Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 980/23
W postępowaniu legalizacyjnym obiektu budowlanego wykonanego w warunkach samowoli przed 1 stycznia 1995 r., organ nadzoru budowlanego zobowiązany jest brać pod uwagę nie tylko zgodność obiektu z przepisami o planowaniu przestrzennym, ale również prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz 'inne ważne przyczyny' uzasadniające wydanie decyzji o rozbiórce.
Pismo organu administracji publicznej, które ma jedynie charakter informacyjny i nie stanowi aktu administracyjnego rozstrzygającego o prawach lub obowiązkach strony, nie może być zaskarżone w trybie zażaleniowym, a kwestia uznania statusu strony w postępowaniu administracyjnym nie wymaga odrębnego aktu administracyjnego.
Nawierzchnia wykonana z perforowanych płyt ekologicznych, jeżeli spełnia odpowiednie warunki wegetacyjne, może być zaliczona do terenów biologicznie czynnych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz uchwał lokalizacyjnych.
Ograniczenie prawa własności poprzez uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczającego część nieruchomości pod drogę publiczną, jest dopuszczalne i zgodne z prawem, jeżeli jest proporcjonalne do zamierzonego celu publicznego oraz nie narusza istotnie zasad sporządzania planu miejscowego.