Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 9 października 2012 r. (Popenda przeciwko Polsce), sygn. 39502/08

Artykuł 217 ust. 1 Kodeksu karnego wykonawczego nie określa wystarczająco jasno zakresu i sposobu skorzystania z uznaniowości nadanej odpowiednim organom przy ograniczaniu prawa do widzeń. Nieuzasadniona odmowa udzielenia zgody na widzenie nie była "zgodna z prawem", stwierdzając naruszenie Artykułu 8 z uwagi na arbitralny charakter ingerencji.

Teza od Redakcji

W sprawie Popenda przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan David Thór Björgvinsson, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pan Päivi Hirvelä,

Pan George Nicolaou

Pani Ledi Bianku,

Pani Nebojša Vučinić

Pan Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Pan Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 18 września 2012 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 39502/08) wniesionej w dniu 5 sierpnia 2008 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, pana Krzysztofa Popendę ("skarżący").

2. Skarżący był reprezentowany przez panią M. Gąsiorowską, adwokat prowadzącą praktykę w Warszawie. Polski Rząd ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Pełnomocnika, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Dnia 13 października 2008 roku skarga została zakomunikowana Rządowi. Zdecydowano też o łącznym rozpatrzeniu dopuszczalności i meritum skargi (Artykuł 29 ust. 1).

FAKTY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

4. Skarżący urodził się w 1958 roku i mieszka w Częstochowie.

A. Pierwsze postępowanie karne
5. W dniu 26 września 2004 roku skarżący został zatrzymany przez policję.

6. Dnia 28 września 2004 roku Sąd Rejonowy w Łodzi wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu skarżącego z uwagi na uzasadnione podejrzenie wręczenia przez niego korzyści majątkowej posłowi na Sejm, panu A.P. Skarżącemu postawiono zarzuty razem z panem M.D., znanymi biznesmenem i lobbystą, a jednocześnie partnerem biznesowym skarżącego. Sprawa pana M.D. była szeroko komentowana w mediach, wzbudzając duże zainteresowanie polityczne. Sąd uznał, że aresztowanie M.D. było konieczne dla zapewnienia prawidłowego toku postępowania. Sąd kierował się także prawdopodobieństwem nałożenia na skarżącego surowej kary oraz obawą, że będzie on próbował wpływać na świadków.