Przyrzeczenie zawarcia umowy
Umowa na zastępstwo jest w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy specyficznym typem umowy o pracę na czas określony. Może być ona zawarta tylko w przypadku konieczności zastąpienia nieobecnego pracownika inną osobą. Pracodawcy mogą stosować tę nową konstrukcję prawną od 29 listopada 2002 r.
Rozwiązanie umowy z datą wsteczną jest niemożliwe. W takiej sytuacji pracownik może dochodzić swoich praw przed sądem pracy.
Zawierając umowę o pracę na czas nie określony i ustalając jej treść strony dążą z reguły do nadania określonym w niej warunkom pracy i płacy charakteru trwałego.
Pracodawca zamierzający rozwiązać stosunek pracy z pracownikiem będącym jednocześnie radnym musi uzyskać na to zgodę rady gminy. Wynika to ze szczególnej ochrony prawnej stosunku pracy radnego, określonej ustawowo.
Na skutek 3-miesięcznej nieobecności mojego męża w pracy spowodowanej tymczasowym aresztowaniem jego umowa o pracę wygasła. Wyrokiem sądu został uniewinniony. Jednak na skutek przeżyć ciężko się rozchorował i trafił na kilka tygodni do szpitala. Mimo uniewinnienia i choroby pracodawca odmówił ponownego przyjęcia go do pracy. Stwierdził, że mój mąż zgłosił swój powrót do pracy zbyt późno. Czy ma rację
Jeden z naszych pracowników został aresztowany. Prokurator ma zamiar przedłużyć okres tymczasowego aresztowania o kolejny miesiąc, co spowoduje, że miną 3 miesiące nieobecności pracownika z tego powodu. Ponieważ nie chcemy się rozstawać z tak dobrym specjalistą, czy możemy zrobić coś, aby jego umowa nie wygasła? Czy można udzielić mu urlopu bezpłatnego do końca zatrzymania?
Czy w związku z wprowadzeniem do Kodeksu pracy umowy o pracę na zastępstwo istnieje możliwość stosowania tej instytucji w służbie cywilnej? Czy specyfika zatrudnienia w służbie cywilnej powoduje, że przepisy te nie mogą być stosowane w stosunku do pracowników korpusu służby cywilnej?
Obecnie, gdy w Polsce prowadzi działalność coraz więcej podmiotów zagranicznych zatrudniających polskich pracowników, problemem może być zawieranie z zatrudnionymi umów w rodzimym języku pracodawcy.
Zgłoszenie w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy gotowości niezwłocznego jej podjęcia (art. 48 § 1 k.p.) może być wobec pracodawcy dokonane przez każde zachowanie pracownika objawiające w dostateczny sposób jego zamiar kontynuacji reaktywowanego stosunku pracy.
Zdarzają się sytuacje, gdy pracownicy, odwołując się od wypowiedzenia do sądu pracy, domagają się z tytułu rozwiązania umowy o pracę roszczeń wykraczających poza katalog wyznaczony w art. 45 § 1 Kodeksu pracy. Najpopularniejsze w takiej sytuacji jest żądanie znacznej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych pracownika oraz jego dyskryminację.