Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 21 marca 2017 r. (Porowski przeciwko Polsce), sygn. 34458/03

1. Art. 5 ust. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności nie może być postrzegany jako zezwalający na bezwarunkowe tymczasowe aresztowanie, o ile trwa ono nie dłużej niż określony czas. Uzasadnienie dla jakiegokolwiek okresu tymczasowego aresztowania, nieważne jak krótkiego, musi być przekonująco wskazane przez władze.

2. Utrzymywanie się uzasadnionego podejrzenia, że osoba aresztowana popełniła przestępstwo, jest warunkiem sine qua non, aby tymczasowe aresztowanie było zgodne z prawem na podstawie art. 5 ust. 1 lit. c Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Jednakże przestaje to być wystarczające po upływie pewnego czasu. W takich przypadkach, Trybunał musi ustalić, czy inne powody wskazane przez władze sądowe uzasadniały nadal pozbawienie wolności.

Teza od Redakcji

W sprawie Porowski przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Czwarta Sekcja), zasiadając jako Izba w składzie:

Ganna Yudkivska, Przewodniczący,

Vincent A. De Gaetano,

András Sajó,

Nona Tsotsoria,

Krzysztof Wojtyczek,

Egidijus Kuris,

Gabriele Kucsko-Stadlmayer, sędziowie,

and Marialena Tsirli, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lutego 2017 r.,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 34458/03) wniesionej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencja") przez polskiego obywatela, Dariusza Porowskiego ("skarżący") w dniu 26 listopada

2001 r.

2. Rząd Polski ("Rząd") był reprezentowany przez pełnomocnika

J. Wołąsiewicza, a następnie przez J. Chrzanowską z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucał, że jego tymczasowe aresztowanie było niezgodne z prawem oraz że przekraczało "rozsądny termin". Skarżył się też na cenzurę obejmującą jego korespondencję z obrońcą oraz na rzekomą nierzetelność i nieuzasadnioną długość trzech postępowań karnych przeciwko niemu oraz osobom trzecim.