Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 7 września 2017 r. (Budnik przeciwko Polsce), sygn. 61928/13

1. Kwota odszkodowania przyznawanego na szczeblu krajowym w sprawach dotyczących różnych naruszeń Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności nie może być uznana za decydującą w sprawach podnoszących kwestie zgodnie z art. 3 tej konwencji. Ponadto, polski system krajowy nie przewiduje żadnej alternatywnej formy zadośćuczynienia za naruszenie praw więźnia z powodu pozbawienia wolności w nieodpowiednich warunkach przeludnienia. Rekompensata finansowa jest jedynym środkiem dostępnym dla ofiar po stwierdzeniu naruszenia, a prawo krajowe nie ogranicza kwoty odszkodowania.

2. Kwota rekompensaty nie jest czynnikiem decydującym przy ustaleniu statusu ofiary względem skarżącego i wyłącznie dlatego, iż kwota przyznana na poziomie krajowym jest niższa niż kwota ustalona przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, to nie oznacza to automatycznie, że środek nie jest skuteczny. Uwzględniając jednak orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczące kwoty odszkodowania przyznawanego w sprawach dotyczących warunków panujących w więzieniach, w których Trybunał stwierdził naruszenie praw wnioskodawcy chronionych na mocy art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, rekompensata przyznana skarżącemu przez władze krajowe w wysokości 1.750 EUR jest niewystarczająca i skarżący może nadal twierdzić, że jest ofiarą.

Teza od Redakcji