KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2826/2000 (²), w szczególności jego art. 2 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

1) Orzechy włoskie znajdują się wśród produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2200/96, dla których należy przyjąć normy. W tym celu, a także do celów zachowania przejrzystości na rynku światowym należy uwzględnić normy dla orzechów włoskich zalecane przez Grupę Roboczą ds. Normalizacji Produktów Łatwo Psujących się i Rozwoju Jakości Europejskiej Komisji Gospodarczej Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ).

2) Stosowanie tej normy powinno skutkować usunięciem z rynku produktów o niezadowalającej jakości, dostosować produkcję do wymagań konsumenta i ułatwić stosunki handlowe oparte na uczciwej konkurencji, tym samym przyczyniając się do poprawy rentowność produkcji. Dlatego też ma ona zastosowanie na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu.

3) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Warzyw i Owoców,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Norma rynkowa w odniesieniu do orzechów włoskich w łupinach objętych kodem CN 0802 31 00 jest zgodna z normą zawartą w Załączniku [1].

Normę tę stosuje się na wszystkich etapach na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu, na warunkach ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 września 2001 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 stycznia 2001 r.

ZAŁĄCZNIK

NORMA W ODNIESIENIU DO ORZECHÓW WŁOSKICH W ŁUPINACH

1. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejsza norma stosuje się do orzechów włoskich w łupinach, bez zewnętrznej łuski, różnych odmian (kultywarów) wyhodowanych z Juglans regia L., dostarczonych konsumentowi, z wyłączeniem orzechów włoskich przeznaczonych do celów przetwórstwa przemysłowego.

Wyrazy „orzechy włoskie świeże” lub „orzechy włoskie wczesne” oznaczają orzechy włoskie, które wprowadzono na rynek wkrótce po ich zebraniu, i które nie mogą być przez dłuższy czas przechowywane, z których usunięto łupinę, i których nie poddawano zabiegom mającym zmienić ich naturalną wilgotność.

Wyrazy „orzechy włoskie suche” oznaczają orzechy włoskie, które mogą być przechowywane przez długi czas w normalnych warunkach składowania(¹).

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymogów jakościowych dla orzechów włoskich w łupinach, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

A. Wymagania minimalne(²)

(i) We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla każdej klasy i dopuszczalnych tolerancji, orzechy włoskie w łupinach muszą być:

a) Właściwości łupiny:

- nienaruszona; nieznaczne uszkodzenie powierzchni nie jest uważane za wadę; orzechy włoskie częściowo otwarte uważa się za nienaruszone, pod warunkiem, że ich jądro jest fizycznie chronione,

- zdrowa; pozbawiona wad mogących zaburzyć naturalną zdolność zachowania jakości owocu,

- bez uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

- czysta; praktycznie pozbawiona jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

- sucha; wolna od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

- wolna od resztek łusek.

Łupiny suchych orzechów włoskich nie mogą wykazywać śladów łuszczenia.

b) Właściwości jądra:

- zdrowe; wyklucza się produkty z objawami gnicia lub pogorszenia, które powoduje jego nieprzydatność do spożycia,

- zwarte,

- czyste; praktycznie pozbawione jakichkolwiek widocznych substancji obcych,

- wolne od owadów lub roztoczy w jakimkolwiek stadium ich rozwoju,

- wolne od ataków szkodników,

- wolne od stęchlizny lub oleistego wyglądu,

- wolne od pleśni,

- wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego,

- wolne od obcego zapachu i/lub smaku,

- normalnie rozwinięte, wyklucza się jądra wyschnięte.

c) Orzechy włoskie w łupinach muszą być zbierane, gdy są w pełni dojrzałe.

Orzechy włoskie nie mogą być puste.

W wypadku „orzechów włoskich świeżych” jądro musi się łatwo obierać ze skórki, a wewnętrzna środkowa przegroda musi wykazywać oznaki zbrązowienia.

W wypadku „orzechów włoskich suchych” wewnętrzna środkowa przegroda musi być sucha i łamliwa.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/2/WE(³), ostatnio zmienionej dyrektywą 98/72/WE(⁴), łupiny mogą być myte i bielone pod warunkiem, że zastosowane w tym celu zabiegi nie wpływają na jakość jąder.

Stan orzechów włoskich w łupinach powinien być taki, aby mogły one:

- wytrzymać normalny transport i przenoszenie, oraz

- dotrzeć do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

(ii) Zawartość wilgoci

Zawartość wilgoci orzechów włoskich suchych nie jest większa niż 12%, dla całego orzecha, i 8% - dla jądra(⁵).

Naturalna wilgotność całych, świeżych orzechów włoskich jest równa lub większa od 20%.

B. Klasyfikacja

Orzechy włoskie w łupinach klasyfikowane są w trzech klasach zdefiniowanych poniżej.

(i) Klasa „Ekstra”

W tej klasie orzechy włoskie w łupinach muszą być najwyższej jakości. Muszą mieć one właściwości odmiany lub mieszanki określonych odmian urzędowo ustalonych przez kraj produkujący (⁶) i określonych w oznakowaniu.

Praktycznie muszą być wolne od wad, z wyjątkiem nieznacznych wad powierzchniowych pod warunkiem, że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jego jakość, zachowanie jakości i wygląd w opakowaniu.

Klasa ta nie może zawierać orzechów włoskich w łupinach, których odmian nie można zagwarantować, oraz mieszanek z odmian nieokreślonych.

Ponadto, do klasy tej wyłącza się tylko orzechy włoskie pochodzące z ostatniego zbioru.

(ii) Klasa I

W tej klasie orzechy włoskie w łupinach muszą być dobrej jakości. Muszą mieć one właściwości odmiany, typu handlowego lub mieszanki określonych odmian urzędowo ustalonych przez kraj produkujący (⁷) i określonych w oznakowaniu.

Dopuszczalne są nieznaczne wady, pod warunkiem, że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, zachowanie jakości i wygląd w opakowaniu.

Klasa ta nie może zawierać orzechów włoskich w łupinach, których odmian nie można zagwarantować, oraz mieszanek z odmian nieokreślonych.

(iii) Klasa II

Do tej klasy należą orzechy włoskie w łupinach, które nie kwalifikują się do włączenia do wyższych klas, spełniają jednak minimalne wymagania określone powyżej.

Wady są dopuszczalne pod warunkiem, że orzechy włoskie w łupinach zachowują swoje najważniejsze cechy charakterystyczne w odniesieniu do jakości, zachowania jakości i wyglądu.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość ustalana jest przedziałem między ustaloną średnicą minimalną i maksymalną (klasyfikacja wg rozmiarów), albo przez podanie średnicy minimalnej, po którym następują wyrazy „i powyżej” lub „i +” (przesiewanie).

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

W każdym opakowaniu dopuszcza się tolerancje w odniesieniu do jakości i wielkości produktu, który nie spełnia wymagań określonych dla danej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

Przy obliczaniu tolerancji – niezależnie od klasy – dwa w połowie puste lub cztery w jednej czwartej puste orzechy włoskie liczy się jako jeden pusty orzech włoski.

B. Zanieczyszczenia mineralne

Zawartość popiołów nierozpuszczalnych w kwasie nie może przekraczać 1 g/kg.

C. Tolerancje wielkości lub wagi

We wszystkich klasach dopuszcza się, aby maksymalnie 10% orzechów laskowych w łupinach ilościowo lub wagowo nie było zgodnych ze wskazaną wielkością, pod warunkiem, że:

- orzechy odpowiadają wielkości bezpośrednio mniejszej lub większej, jeśli wielkość określona jest w przedziale ustalonym między średnicą minimalną a maksymalną (klasyfikacja według wielkości),

- orzechy odpowiadają wielkości bezpośrednio mniejszej, jeśli wielkość określona jest przez wskazanie średnicy minimalnej, po której znajdują się słowa „i ponad” lub „i +” lub „+” (przesiewanie).

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE SPOSOBU PREZENTACJI

A. Jednolitość

Zawartość każdego opakowania musi być jednolita i obejmować jedynie orzechy włoskie w łupinach tego samego pochodzenia, jakości, odmian lub typu handlowego i wielkości (jeżeli klasyfikowane według wielkości). W jednym opakowaniu z podaną zawartością danej odmiany, określonej mieszanki odmian czy rodzajem handlowym, maksymalnie 10% ilości lub masy orzechów włoskich w łupinach może należeć do innych gatunków lub odmian komercyjnych.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

Bez naruszania dotychczasowych przepisów w tym zakresie produkty objęte niniejszym rozporządzeniem mogą być mieszane, w opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży o wadze netto mniejszej niż trzy kilogramy, z różnymi rodzajami świeżych owoców i warzyw na warunkach przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 48/2003 (⁸).

B. Opakowanie

Orzechy włoskie w łupinach muszą być pakowane w taki sposób, by produkt był odpowiednio chroniony.

Materiały użyte wewnątrz opakowania muszą być nowe, czyste i takiej jakości, która pozwala na uniknięcie spowodowania jakiegokolwiek uszkodzenia zewnętrznego lub wewnętrznego produktu. Zezwala się na użycie materiałów, w szczególności papieru lub pieczątek ze specyfikacją handlową pod warunkiem, że druk lub etykietowanie zostało wykonane z nietoksycznego tuszu lub kleju..

Opakowania nie mogą zawierać żadnych obcych substancji.

C. Wygląd

Waga opakowań stanowiących jedną partię musi być identyczna.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE OZNAKOWANIA

Każde opakowanie musi mieć zaznaczone następujące dane szczegółowe umieszczone po tej samej stronie, oznakowane w sposób czytelny i trwały oraz widoczny z zewnątrz:

A. Identyfikacja

Pakujący lub wysyłający: nazwa (nazwisko) i adres lub urzędowo nadane lub zatwierdzone oznaczenie kodowe. Jednakże w przypadku oznaczenia kodowego, obok kodu muszą być umieszczone wyrazy „Pakujący lub wysyłający” (lub równoważny skrót).

B. Charakter produktu

- „Orzechy włoskie świeże” lub „Orzechy włoskie wczesne” (w wypadku świeżych orzechów włoskich); „Orzechy włoskie” lub „Orzechy włoskie suche” (w wypadku suchych orzechów włoskich).

- Nazwa odmiany lub mieszanki określonej dla klasy „Ekstra”; nazwa odmiany, określonej mieszanki lub rodzaju handlowego – dla klasy I.

C. Pochodzenie produktu

Kraj pochodzenia i, nieobowiązkowo, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca.

D. Specyfikacje handlowe

- Klasa.

- Wielkość, która może być wyrażona za pomocą:

- średnicy minimalnej i maksymalnej

- albo jako średnicę minimalnej, po której następują wyrazy „i ponad” lub „i +”.

- Nazwa wielkości (fakultatywnie).

- Rok zbiorów (obowiązkowo dla klasy „Ekstra” i klasy I, fakultatywnie dla klasy II).

- Masa netto.

- Data zapakowania – obowiązkowo dla orzechów włoskich świeżych fakultatywnie dla orzechów włoskich suchych.

- „Najlepiej spożyć przed”, po którym to wyrażeniu następuje data (fakultatywnie); dla orzechów włoskich świeżych umieszcza się wskazówkę „Do szybkiego spożycia, najlepiej przechowywać w chłodnym miejscu”, albo też „Ograniczony okres przydatności do spożycia, najlepiej przechowywać w chłodnym miejscu”.

E. Oznakowanie kontroli urzędowej (fakultatywnie)

DODATEK I

OKREŚLANIE ZAWARTOŚCI WILGOCI

METODA I – LABORATORYJNA METODA REFERENCYJNA

1. Zasada

Określenie zawartości wilgoci owoców suszonych metodą ubytku masy po sześciogodzinnym suszeniu w temperaturze 103 ºC (ą 2 ºC) w piecu o regulowanej temperaturze i pod ciśnieniem otoczenia.

2. Aparatura

2.1. Moździerz ceramiczny z odpowiednim tłuczkiem lub tasakiem do żywności.

2.2. Waga analityczna umożliwiająca dokonywanie pomiarów z dokładnością do 1 mg.

2.3. Szklane lub metalowe pojemniki o kształcie cylindrycznym, płaskim denku oraz średnicy 12 cm i głębokości 5 cm, zaopatrzone w ściśle dopasowane pokrywki.

2.4. Piec elektryczny z kontrolowaną temperaturą, z dobrą naturalną wentylacją, ustawiony na utrzymywanie temperatury o wartości 103 ºC (ą 2 ºC).

2.5. Eksykator zawierający skuteczny środek odwadniający (np. chlorek wapnia) i wyposażony w metalową płytę umożliwiającą szybkie schładzanie pojemników.

3. Przygotowanie próbki

Jeśli trzeba, próbkę pozbawić łupiny, a jądra rozgnieść w moździerzu lub drobno posiekać, tak by w efekcie otrzymać fragmenty o średnicy 2–4 mm.

4. Porcja badawcza i oznaczanie

4.1. Suszyć pojemniki i ich pokrywki w suszarce przez przynajmniej dwie godziny i włożyć do eksykatora. Zostawić pojemniki i pokrywki, aby ostudziły się do temperatury pokojowej.

4.2. Oznaczanie wilgotności przeprowadzić na czterech porcjach badawczych, każda o masie ok. 50 g.

4.3. Zważyć pusty pojemnik i pokrywkę z dokładnością do najbliższej 0,001 g (M₀).

4.4. W pojemniku odważyć ok. 50 g materiału badawczego z dokładnością do najbliższej 0,001 g. Rozprowadzić materiał na spodzie pojemnika, szybko zamknąć pojemnik pokrywką i zważyć całość (M1). Czynności te należy wykonywać możliwie jak najszybciej.

4.5. Otwarte pojemniki umieścić w piecu, z wieczkami obok nich. Zamknąć piec suszarkę i pozostawić do wysuszenia na sześć godzin Otworzyć piec i szybko zamknąć pojemniki właściwymi im wieczkami, po czym umieścić je w eksykatorze aż do ostygnięcia. Po ostygnięciu do temperatury otoczenia, zważyć zamknięte naczynie z dokładnością do najbliższej 0,01 g (M₂).

4.6. Zawartość wilgoci w próbce wyrażona jest udziałem procentowym masy wynikającym ze wzoru:

Wilgotność =















100

4.7. W sprawozdaniu podać wartość średnią z czterech takich oznaczeń.

METODA II – METODA SZYBKA

1. Zasada

Oznaczanie zawartości wilgoci za pomocą przyrządu pomiarowego opartego na zasadzie przewodności elektrycznej. Przyrząd pomiarowy musi być skalibrowany metodą laboratoryjną.

2. Aparatura

2.1. Ceramiczny moździerz z odpowiednim tłuczkiem lub tasakiem do żywności.

2.2. Przyrząd pomiarowy oparty na zasadzie przewodności elektrycznej.

3. Oznaczanie

3.1. Naczynie szklane wypełnić badaną substancją (rozdrobnioną uprzednio w moździerzu) i wzmacniać nacisk, aż do uzyskania stałego ciśnienia.

3.2. Odczytać wartości ze skali.

3.3. Po każdym oznaczeniu naczynie szklane dokładnie oczyścić łopatką, sztywną szczecinową szczoteczką, serwetką papierową lub sprężonym powietrzem.

DODATEK II

DEFINICJE WAD ORZECHÓW WŁOSKICH W ŁUPINACH

A. Wady łupiny

Wszelkie wady wpływające ujemnie na wygląd, włączając:

- plamy lub odbarwienia; nienaturalny kolor obejmujący 20% powierzchni łupiny danego orzecha, w kolorze brązu, czerwonawego brązu, szarości czy innego koloru o wyraźnym kontraście na tle pozostałego koloru łupiny lub większości łupin w partii produktu,

- przylegający brud, jeżeli obejmuje ponad 5% powierzchni łupiny,

- przylegająca łuska, jeśli dotyka ponad 10% powierzchni łupiny,

- uszkodzenia po łuskaniu; wyraźne znaki na łupinach będące następstwem mechanicznego usuwania łuski.

B. Wady części jadalnej (jądra)

Wszelkie wady wpływające ujemnie na wygląd jądra, ze skazami i miejscami odbarwionymi włącznie; odbarwienie, które obejmuje ponad jedną czwartą jądra i jest w wyraźnym kontraście z kolorem pozostałej części takiego jądra.

C. Wady łupiny i jądra

DODATEK III

NIEPEŁNY WYKAZ MIESZANEK NIEKTÓRYCH ODMIAN URZĘDOWO USTALONYCH PRZEZ KRAJ PRODUKUJĄCY, W ROZUMIENIU PKT II.B i) i II.B ii) ZAŁĄCZNIKA

1. „Noix de Grenoble”

- w odniesieniu do świeżych i suchych orzechów włoskich, mieszanka następujących odmian: Franquette,

Mayette, Parisienne;

2. „Noix du Périgord”

- w odniesieniu do suchych orzechów włoskich, mieszanka następujących odmian: Marbot, Franquette, Corne;

- w odniesieniu do świeżych orzechów włoskich, mieszanka następujących odmian: Marbot, Franquette;

3. „California walnuts”

- w odniesieniu do suchych orzechów włoskich mieszanka następujących odmian: Amigo, Adams, Ashley, Payne, Eureka, Hartley, Serr, Chandler, Chico, Gustine, Lompoc, Midland, Pedro, Pioneer, Sunland, Tehama, Tulare, Vina, Poe, Carmello, Cascade, Concha, Ehrhardt, Franquette, Howe, Howard, Idaho, Marchetti, Mayette, Meylan, Plancentia, Sharkey, Sinensis, Trinta, Waterloo, Westside.

(¹) W wypadku przewozu w kontenerach, szczególną uwagę należy zwracać na obieg powietrza w takich kontenerach oraz na wilgotność samego produktu.

(²) Definicję wad podano w dodatku II do niniejszego Załącznika.

(³) Dz.U. L 61 z 18.03.1995, str. 1.

(⁴) Dz.U. L 295 z 4.11.1998, str. 18.

(⁵) Wilgotność określana jest metodą podaną w dodatku I do niniejszego Załącznika.

(⁶) Niepełny wykaz mieszanek niektórych odmian, urzędowo ustalonych przez kraj produkujący, podany jest w

dodatku III.

(⁷) Niepełny wykaz mieszanek niektórych odmian, urzędowo ustalonych przez kraj produkujący, podany jest w

dodatku III.

(⁸) Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 65.