Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. III SPP 68/16
1. Istotnym przedmiotem Artykułu 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jest ochrona jednostek przed arbitralnym działaniem władz publicznych. Zawiera on dodatkowo pozytywne obowiązki nieodłącznie związane ze skutecznym poszanowaniem życia prywatnego i rodzinnego. W obu kontekstach należy uwzględnić konieczność znalezienia równowagi pomiędzy spornymi interesami jednostek a społeczności
Jeśli naruszenie dóbr osobistych w postaci dobrego imienia (renomy) osoby prawnej (art. 23 w zw. z art. 43 k.c.) lub jednostki organizacyjnej wyposażonej przez ustawę w zdolność prawną (art. 331 § 1 k.c.) ma być wynikiem użycia w stosunku do tej osoby lub jednostki określonych słów lub sformułowań, to warunkiem ustalenia, że do takiego naruszenia doszło, jest wyczerpujące rozważenie znaczenia tych
Nie można uznać, że bezkrytyczne zastosowanie pełnego zakresu dostępnych w ramach reżimu "więźnia niebezpiecznego" środków przez okres prawie dwóch lat, jest konieczne w celu zapewnienia bezpieczeństwa w zakładzie karnym i zgodne z art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
1. Poniżające traktowanie musi osiągnąć minimalny poziom dolegliwości, żeby wejść w zakres Artykułu 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ocena tego minimalnego poziomu z natury rzeczy jest relatywna, zależy bowiem od wszystkich okoliczności sprawy, takich jak okres traktowania, jego fizyczne i psychiczne skutki oraz, w niektórych przypadkach, płeć, wiek i stan zdrowia ofiary
1. Art. 5 ust. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności nie może być postrzegany jako zezwalający na bezwarunkowe tymczasowe aresztowanie, o ile trwa ono nie dłużej niż określony czas. Uzasadnienie dla jakiegokolwiek okresu tymczasowego aresztowania, nieważne jak krótkiego, musi być przekonująco wskazane przez władze. 2. Utrzymywanie się uzasadnionego podejrzenia, że osoba aresztowana
Układające się Państwa mogą nakładać ograniczenia dotyczące demonstracji w określonym miejscu ze względów bezpieczeństwa publicznego. Jednakże, chociaż demonstracja w miejscu publicznym może spowodować pewne zakłócenia w normalnym życiu, w tym zakłócenia w ruchu, ważne jest, aby organy publiczne wykazały pewien poziom tolerancji wobec pokojowych zgromadzeń, jeżeli wolność zgromadzeń gwarantowana przez
Samoistnie z art. 2 Konstytucji, który stanowi, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, jak również z art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (który przewiduje, że każda osoba fizyczna i prawna ma prawo do poszanowania swego mienia), nie da się wygenerować normy zabraniającej wprowadzenia
Opinie i informacje istotne dla wyborów, zarówno lokalnych jak i ogólnokrajowych, które są rozpowszechniane podczas kampanii wyborczej, powinny być traktowane jako część debaty publicznej, chyba że zostanie przedstawiony dowód przeciwny. Wolne wybory oraz wolność wyrażania opinii, szczególnie swoboda debaty politycznej, tworzą razem podstawę każdego systemu demokratycznego. Te dwa prawa są z sobą powiązane
1. Złe traktowanie musi osiągnąć minimalny stopień dolegliwości, aby wchodziło w zakres art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ocena tego minimum jest względna: zależy od wszystkich okoliczności sprawy, takich jak czas trwania tego traktowania, jego fizyczne i psychiczne skutki oraz, w niektórych przypadkach, płeć, wiek i stan zdrowia ofiary. Należy uznać zachowanie za
Aby pozostawać w zgodności z art. 5 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, dane tymczasowe aresztowanie musi być przede wszystkim "zgodne z prawem", włączając w to przestrzeganie procedury przewidzianej prawem; w związku z tym Konwencja odnosi się zasadniczo do prawa krajowego i ustanawia obowiązek przestrzegania jego zasad materialnych i proceduralnych. Wymaga ponadto,
Zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności istnieje niewielka możliwość nakładania ograniczeń na wypowiedzi polityczne lub debaty dotyczące kwestii będących przedmiotem interesu publicznego. W państwie rządzonym zgodnie z zasadami prawa należy uwzględnić szczególną rolę prasy. Mimo, że prasa nie może przekraczać ustalonych granic, inter alia w celu "ochrony
Zasada domniemania niewinności zostaje naruszona, jeżeli postanowienie sądu dotyczące podejrzanego odzwierciedla opinię, że jest on winny, przy czym jego wina nie została prawnie uprzednio potwierdzona. Nawet w przypadku braku formalnego stwierdzenia, wystarczy wskazać, że sędzia uważa oskarżonego za winnego. W związku z tym Europejski Trybunał Praw Czlowieka podkreśla znaczenie doboru sformułowań
Prawo polskie nie precyzuje, jaki skutek procesowy ma dla strony korzystne rozstrzygnięcie trybunału w Strasburgu.
1. Kwota odszkodowania przyznawanego na szczeblu krajowym w sprawach dotyczących różnych naruszeń Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności nie może być uznana za decydującą w sprawach podnoszących kwestie zgodnie z art. 3 tej konwencji. Ponadto, polski system krajowy nie przewiduje żadnej alternatywnej formy zadośćuczynienia za naruszenie praw więźnia z powodu pozbawienia wolności
Ograniczenie dostępu do sądu daje się pogodzić z artykułem 6 § 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności tylko jeżeli jego cel jest uzasadniony i jeżeli zachodzi rozsądny stosunek proporcjonalności między zastosowanymi środkami a wyznaczonym celem. W szczególności, w odniesieniu do kosztów i opłat sądowych, które podsądny powinien opłacić, ich wysokość oceniona w świetle szczególnych
Praktyka codziennych rewizji osobistych doświadczanych przez ponad cztery lata, wykracza poza nieuniknione cierpienie i upokorzenie związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności.
Dopuszczalne podstawy pozbawienia wolności wymienione w art. 5 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności należy interpretować w ścisły sposób. Dlatego, by uznać zaburzenie psychiczne za prawdziwe w rozumieniu art. 5 ust.1 lit. e) Konwencji, zaburzenie psychiczne, o którym mowa, musi być na tyle poważne, aby wymagało leczenia w placówce odpowiedniej dla pacjentów chorych psychicznie
Związek Miast Polskich opowiada się za przejrzystością działania administracji publicznej, jednak nie może się to wiązać z destabilizacją jej funkcjonowania, łamaniem konstytucyjnie gwarantowanych praw oraz znaczącym wzrostem wydatków publicznych. Dlatego negatywnie opiniuje rządowy projekt ustawy o jawności życia publicznego postulując o dokonanie w tym projekcie daleko idących zmian.
To, czy słowa sędziego śledczego, członka władzy sądowniczej, stanowią naruszenie zasady domniemania niewinności, musi zostać rozstrzygnięte w kontekście szczególnych okoliczności, w których zostały one użyte, biorąc pod uwagę fakt, że oświadczenia sędziów stanowią przedmiot głębszej analizy aniżeli te, które dotyczą organów dochodzeniowych, jak policja czy prokuratura.
1. Art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ma na celu głównie ochronę jednostek przed arbitralnym działaniem władz publicznych. Dodatkowo istnieją pozytywne obowiązki nieodłączne efektywnemu "poszanowaniu" życia rodzinnego. Granice pomiędzy pozytywnymi a negatywnymi obowiązkami na mocy tych przepisów, nie podlegają precyzyjnej definicji. Niemniej jednak obowiązujące reguły
1. Dopuszczalność materiału dowodowego podlega przepisom prawa krajowego i sądów krajowych zaś jedynym zadaniem Trybunału jest ustalenie czy proces miał sprawiedliwy charakter. 2. Artykuł 6 § 3 pkt d) Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności nie przyznaje oskarżonemu bezwzględnego prawa do zapewnienia stawiennictwa świadków w sądzie. Do sądu krajowego należy decyzja o konieczności
Z naruszeniem dobra osobistego nie mamy do czynienia, jeżeli określona wypowiedź jest tak rozumiana tylko w odczuciu osoby, której dotyczy. Ocena czy nastąpiło naruszenie dobra osobistego, jakim jest godność osobista, nie może być dokonana według miary indywidualnej wrażliwości tego, który uważa, że jego dobro zostało naruszone. Podstawowe znaczenie ma więc nie subiektywne odczucie krzywdy osoby zainteresowanej