Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. II UK 96/14

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSA Anna Szczepaniak-Cicha (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku K. L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w P. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 grudnia 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 5 grudnia 2013 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. przyznaje pełnomocnikowi ubezpieczonej radcy prawnemu S. P. z sum budżetowych Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych zwiększoną o stawkę podatku VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. odmówił K. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2012 r., z powodu braku przesłanki niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 7 marca 2013 r. oddalił odwołanie K. L. Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczona, urodzona 24 maja 1960 r., z zawodu fryzjerka, ostatnio pracująca jako pomoc kuchenna, do dnia 29 lutego 2012 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Niezdolność do pracy była wynikiem zaburzeń adaptacyjno-depresyjnych oraz zespołu bólowego kręgosłupa i stawów obwodowych. W postępowaniu wywołanym wnioskiem o ustalenie prawa do renty na dalszy okres, zarówno lekarz orzecznik ZUS, jak i lekarze komisji lekarskiej Zakładu nie stwierdzili, aby K. L. była osobą niezdolną do pracy przy rozpoznaniu zaburzeń depresyjno-adaptacyjnych w stopniu nie upośledzającym zdolności do pracy oraz choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa i stawów bez dysfunkcji ruchu. Na podstawie opinii łącznej biegłych sądowych z zakresu neurologii, ortopedii, gastroenterologii, reumatologii i psychiatrii Sąd Okręgowy ustalił, że u odwołującej się występują następujące schorzenia: dyspepsja powrzodowa, zaparcia nawykowe, zespół bólowy kręgosłupa, głownie odcinka lędźwiowego - bez dysfunkcji i bez zespołu korzeniowego, subiektywny zespół bólowy wielostawowy, zaburzenia nerwicowe nieznacznie upośledzające sprawność, zaburzenia depresyjne w wywiadzie. Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mają u odwołującej się charakter czynnościowy, pozostają bez istotnego wpływu na stan ogólny i funkcje trawienne. Stan narządu ruchu i układu nerwowego nie powoduje niezdolności do pracy, skoro sprawność ruchowa ubezpieczonej jest zadowalająca, nie stwierdza się objawów zespołu korzeniowego i ubytkowych objawów neurologicznych, a zgłaszane skargi mają charakter subiektywny i nie znajdują potwierdzenia w badaniu przedmiotowym. K. L. leczy się psychiatrycznie z powodu sytuacyjnych zaburzeń depresyjnych, nasilenie objawów jest niewielkie i nie powoduje niezdolności do pracy. Biegli stwierdzili istotną poprawę stanu wnioskodawczyni w porównaniu do poprzedniego badania. Sąd opinię biegłych podzielił w pełni jako rzetelną, wnikliwą, logiczną. Skoro K. L. nie jest osobą niezdolną do pracy, to prawo do renty nie może być jej przyznane, z braku przesłanki wymaganej normą art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.