Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 30 października 2012 r. (P. i S. przeciwko Polsce)

Dokonane zatrzymanie winno być zgodne zarówno z prawem krajowym, jak i z zapisami Konwencji: Konwencja ustanawia obowiązek zastosowania się do merytorycznych i proceduralnych zasad prawa krajowego oraz wymaga, aby pozbawienie wolności było zgodne z celem określonym w art. 5, jakim jest ochrona jednostki ludzkiej przed arbitralnym działaniem. W związku z tym, musi istnieć związek pomiędzy zastosowaną podstawą dozwolonego pozbawienia wolności a warunkami zatrzymania.

Teza od Redakcji

W sprawie P. i S. przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Czwarta Sekcja), zasiadając jako Izba składająca się z następujących członków:

David Thór Björgvinsson, Przewodniczący,

Lech Garlicki,

Päivi Hirvelä,

George Nicolaou,

Zdravka Kalaydjieva,

Nebojša Vučinić,

Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 9 października 2012 r.,

wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 57375/08) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej wniesionej do Trybunału na podstawie art. 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywateli polskich, panią P. ("pierwsza ze skarżących") i panią S. ("druga ze skarżących"), w dniu 18 listopada 2008 r. Wiceprzewodniczący Sekcji przychylił się do prośby skarżących o nieujawnianie ich imion i nazwisk (art. 47 § 3 Regulaminu Trybunału).

2. Przedstawicielami skarżących były panie M. Gąsiorowska oraz I. Kotiuk, prowadzące praktykę adwokacką w Warszawie, przy wsparciu ze strony pani Christiny Zampas, którą w dalszej części postępowania zastąpiła pani J. Westeson, z Centrum Praw Reprodukcyjnych. Rząd polski ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Przedstawiciela, pana J. Wołąsiewicza, a następnie przez panią J. Chrzanowską, z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżące podniosły zarzut, że okoliczności wniesionej przez nie sprawy spowodowały w szczególności naruszenie art. 8, 3 i 5 Konwencji.