KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw(¹), w szczególności jego art. 2 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Brzoskwinie i nektaryny znajdują się na liście produktów, które podlegają normom określonym w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2335/1999 z dnia 3 listopada 1999 r. ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do brzoskwiń i nektaryn(²) było wielokrotnie zmieniane i nie zapewnia już przejrzystości prawnej. W związku z tym należy wprowadzić zmiany w wyżej określonym rozporządzeniu. W tym celu oraz w celu zachowania przejrzystości na rynkach międzynarodowych należy uwzględnić normę EKG/ONZ FFV-26 dotyczącą sprzedaży i kontroli jakości handlowej brzoskwiń i nektaryn, zaleconą przez Grupę Roboczą ds. Norm Jakości Produktów Rolnych Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG/ONZ), jak również zawartych w niej zaleceń wprowadzających minimalne kryteria dojrzałości brzoskwiń i nektaryn.

(2) Stosowanie powyższych norm ma skutkować wyeliminowaniem z rynku produktów o niezadowalającej jakości, ukierunkowaniem produkcji w taki sposób, by spełnić wymagania konsumentów, i ułatwieniem stosunków handlowych opartych na uczciwej konkurencji, co przyczyni się do poprawy rentowności produkcji.

(3) Normy są stosowane na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu. Transport na dużą odległość, przechowywanie przez pewien okres czasu lub różne zabiegi, którym poddawane są produkty, mogą wpłynąć na pogorszenie jakości wynikające z biologicznego rozwoju tych produktów lub z ich większej lub mniejszej skłonności do psucia się. Tego rodzaju pogorszenie jakości należy uwzględnić przy stosowaniu norm na etapach wprowadzania do obrotu następujących po wysyłce.

(4) Ponieważ produkty klasy „Ekstra” muszą być szczególnie starannie sortowane i pakowane, w ich przypadku należy uwzględnić jedynie ewentualną utratę świeżości i jędrności.

(5) Aby nie zakłócić funkcjonowania rynku brzoskwiń i nektaryn w środku okresu gospodarczego, stosowanie niniejszego rozporządzenia należy przełożyć na 1 marca 2005 r.

(6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Normę handlową stosowaną w odniesieniu do brzoskwiń i nektaryn objętych kodem CN 0809 30 podaje się w Załączniku.

Normę stosuje się na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu, na warunkach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96.

Niemniej jednak na etapach wprowadzania do obrotu następujących po wysyłce produkty mogą wykazywać lekką utratę świeżości i jędrności w stosunku do przepisów normy; produkty przyporządkowane do klasy innej niż klasa „Ekstra” mogą ponadto wykazywać lekkie pogorszenie jakości wynikające z biologicznego rozwoju tych produktów lub z ich większej lub mniejszej skłonności do psucia się.

Artykuł 2

Uchyla się rozporządzenie (WE) nr 2335/1999.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 października 2004 r.

ZAŁĄCZNIK

NORMA DLA BRZOSKWIŃ I NEKTARYN

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do brzoskwiń i nektaryn(¹) odmian (cultivars) wyhodowanych z Prunus persica Sieb. et Zucc. dostarczanych konsumentowi w stanie świeżym, z wyłączeniem brzoskwiń i nektaryn przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakości dla brzoskwiń i nektaryn, po ich konfekcjonowaniu i zapakowaniu.

A. Minimalne wymagania w zakresie jakości

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla każdej klasy i dopuszczalnych tolerancji, brzoskwinie i nektaryny muszą być:

– całe,

– zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub podlegające zmianom, które czynią je niezdatnymi do spożycia,

– czyste, praktycznie wolne od widocznych ciał obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– praktycznie wolne od szkód wyrządzonych przez szkodniki,

– wolne od nadmiernej wilgoci zewnętrznej,

– wolne od obcych zapachów i/lub smaków. Brzoskwinie i nektaryny muszą być ostrożnie zrywane.

Stopień rozwoju oraz stan dojrzałości brzoskwiń i nektaryn musi być taki, aby umożliwiał im:

– wytrzymanie transportu i przenoszenia, oraz

– przybycie w zadowalającym stanie do miejsca przeznaczenia.

B. Minimalne wymagania w zakresie dojrzałości

Brzoskwinie i nektaryny powinny być wystarczająco rozwinięte i wystarczająco dojrzałe.

Stopień rozwoju oraz stan dojrzałości brzoskwiń i nektaryn musi umożliwiać im kontynuowanie procesu dojrzewania, tak by mogły osiągnąć wystarczający stopień dojrzałości. W celu zapewnienia zgodności z powyższymi wymaganiami wskaźnik refraktometryczny pulpy owocowej, mierzony w strefie środkowej miąższu owocu oraz po przekątnej, powinien być równy lub wyższy niż 8° w skali Brixa, a twardość mierzona za pomocą końcówki o średnicy 8 mm (0,5 cm²) w dwóch punktach po przekątnej ma być niższa niż 6,5 kg.

C. Klasyfikacja

Brzoskwinie i nektaryny dzieli się na trzy klasy określone poniżej:

i) Klasa _„Ekstra”

Brzoskwinie i nektaryny w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Pod względem kształtu, rozwoju i wybarwienia muszą posiadać cechy typowe dla danej odmiany, uwzględniając obszar produkcji, z którego pochodzą. Owoce muszą być wolne od wad; dopuszcza się jedynie nieznaczne wady powierzchniowe, pod warunkiem że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd owoców, ich jakość, trwałość oraz prezentację w opakowaniu zbiorczym.

ii) Klasa I

Brzoskwinie i nektaryny w tej klasie muszą być dobrej jakości. Owoce muszą posiadać cechy charakterystyczne dla danej odmiany, uwzględniając obszar produkcji, z którego pochodzą. Dopuszcza się jednak niewielkie wady w zakresie kształtu, stopnia rozwoju bądź wybarwienia.

Miąższ musi być w stanie nienaruszonym.

Nie dopuszcza się brzoskwiń i nektaryn pękniętych w miejscu połączenia łodygi z owocem.

Dopuszcza się jednak nieznaczne wady skórki, pod warunkiem że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd produktu, jego jakość, trwałość oraz prezentację w opakowaniu zbiorczym:

– 1 cm długości w przypadku wad o kształcie podłużnym,

– 0,5 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad.

iii) Klasa II

Do tej klasy zalicza się brzoskwinie i nektaryny niekwalifikujące się do zaliczenia do wyższych klas, lecz spełniające wymagania minimalne wymienione powyżej.

Miąższ nie powinien wykazywać poważnych wad. Ponadto owoce pęknięte w miejscu połączenia łodygi z owocem dopuszcza się jedynie w zakresie tolerancji jakości.

Dopuszcza się poniższe wady skórki, pod warunkiem że brzoskwinie i nektaryny zachowują swe podstawowe cechy pod względem jakości, trwałości i prezentacji oraz że wady te nie przekraczają:

– 2 cm długości w przypadku wad o kształcie podłużnym,

– 1,5 cm² łącznej powierzchni w przypadku pozostałych wad.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość owoców oznacza się na podstawie:

– obwodu, lub

– maksymalnej średnicy przekroju równikowego.

Brzoskwinie i nektaryny klasyfikuje się według poniższej skali:

Minimalna wielkość dopuszczalna w klasie „Ekstra” to 17,5 cm (obwód) i 56 mm (średnica).

Nie dopuszcza się owoców o klasie wielkości D (51 mm średnicy lub więcej, ale poniżej 56 mm oraz obwód 16 cm i więcej, ale poniżej 17,5 cm) w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 października.

Klasyfikacja według wielkości jest wymagana we wszystkich klasach.

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Dopuszcza się tolerancje jakości i wielkości w każdym opakowaniu w przypadku produktów niespełniających wymogów wskazanej klasy.

A. Tolerancje jakości

i) Klasa _„Ekstra”

5% liczby lub masy brzoskwiń i nektaryn mogą stanowić owoce niespełniające wymagań dla tej klasy, lecz spełniające wymagania dla klasy I lub, wyjątkowo, mieszczące się w przedziale tolerancji dla klasy I.

ii) Klasa I

10% liczby lub masy brzoskwiń i nektaryn mogą stanowić owoce niespełniające wymagań dla tej klasy, lecz spełniające wymagania dla klasy II lub, wyjątkowo, mieszczące się w przedziale tolerancji dla klasy II.

iii) Klasa II

10% liczby lub masy brzoskwiń i nektaryn mogą stanowić owoce niespełniające ani wymagań dla tej klasy, ani wymagań minimalnych, z wyjątkiem owoców, które zaczynają gnić, są w znacznym stopniu obite lub których jakość uległa obniżeniu w stopniu powodującym ich niezdatność do spożycia.

B. Tolerancje wielkości

Dla wszystkich klas: dopuszcza się obecność do 10% liczby lub masy brzoskwiń lub nektaryn o obwodzie większym bądź mniejszym o 1 cm w przypadku klasyfikacji według obwodu albo o średnicy o 3 mm większej bądź mniejszej w przypadku klasyfikacji według średnicy od wielkości wskazanych na opakowaniu. Jednakże w przypadku owoców o najmniejszej wielkości wyżej określona tolerancja ma zastosowanie jedynie w odniesieniu do brzoskwiń lub nektaryn, których wielkość jest mniejsza o nie więcej niż 6 mm (obwód) lub 2 mm (średnica) niż przyjęta wielkość minimalna.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania zbiorczego musi być jednorodna i obejmować jedynie brzoskwinie i nektaryny tego samego pochodzenia, odmiany, jakości, stopnia dojrzałości i wielkości, a w przypadku klasy „Ekstra” brzoskwinie i nektaryny o jednorodnym zabarwieniu.

Widoczna część zawartości każdego opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

W drodze odstępstwa od przepisów zamieszczonych w niniejszym punkcie powyżej produkty objęte niniejszym rozporządzeniem mogą być łączone w opakowaniach handlowych o ciężarze netto mniejszym lub równym 3 kg z owocami i warzywami różnych gatunków, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 48/2003(²).

B. Konfekcjonowanie

Brzoskwinie i nektaryny muszą być pakowane w sposób zapewniający należytą ochronę owoców.

Materiały użyte wewnątrz opakowania muszą być nowe, czyste i takiej jakości, która pozwala na uniknięcie spowodowania jakiegokolwiek uszkodzenia zewnętrznego lub wewnętrznego owoców. Dopuszcza się stosowanie materiałów, w szczególności papieru bądź pieczątek ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że nadruki lub etykiety zostały wykonane przy użyciu nietoksycznego tuszu lub kleju.

Etykiety przyklejane bezpośrednio na owocach muszą być takie, by po ich usunięciu na powierzchni skórki nie pozostawały ani ślady kleju, ani wady powierzchniowe.

Opakowania muszą być wolne od jakichkolwiek ciał obcych.

C. Prezentacja

Brzoskwinie i nektaryny mogą być prezentowane:

– w małych opakowaniach jednostkowych,

– ułożone jednowarstwowo w przypadku klasy „Ekstra”; w tej klasie każdy pojedynczy owoc musi być oddzielony od owoców sąsiednich.

W klasach I i II:

– w jednej bądź dwóch warstwach, lub

– nie więcej niż w czterech warstwach, pod warunkiem że owoce umieszczone są w sztywnych przegrodach, które nie opierają się na owocach w warstwie poniżej.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZNAKOWANIA

Na każdym opakowaniu muszą znaleźć się następujące informacje, umieszczone po tej samej stronie, naniesione w sposób czytelny i trwały oraz widoczne z zewnątrz:

A. Identyfikacja

Nazwa i adres pakującego i/lub wysyłającego.

To oznaczenie może zostać zastąpione:

– w przypadku wszystkich opakowań, z wyjątkiem opakowań wstępnych, kodem reprezentującym pakującego i/lub wysyłającego, wydanym lub uznanym przez służby urzędowe, poprzedzonym oznaczeniem „pakujący i/lub wysyłający” lub równoważnym skrótem,

– wyłącznie w przypadku opakowań wstępnych, nazwą i adresem sprzedającego z siedzibą we Wspólnocie, poprzedzonymi oznaczeniem „zapakowane dla” lub równoważnym oznaczeniem. W tym przypadku etykieta musi również zawierać kod odpowiadający pakującemu i/lub wysyłającemu. Sprzedawca dostarcza wszelkich informacji, które objaśniają znaczenie tego kodu i zostały uznane za niezbędne przez służby kontrolne.

B. Rodzaj produktu

– „Brzoskwinie” lub „nektaryny”, jeśli zawartość nie jest widoczna z zewnątrz.

– Kolor pulpy.

– Nazwa odmiany (opcjonalnie).

C. Pochodzenie produktu

Kraj pochodzenia i ewentualnie strefa produkcji lub nazwa krajowa, regionalna lub lokalna.

D. Specyfikacja handlowa

– Klasa.

– Wielkość określona minimalną i maksymalną średnicą bądź minimalnym i maksymalnym obwodem lub zgodnie z oznaczeniem kodowym określonym w tytule III „Przepisy dotyczące wielkości”.

– Liczba sztuk (opcjonalnie).

– Minimalna zawartość cukru, mierzona za pomocą refraktometru i wyrażona w skali Brixa (opcjonalnie).

– Maksymalna twardość, mierzona za pomocą penetrometru i wyrażona w kg/0,5 cm² (opcjonalnie).

E. Znak kontroli urzędowej (opcjonalnie)

Nie jest konieczne zamieszczanie na opakowaniach zbiorczych oznaczeń przewidzianych w pierwszym akapicie, jeśli zawierają one opakowania przeznaczone do sprzedaży widoczne z zewnątrz i zawierające te oznaczenia. Opakowania te nie powinny zawierać żadnych oznaczeń, które mogłyby wprowadzić w błąd. Jeśli opakowania są prezentowane na palecie, oznaczenia te muszą znajdować się na karcie umieszczonej w widoczny sposób co najmniej na dwóch stronach palety.

(¹) Produkty, o których mowa w rozporządzeniu, obejmują wszystkie odmiany uprawiane z Prunus persica Sieb. et Zucc., jak np. brzoskwinie, nektaryny lub podobne odmiany o pestce nieodchodzącej (przywierającej) lub odchodzącej i o skórce gładkiej bądź chropowatej.

(²) Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 65.