Postanowienie NSA z dnia 23 listopada 2023 r., sygn. III FZ 520/23
W ocenie, czy organ podatkowy przyczynił się do powstania przesłanki uchylenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, kluczowe jest zbadanie wszystkich okoliczności prowadzących do przedawnienia zobowiązania, a nie tylko samo stwierdzenie przedawnienia jako obiektywnej przesłanki uchylenia.
Działania organu podatkowego, które przyczyniają się do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego i skutkują uchyleniem decyzji podatkowej oraz umorzeniem postępowania, mogą być podstawą do przyznania podatnikowi prawa do oprocentowania nadpłaty podatku. Oprocentowanie nadpłaty pełni funkcję kompensacyjną i ma na celu wynagrodzenie podatnikowi szkód wynikających z nienależytego prowadzenia
Dopuszczalne jest wydanie w jednej dacie zarówno decyzji nieostatecznej oraz postanowienia o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Aby jednak akty te weszły do obrotu prawnego i wywołały określone w nich skutki prawne, muszą zostać doręczone stronie postępowania. Dopiero ich doręczenie pozwala na egzekucję obowiązków wynikających z decyzji, w tym stosowanie środków egzekucyjnych.
Przez zwrot legislacyjny "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" należy rozumieć okoliczność faktyczną polegającą na rzeczywistym/fizycznym wykorzystywaniu (zajęciu) całości albo określonej części budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej, tj. prowadzeniu w tej części budynku działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. Za zajęte na prowadzenie
Części budynku mieszkalnego, w tym domu studenta, wykorzystywane do czasowego zakwaterowania, nie służące trwałemu zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz najem krótkoterminowy zbliżony do świadczenia usług hotelarskich, powinny być uznane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. W takim przypadku stosuje się stawkę opodatkowania przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy
Do prawidłowej kwalifikacji obiektów jako budowli w rozumieniu prawa podatkowego niezbędne jest spełnienie kryterium obiektu budowlanego zgodnie z definicją ustawy prawo budowlane. Nie można dokonywać tej kwalifikacji jedynie na podstawie załącznika do ustawy prawo budowlane, ani zakładać spełnienia tych cech na podstawie danego rodzaju budowli.
Budynek mieszkalny lub jego część, niezajęty na trwałe zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, ale wykorzystywany na cele komercyjne takie jak krótkotrwały najem czy zakwaterowanie studentów, może być uznany za "zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej" w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, co skutkuje zastosowaniem wyższej stawki podatkowej w
W kwalifikacji prawnej budowli w ujęciu podatkowym, kluczowe jest ustalenie, czy obiekt spełnia kryteria obiektu budowlanego według definicji zawartej w przepisach prawa podatkowego i budowlanego. Nie można opierać się jedynie na rodzaju obiektu ani na koncepcji całości techniczno-użytkowej.
W kwalifikacji prawnej budowli w ujęciu podatkowym, kluczowe jest ustalenie, czy obiekt spełnia kryteria obiektu budowlanego według definicji zawartej w przepisach prawa podatkowego i budowlanego. Nie można opierać się jedynie na rodzaju obiektu ani na koncepcji całości techniczno-użytkowej.
Podstawą kwalifikacji prawnej budowli jako obiektu budowlanego jest zgodność z definicją prawną, zawartą w przepisach prawa budowlanego, które wymagają wykonywania oceny indywidualnej każdego z elementów. Nie można przy tym odwoływać się do pojęcia całości techniczno-użytkowej, które obowiązywało w stanie prawnym przed 28 czerwca 2015 r.
Lokale mieszkalne, wynajmowane na cele mieszkaniowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być uznane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. Istotną kwestią jest bowiem faktyczne przeznaczenie lokalu, a nie fakt, że jego wynajem następuje w ramach działalności gospodarczej. Przeznaczenie lokalu na cele mieszkalne oznacza