciego została wykluczona z dopuszczenia do swobodnego obrotu z powodu niezgodności z normami handlowymi, niezwłocznie

powiadamia o takich przypadkach Komisję oraz inne państwa członkowskie, których może to dotyczyć oraz zainteresowany kraj trzeci wymieniony w załączniku IV.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich przepisach dotyczących kontroli i systemów analizy ryzyka. Powiadamiają też Komisję o wszelkich późniejszych zmianach w tych systemach.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji oraz pozostałym państwom członkowskim podsumowane wyników kontroli na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu w danym roku najpóźniej do dnia 30 czerwca następnego roku.

5. Przekazywanie informacji odbywa się w sposób określony przez Komisję”.

(16) Załącznik I zastępuje się tekstem załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

(17) Załącznik II zastępuje się tekstem załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

(18) Załącznik III zastępuje się tekstem załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

(19) Skreśla się tytuł części A oraz części B i C załącznika IV.

(20) Skreśla się załącznik V.

(21) Załącznik VI zastępuje się tekstem załącznika IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Uchylenia

Uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 1292/81, (EWG) nr 2213/ 83, (EWG) nr 1591/1987, (EWG) nr 1677/1988, (WE) nr 831/ 1997, (WE) nr 2288/97, (WE) nr 963/98, (WE) nr 730/1999, (WE) nr 1168/1999, (WE) nr 1455/1999, (WE) nr 2377/1999, (WE) nr 2561/1999, (WE) nr 2789/1999, (WE) nr 790/2000, (WE) nr 851/2000, (WE) nr 175/2001, (WE) nr 912/2001, (WE) nr 1508/2001, (WE) nr 1543/2001, (WE) nr 1615/2001, (WE) nr 1799/2001, (WE) nr 2396/2001, (WE) nr 843/2002, (WE) nr 1284/2002, (WE) nr 1466/2003, (WE) nr 1757/2003, (WE) nr 85/2004, (WE) nr 86/2004, (WE) nr 214/2004, (WE) nr 1673/2004, (WE) nr 1861/2004, (WE) nr 1862/2004, (WE) nr 1863/2004 i (WE) nr 634/2006.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 grudnia 2008 r.

ZAŁĄCZNIK I

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK II

ZAŁĄCZNIK III

ZAŁĄCZNIK IV

„ZAŁĄCZNIK VI

Metody kontroli wymienione w art. 20 ust. 1

Uwaga: Poniższe metody kontroli opierają się na zaleceniach przewodnika na temat wprowadzania w życie kontroli jakości świeżych owoców i warzyw, przyjętego w ramach systemu OECD dotyczącego stosowania międzynarodowych norm na owoce i warzywa.

1. DEFINICJE

1.1. Opakowanie

Oddzielnie zapakowana część partii wraz z zawartością. Funkcją opakowania jest ułatwienie przeładunku i transportu szeregu jednostek sprzedaży, produktów luzem lub odpowiednio ułożonych, w celu uniknięcia ich uszkodzenia w czasie przeładunku i transportu. Nie uznaje się za opakowania kontenerów do transportu drogowego, kolejowego i lotniczego.

1.2. Opakowanie detaliczne

Oddzielnie zapakowana część partii. Funkcją opakowania detalicznego jest uformowanie w miejscu zakupu jednostki sprzedaży przeznaczonej dla użytkownika końcowego lub konsumenta.

1.2a Produkty paczkowane

Produkty paczkowane są formą opakowań detalicznych, gdzie opakowanie osłania produkt spożywczy całkowicie lub jedynie częściowo, ale w taki sposób, że zawartość nie może zostać zmieniona bez uprzedniego otwarcia lub zmiany opakowania. Nie uznaje się za produkty paczkowane pojedynczych sztuk pokrytych folią ochronną.

1.3. Przesyłka

Ilość produktu, która ma być sprzedana przez danego handlowca, stwierdzona w czasie kontroli i określona w dokumencie. Przesyłka może składać się z jednego lub kilku rodzajów produktu: może zawierać jedną lub kilka partii świeżych lub suszonych owoców lub warzyw.

1.4. Partia

Ilość produktu, która w czasie kontroli w jednym miejscu, posiada podobne cechy w odniesieniu do:

- pakującego lub wysyłającego,

- kraju pochodzenia,

- rodzaju produktu,

- klasy produktu,

- wielkości (jeżeli produkt jest sortowany według wielkości),

- odmiany lub typu handlowego (zgodnie z odpowiednimi zapisami normy),

- rodzaju opakowania i prezentacji.

Jeśli w czasie kontroli zgodności przesyłek (zgodnie z definicją w punkcie 1.3) rozróżnienie partii lub prezentacji poszczególnych partii jest trudne, wszystkie partie określonej przesyłki można traktować jako jedną partię, jeżeli są one podobne pod względem rodzaju produktu, podmiotu wysyłającego, kraju pochodzenia, klasy i odmiany lub typu handlowego, o ile jest to przewidziane w odpowiedniej normie handlowej.

1.5. Próbka

Doraźne pobranie próbek zbiorczych z partii w czasie kontroli zgodności.

1.6. Próbka pierwotna

W przypadku produktu pakowanego opakowanie wybrane losowo z partii, a w przypadku produktu luzem (bezpośrednio ładowanego na pojazd lub jego wydzieloną część) pewna ilość produktu wybrana losowo z partii.

1.7. Próbka zbiorcza

Kilka próbek pierwotnych pobranych z danej partii, które powinny być reprezentatywne a zatem, których ilość jest wystarczająca do oceny partii według wszystkich kryteriów.

1.8. Próbka wtórna

Równoważna ilość produktu wybrana losowo z próbki pierwotnej.

W przypadku orzechów paczkowanych próbka wtórna powinna ważyć od 300 g do 1 kg. Jeżeli próbka pierwotna składa się z opakowań zbiorczych zawierających opakowania detaliczne, próbkę wtórną stanowi jedno lub kilka opakowań detalicznych, które razem ważą co najmniej 300 g.

W przypadku innych produktów paczkowanych próbka wtórna powinna składać się z 30 sztuk o ile waga netto opakowania nie przekracza 25 kg i nie zawiera ono żadnych opakowań detalicznych. W niektórych przypadkach, a mianowicie kiedy próbka pierwotna zawiera nie więcej niż 30 sztuk, oznacza to, że należy przeprowadzić kontrolę całej zawartości opakowania.

1.9. Próbka złożona (wyłącznie produkty suszone)

Próbka złożona stanowi mieszankę wszystkich próbek wtórnych w próbce zbiorczej, o wadze co najmniej 3 kg. Produkty w próbce złożonej powinny być równomiernie wymieszane.

1.10. Próbka zredukowana

Ilość produktu pobrana losowo z próbki zbiorczej lub złożonej, której wielkość jest ograniczona do minimalnej ilości umożliwiającej ocenę z punktu widzenia niektórych konkretnych kryteriów.

Jeżeli metoda kontroli zniszczy produkt, wielkość zredukowanej próbki nie przekracza 10 % próbki zbiorczej pobranej wstępnie do kontroli lub, w przypadku orzechów w łupinach, 100 orzechów wybranych z próbki złożonej. W przypadku drobnych suchych lub suszonych produktów (np. 100 g zawiera więcej niż 100 sztuk) zredukowana próbka nie przekracza 300 g.

Dla potrzeb oceny pod względem stopnia rozwoju lub dojrzałości pobieranie próbek powinno zostać wykonane zgodnie z metodami opisanymi w wytycznych do obiektywnych testów jakości owoców i warzyw oraz produktów suchych i suszonych (Guidance on Objective Tests to Determine Quality of Fruit and Vegetables and Dry and Dried Produce (http://www.oecd.org/agr/fv)).

Z próbki zbiorczej lub złożonej można pobrać wiele zredukowanych próbek celem przeprowadzenia kontroli zgodności partii pod względem różnych kryteriów.

2. WDROŻENIE KONTROLI ZGODNOŚCI

2.1. Uwaga ogólna

Kontrola zgodności odbywa się poprzez ocenę próbek pobranych losowo z różnych miejsc partii, która ma być skontrolowana. Opiera się ona na założeniu, że jakość próbek jest reprezentatywna dla jakości partii.

2.2. Miejsce kontroli

Kontrola zgodności może zostać przeprowadzona podczas operacji pakowania, w punkcie wysyłki, podczas transportu, w miejscu docelowym, na każdym etapie handlu detalicznego.

W przypadkach gdy organ kontrolny nie prowadzi kontroli zgodności we własnych lokalach posiadacz powinien umożliwić przeprowadzenie ich.

2.3. Identyfikacja partii lub uzyskanie ogólnego wrażenia na temat przesyłki

Identyfikację partii przeprowadza się na podstawie ich znakowania lub innych kryteriów, takich jak oznaczenia ustanowione zgodnie z dyrektywą Rady 89/396/EWG (¹). W odniesieniu do przesyłek składających się z kilku partii, konieczne jest, aby inspektor uzyskał ogólne wrażenie na temat danej przesyłki na podstawie dokumentów towarzyszących lub zgłoszeń dotyczących tych przesyłek. Następnie inspektor określa, na ile prezentowane partie odpowiadają informacjom zawartym w tych dokumentach.

Jeżeli produkt ma być lub został załadowany na środek transportu, do identyfikacji danej przesyłki służy numer rejestracyjny tego środka transportu.

2.4. Prezentacja produktu

Inspektor decyduje, które opakowania mają zostać skontrolowane. Procedura powinna obejmować prezentację przez operatora próbki zbiorczej, jak również dostarczenie wszystkich informacji koniecznych do identyfikacji przesyłki lub partii.

Jeżeli wymagane są próbki zredukowane lub próbki wtórne, są one wyodrębniane z próbki zbiorczej przez inspektora.

2.5. Kontrola fizyczna:

- zatwierdzenie rodzaju opakowania i prezentacji:

Opakowanie, łącznie z materiałem wykorzystanym do opakowania, sprawdza się pod kątem jego przydatności i czystości w stosunku do odpowiednich norm handlowych. W przypadku produktu paczkowanego dokonuje się tego za pomocą próbek pierwotnych, a dla wszystkich pozostałych produktów na podstawie ładunku pojazdu. Jeżeli dopuszczalne są jedynie niektóre rodzaje opakowań lub prezentacji, inspektor sprawdza, czy zostały one użyte.

- Sprawdzenie znakowania:

Inspektor sprawdza, czy produkt jest oznakowany zgodnie z odpowiednią normą handlową. Obejmuje to sprawdzenie precyzyjności znakowania lub zakresu wymaganych zmian.

W przypadku produktu paczkowanego dokonuje się tego za pomocą próbek pierwotnych, a dla wszystkich pozostałych produktów na podstawie dokumentacji załączonej do palety lub ładunku pojazdu.

Owoców i warzyw pojedynczo zawiniętych w folię nie uznaje się za paczkowane środki spożywcze w rozumieniu dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i niekoniecznie należy je znakować zgodnie z normami handlowymi. W tego rodzaju przypadkach foliowe opakowanie jednostkowe może być uznane za zwykłą ochronę delikatnych produktów.

- Sprawdzenie zgodności produktu:

Inspektor określa wielkość próbki zbiorczej w taki sposób, aby móc ocenić daną partię. Wybiera losowo opakowania, które mają być poddane kontroli, lub w przypadku produktu luzem, te miejsca partii, w których pobiera się próbki jednostkowe.

Należy zwrócić uwagę żeby pobieranie próbek nie wpływało niekorzystnie na jakość produktu.

Uszkodzonych opakowań nie wykorzystuje się jako części próbki zbiorczej. Powinny być one odłożone na bok i mogą, gdy to konieczne, podlegać oddzielnemu badaniu i sprawozdaniu.

W każdym przypadku, gdy partię wykazuje się jako niezadowalającą lub należy zbadać ryzyko niezgodności produktu z normą handlową próbka zbiorcza powinna zawierać następujące ilości:

W przypadku ciężkich owoców i warzyw (sztuk ważących powyżej 2 kg) próbki pierwotne powinny składać się z co najmniej pięciu sztuk. W przypadku partii zawierających mniej niż 5 opakowań lub o masie mniejszej niż 10 kg kontrola obejmuje całą partię.

Jeżeli po przeprowadzeniu kontroli inspektor stwierdza, że podjęcie decyzji nie jest możliwe, może przeprowadzić następną kontrolę i przedstawić wynik ogólny jako średnią z dwóch kontroli.

2.6. Kontrola produktu

W przypadku produktu paczkowanego próbki pierwotne wykorzystywane są do sprawdzenia ogólnego wyglądu produktów, prezentacji, czystości opakowań oraz etykietowania. We wszystkich pozostałych przypadkach kontrolę przeprowadza się na podstawie partii lub ładunku pojazdu.

Do kontroli zgodności produkt musi zostać całkowicie wyjęty z opakowania. Inspektor odstąpić od tego jedynie jeżeli pobrane zostały próbki złożone.

Kontrola jednorodności, spełnienia minimalnych wymagań, klas jakości oraz wielkości przeprowadzana jest na podstawie próbki zbiorczej lub próbki złożonej i z uwzględnieniem zaleceń przewodników opublikowanych przez OECD na temat systemu dotyczącego stosowania międzynarodowych norm na owoce i warzywa (http://www.oecd. org/agr/fv).

Jeśli zostaną wykryte wady, inspektor ustala jaki odsetek produktu nie odpowiada normie, w ujęciu ilościowym lub wagowym.

Wady zewnętrzne sprawdzane są na podstawie próbki zbiorczej lub złożonej. Spełnienie niektórych kryteriów w zakresie stopnia rozwoju lub dojrzałości bądź występowania lub braku wad wewnętrznych, można sprawdzić na podstawie próbek zredukowanych. Kontrole na podstawie próbki zredukowanej stosuje się przede wszystkim jeżeli metoda kontroli niszczy wartość handlową produktu.

Spełnienie kryteriów w zakresie stopnia rozwoju lub dojrzałości sprawdzane jest zgodnie z metodami opisanymi w wytycznych do obiektywnych testów jakości owoców i warzyw oraz produktów suchych i suszonych (http://www. oecd.org/agr/fv).

2.7. Sprawozdanie z wyników kontroli

Dokumenty wymienione w art. 12a wystawia się w stosownych przypadkach.

Jeżeli stwierdza się wady, handlowiec lub jego przedstawiciel informowani są na piśmie o wadach, odsetku produktu, który wykazuje niezgodność oraz o przyczynach zastrzeżeń. Handlowiec lub jego przedstawiciel informowani są o możliwości uzyskania zgodności produktu z normą poprzez zmianę znakowania.

Jeżeli stwierdza się wady w produkcie, wskazana zostaje część partii niezgodna z normą.

2.8. Spadek wartości spowodowany przeprowadzeniem kontroli zgodności

Po kontroli zgodności próbka zbiorcza/złożona jest oddawana do dyspozycji handlowca lub jego przedstawiciela.

Organ kontrolny nie jest zobowiązany do przekazania z powrotem elementów próbki zbiorczej/złożonej zniszczonych w czasie kontroli.”

(¹) Dz.U. L 186 z 30.6.1989, s. 21.