Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wydane w trybie art. 70 § 1 i 3 u.s.p. nie jest decyzją administracyjną, korzystającą z przymiotu prawomocności i wiążącą inne organy, w tym Krajową Radę Sądownictwa. Jest ono jedynie środkiem dowodowym w postępowaniu toczącym się z wniosku uprawnionego podmiotu o przeniesienie sędziego w stan spoczynku, a jego moc dowodowa podlega ocenie Rady przy podejmowaniu uchwały
W przypadku wielości kandydatów wymagane jest dokładne omówienie walorów kandydatów wybranych przez Radę, a co do pozostałych dopuszcza się przedstawienie oceny ogólnej, sprowadzającej się do stwierdzenia, że pozostali kandydaci nie spełnili stawianych wymogów w takim stopniu, jak wybrany kandydat i dlaczego. Z tego względu brak odrębnej charakterystyki każdego kandydata, który nie został przedstawiony
1. Gdy chodzi o art. 2 Konstytucji, to należy stwierdzić, że wskazanie, iż Rzeczypospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, obliguje Krajową Radę Sądownictwa do dochowania obowiązku wszechstronnego rozpatrzenia i oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie, przy respektowaniu standardów postępowania wymaganych od organów demokratycznego
Kandydat do urzędu sędziego musi spełnić wszystkie wymagania niezbędne do objęcia stanowiska najpóźniej w dniu zgłoszenia swojej kandydatury prezesowi danego sądu - art. 57 § 1 i 2 oraz 2a u.s.p. (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2014 r.), w przeciwnym razie jego zgłoszenie pozostawia się bez rozpoznania. Jest to wymóg kategoryczny, a kandydat nie może oczekiwać, że wystarczające będzie spełnienie
Kandydat do urzędu sędziego musi spełnić wszystkie wymagania niezbędne do objęcia stanowiska najpóźniej w dniu zgłoszenia swojej kandydatury prezesowi danego sądu - art. 57 § 1 i 2 oraz 2a u.s.p. (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2014 r.), w przeciwnym razie jego zgłoszenie pozostawia się bez rozpoznania. Jest to wymóg kategoryczny, a kandydat nie może oczekiwać, że wystarczające będzie spełnienie
Wyniki głosowania w kolegium i zgromadzeniu ogólnym sędziów właściwego sądu (poparcie środowiska sędziowskiego) nie wiążą wprawdzie Krajowej Rady Sądownictwa przy ocenianiu kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, jednakże są istotne z punktu widzenia art. 35 ust. 2 pkt 2 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, gdyż stanowią jedno z ustawowych kryteriów rzutujących na ocenę predyspozycji kandydatów
Wymagający nadal - po upływie maksymalnie rocznego okresu pobierania gwarantowanego wynagrodzenia "chorobowego" (art. 94 § 1 pusp) oraz nieprzekraczającego sześciu miesięcy płatnego urlopu dla poratowania zdrowia - dalszy stan niezdolności sędziego do wykonywania obowiązków służbowych z powodu przedłużającego się leczenia lub rehabilitacji ortopedycznego urazu ręki (wygojone złamanie trzonu prawej
Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego badania przesłanek warunkujących przeniesienie sędziego w stan spoczynku (art. 70 § 1 p.u.s.p.), a rozpoznając odwołanie od uchwały Rady jest związany ustaleniami faktycznymi stanowiącymi jej podstawę (art. 39813 § 2 k.p.c. związku z art. 44 ust. 3 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa). Wynika z tego, że Sąd Najwyższy nie prowadzi jakiegokolwiek postępowania
W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być zróżnicowany w zależności od potrzeb. Nie jest jednak konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych kryteriów oceny
Kognicja Sądu Najwyższego ograniczona jest do kontroli stosowania przez Krajową Radę Sądownictwa przepisów postępowania. Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego rozpatrywania kwalifikacji kandydata na sędziego.
Byłemu sędziemu, który stał się niezdolny do pracy przed zrzeczeniem się urzędu, przysługuje zasiłek chorobowy w okresie dalszego trwania tej niezdolności po rozwiązaniu stosunku służbowego (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; jednolity tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 159).
Opinia środowiska sędziowskiego jest istotnym elementem składającym się na ostateczną ocenę. Nie trzeba wszak uzasadniać tezy, że to sędziowie mają naturalną legitymację do oceniania w pierwszej kolejności umiejętności oraz zalet kandydatów do pełnienia funkcji w określonym sądzie.
1. W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być zróżnicowany w zależności od potrzeb, przy czym powinien on być szerszy w stosunku do kandydatów mających zbliżoną sytuację, lokujących
1. W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być zróżnicowany w zależności od potrzeb, przy czym powinien on być szerszy w stosunku do kandydatów mających zbliżoną sytuację, lokujących
W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być zróżnicowany w zależności od potrzeb. Nie jest przy tym konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych kryteriów oceny
Zgodnie z art. 3986 § 2 k.p.c. odwołanie wniesione po upływie ustawowego terminu podlega odrzuceniu, jednak uwzględniając opisaną wyżej specyfikę postępowania odwoławczego od uchwał Krajowej Rady Sądownictwa (tj. brak kompetencji Rady odpowiadających uprawnieniom sądu drugiej instancji w postępowaniu kasacyjnym), odrzucenia odwołania dokonuje Sąd Najwyższy. Sąd ten z mocy art. 168 i art. 169 w związku
Wybierając kandydatów do urzędu sędziego Rada powinna jako podstawowe kryterium przyjmować ich kwalifikacje zawodowe; nie może jednak pomijać ich ocen osobowościowych. Informacje o tych dwóch rodzajach okoliczności Rada uzyskuje z różnych źródeł, a najczęściej są one wyrażane w formie opisowej. Dlatego słuszna jest praktyka Rady dokonywania ogólnej oceny kandydatów, bez ustalania ich kolejności w oparciu
Wprawdzie przepis art. 35 ust. 2 ustawy o KRS adresowany jest bezpośrednio do zespołu Rady i nakazuje uwzględnienie wymienionych w nim kryteriów jedynie przy ustalaniu kolejności na liście kandydatów rekomendowanych przez zespół do obsadzania wolnych stanowisk, to z wykładni systemowej i funkcjonalnej wynika, że ma on szersze zastosowanie, tak w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym. Oznacza to
Z uwagi jednak na to, że ustawa o KRS nie zawiera regulacji nakazującej stosowanie innego trybu postępowania w odniesieniu do jednej kandydatury ani też nie wskazuje innych kryteriów jego oceny przez Krajową Radę Sądownictwa, przyjąć należy, iż zarówno zespół jak i Rada - stosując odpowiednio przepis art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o KRS - obowiązane są oceniać kandydata w oparciu o wymienione w nim
Skutki prawomocnego orzeczenia sądu lustracyjnego, stwierdzającego fakt złożenia przez osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia, które polegają na utracie z mocy prawa (art. 30 ust. 1 ustawy lustracyjnej) kwalifikacji moralnych niezbędnych do zajmowania funkcji publicznych, prowadzą wprost do wykluczenia osoby negatywnie zlustrowanej z możliwości ubiegania się lub objęcia określonej funkcji
Wybierając kandydatów do urzędu sędziego Krajowa Rada Sądownictwa powinna jako podstawowe kryterium przyjmować ich kwalifikacje zawodowe; nie może jednak pomijać ich ocen osobowościowych. Informacje o tych dwóch rodzajach okoliczności Rada uzyskuje z różnych źródeł, a najczęściej są one wyrażane w formie opisowej. Dlatego słuszna jest praktyka Rady dokonywania ogólnej oceny kandydatów, bez ustalania
Powinność stosowania w postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa jednolitych kryteriów wyboru nie oznacza, że Rada powinna wobec wszystkich zgłoszonych kandydatów (niezależnie od ich statusu) stosować jednakowe (identyczne) kryteria oceny. Jednolite kryterium odnoszące się do kwalifikacji zawodowych (dorobku, doświadczenia zawodowego) kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie w sądzie powszechnym
Żadne z kryteriów oceny poszczególnych kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie brane pod uwagę w postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa nie ma charakteru decydującego ani też nie jest koniecznie wymagane uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z nich. O przeprowadzeniu prawidłowej oceny zgłoszonych kandydatur decyduje bowiem ocena całościowa (kompleksowa) wynikająca z łącznego zastosowania
W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być przy tym zróżnicowany w zależności od potrzeb, wobec czego nie jest konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych
