Ewidencja przebiegu pojazdu udostępnionego pracownikowi wyłącznie dla celów działalności gospodarczej
Spółka z o.o. nie osiągnęła dochodów z działalności gospodarczej. Nie wystawiała faktur, jej bilans oraz rachunek zysków i strat jest zerowy. Władze spółki rozpoczynają proces z jednym kontrahentów i chcą się starać o zwolnienie z kosztów sądowych. Jak to zrobić?
Działalność prowadzona przez podmioty gospodarcze (niezależnie od ich formy prawnej) na własny rachunek nieodłącznie jest związana z odpowiedzialnością za powstałe zobowiązania. Niejednokrotnie wierzyciele (kontrahenci, banki itp.) napotykający trudności z odzyskaniem swoich należności (w trybie ugodowym, na drodze pozasądowej/przedsądowej) decydują się na wszczęcie procedury windykacyjnej prowadzącej
Osoba z zaburzeniami psychicznymi, mająca zdolność procesową, może udzielić pełnomocnictwa procesowego.
Zarzut naruszenia ogólnej normy procesowej art. 382 k.p.c. może być usprawiedliwiony wówczas, kiedy skarżący wykaże, że sąd drugiej instancji bezpodstawnie nie uzupełnił postępowania dowodowego lub pominął część zebranego materiału, jeżeli uchybienia te mogły mieć wpływ na wynik sprawy, albo kiedy mimo przeprowadzenia postępowania dowodowego orzekł wyłącznie na podstawie materiału zgromadzonego przez
W postępowaniu kasacyjnym zarzut nieważności postępowania może dotyczyć bezpośrednio tylko postępowania przed sądem drugiej instancji. Możliwe jest natomiast pośrednie badanie tej kwestii, jeżeli skarżący zarzuci w ramach drugiej podstawy kasacyjnej naruszenie art. 386 § 2 k.p.c. przez nieuwzględnienie nieważności postępowania przed sądem pierwszej instancji.
W sprawie o stwierdzenie zasiedzenia niedopuszczalna jest apelacja od postanowienia w zakresie niezawierającym rozstrzygnięcia co do części nieruchomości objętej żądaniem wnioskodawcy.
Niedopuszczenie w sprawie o zachowek z urzędu dowodu z opinii biegłego, niezbędnego do ustalenia wysokości żądania, jeżeli dochodzone roszczenie jest oczywiście uzasadnione co do zasady, stanowi naruszenie art. 232 zdanie drugie k.p.c., także wtedy, gdy stronę reprezentuje zawodowy pełnomocnik.
Prezes Sądu może uchylić swoje zarządzenie o rozpoznaniu sprawy w składzie trzech sędziów zawodowych wydane na podstawie art. 47 § 4 k.p.c. wskutek zmiany okoliczności w toku tej sprawy (art. 359 § 1 w związku z art. 362 k.p.c.).
Dopuszczalna jest skarga na orzeczenie referendarza sądowego o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie (art. 510 § 1 i art. 39822 § 1 k.p.c.).
W wyrażonej w art. 321 § 1 k.p.c. regule ne eat iudex ultra petita partium mieści się zarówno zakaz orzekania o czymś więcej, jak i o czymś innym niż obejmuje żądanie. Z przepisu tego można wywieść także zakaz orzekania przez sąd bez żądania. Związanie sądu granicami żądania łączy się ściśle z zasadą autonomii woli, zgodnie z którą każdy ma swobodę kształtowania swojej sytuacji prawnej. Może więc swobodnie
Jeżeli inne przedsądowe czynności okazują się bezskuteczne, pozostają ostateczne czynności windykacyjne, tj. postępowanie sądowe. Postępowanie sądowe zmierza do uzyskania tytułu wykonawczego, na podstawie którego możliwe jest wyegzekwowanie od dłużnika należnych roszczeń.
Sąd odwoławczy może zmienić ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wydania wyroku sądu pierwszej instancji bez przeprowadzenia postępowania dowodowego uzasadniającego odmienne ustalenia, chyba że szczególne okoliczności wymagają ponowienia lub uzupełnienia tego postępowania. Oznacza to nawet, że Sąd drugiej instancji, dokonując we własnym zakresie ustaleń faktycznych ma zasadniczo korzystać z materiału
W sytuacji, gdy istnieje możliwość zatwierdzenia przez stronę w dalszym postępowaniu czynności nienależycie umocowanego pełnomocnika Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok, a także wyrok sądu pierwszej instancji, przed którym doszło z tej przyczyny do nieważności postępowania, nie ma obowiązku znoszenia postępowania.
Do nierozpoznania istoty sprawy, o którym mowa w art. 386 § 4 k.p.c., dochodzi wtedy, gdy sąd nie zbadał podstawy materialnoprawnej dochodzonych roszczeń, jak też skierowanych przeciwko nim zarzutów merytorycznych, a więc nie odniósł się do tego, co jest przedmiotem sprawy uznając, że nie jest to konieczne z uwagi na istnienie przesłanek materialnoprawnych lub procesowych unicestwiających dochodzone
Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje droga sądowa do dochodzenia roszczenia o utracone korzyści w postaci różnicy pomiędzy uposażeniem, które otrzymałby, gdyby pełnił służbę a świadczeniem za okres pozostawania poza służbą, wypłaconym na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn.: Dz.U. 2011 r., Nr 287, poz. 1687).