Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 19 października 2017 r. (Nawrot przeciwko Polsce), sygn. 77850/12

Dopuszczalne podstawy pozbawienia wolności wymienione w art. 5 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności należy interpretować w ścisły sposób. Dlatego, by uznać zaburzenie psychiczne za prawdziwe w rozumieniu art. 5 ust.1 lit. e) Konwencji, zaburzenie psychiczne, o którym mowa, musi być na tyle poważne, aby wymagało leczenia w placówce odpowiedniej dla pacjentów chorych psychicznie.

Teza od Redakcji

W sprawie Nawrot przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Pierwsza), zasiadając jako Izba w składzie:

Linos-Alexandre Sicilianos, Przewodniczący,

Kristina Pardalos,

Krzysztof Wojtyczek,

Ksenija Turković,

Armen Harutyunyan,

Pauliine Koskelo,

Jovan Ilievski, sędziowie,

oraz Abel Campos, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 września 2017 r., Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 77850/12) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej wniesionej do Trybunału zgodnie z art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, Pana Krzysztofa Nawrota ("Skarżący"), w dniu 20 listopada 2012 r.

2. Skarżący był początkowo reprezentowany przez Pana J. Zalewskiego, prawnika praktykującego w Katowicach. Po złożeniu uwag na temat dopuszczalności skargi i szczegółów sprawy wycofał on pełnomocnictwo udzielone swojemu adwokatowi. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez swojego pełnomocnika, Panią J. Chrzanowską z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucił na podstawie art. 5 ust. 1 Konwencji, że jego pozbawienie wolności w szpitalu psychiatrycznym było bezprawne. Ponadto zarzucił naruszenie art. 5 ust. 4 Konwencji, ponieważ nie miał on zapewnionej skutecznej możliwości kwestionowania zgodności z prawem pozbawienia go wolności.

4. W dniu 18 listopada 2015 r. skargi na podstawie art. 5 ust. 1 i 4 Konwencji zostały zakomunikowane Rządowi, a pozostała część skargi została uznana za niedopuszczalną zgodnie z Regułą 54 § 3 Regulaminu Trybunału.