Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 21 marca 2017 (Bujak przeciwko Polsce), sygn. 686/12

1. Poniżające traktowanie musi osiągnąć minimalny poziom dolegliwości, żeby wejść w zakres Artykułu 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ocena tego minimalnego poziomu z natury rzeczy jest relatywna, zależy bowiem od wszystkich okoliczności sprawy, takich jak okres traktowania, jego fizyczne i psychiczne skutki oraz, w niektórych przypadkach, płeć, wiek i stan zdrowia ofiary.

2. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności nie gwarantuje prawa do otrzymania opieki medycznej, która by przekraczała standardowy poziom powszechnie dostępnej opieki zdrowotnej.

Teza od Redakcji

W sprawie Bujak przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Ganna Yudkivska, Przewodniczący,

Vincent A. De Gaetano,

András Sajó,

Krzysztof Wojtyczek,

Egidijus Kuris,

Gabriele Kucsko-Stadlmayer,

Marko Bošnjak, sędziowie,

i Marialena Tsirli, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym dnia 28 lutego 2017 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 686/12) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej wniesionej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, Pana Sławomira Bujaka ("skarżący"), w dniu 29 marca 2011 roku.

2. Skarżący, któremu została przyznana pomoc prawna, był reprezentowany przez Panią B. Słupską-Uczkiewicz, prawnika praktykującego we Wrocławiu. Rząd Polski ("Rząd") reprezentowany był przez swojego pełnomocnika, Panią J. Chrzanowską, z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący w szczególności podnosił, że nie otrzymał odpowiedniej opieki medycznej w zakładzie karnym oraz że z uwagi na stan jego zdrowia długość osadzenia była nadmierna.

4. W dniu 27 sierpnia 2014 roku zarzuty naruszenia Artykułu 3 i 5 ust. 3 Konwencji zostały zakomunikowane Rządowi, a pozostała część skargi została uznana za niedopuszczalną zgodnie z regułą 54 ust. 3 Regulaminu Trybunału.