1. Z faktu zamieszczenia w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ zwolnień wyłącznie podmiotowych nie można wyprowadzić wniosku, że zwolnienia zawarte w art. 7 ust. 1 tej ustawy mają charakter wyłącznie przedmiotowy, albowiem wykładnia językowa tego przepisu wskazuje, że mają one również charakter przedmiotowo-podmiotowy
1. Podejmowanie przez rady gmin uchwał w sprawach podatków i opłat lokalnych /art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm. oraz art. 11 ust. 11 pkt 5 ustawy z dnia 7 października o regionalnych izbach obrachunkowych - Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./ jest pojęciem szerszym niż ustalanie wysokości podatków i opłat lokalnych /art. 168 Konstytucji
Obowiązek uiszczenia opłaty targowej powstaje bowiem wraz z dokonywaniem sprzedaży na targowisku. Pobieranie opłaty targowej za okres, który jeszcze nie upłynął, oznacza pobieranie należności podatkowej, mimo że obowiązek podatkowy w danym podatku jeszcze nie powstał. Nie można bowiem żądać zapłaty należności podatkowej bez uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego.
Narodowy Bank Polski w latach 1997-2000 realizując cele określone w art. 5-6 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 360 ze zm./ oraz art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. nr 140 poz. 938 ze zm./ miał obowiązek uiszczenia podatku od nieruchomości według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia
Zwolnienie przewidziane w art. 27 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385/ nie obejmuje podatku od nieruchomości w sytuacji, gdy mamy do czynienia z wydzieloną działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy.
Uprawnienia rad gmin, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, należy interpretować w ten sposób, aby nie naruszać treści przepisu art. 217 Konstytucji RP.
1. Dopuszczalna jest argumentacja a maiori ad minus przewidująca, że skoro ustawodawca upoważnił rady gmin do wprowadzenia innych zwolnień niż określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, to tym samym dopuścił możliwość stosowania zwolnień częściowych. 2. Odwołania się do zasady powszechności opodatkowania nie podzielił Sąd
Zaktualizowana wartość początkowa odpowiada pojęciu użytemu przez ustawodawcę w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, czyli wartości początkowej budowli określonej "według zasad przewidzianych (...) dla celów amortyzacji".
Zdarzeniem prawnym, z którym ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wiąże obowiązek uiszczenia opłaty targowej, jest dokonywanie sprzedaży.
Podstawę opodatkowania budowli dla celów podatku od nieruchomości do 31 grudnia 1996 r., to jest do dnia wejścia w życie znowelizowanej ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, stanowiła ich wartość początkowa brutto, stanowiąca zaktualizowaną cenę nabycia, kosztu wytworzenia lub wartości rynkowej.
Ustawy o samorządzie terytorialnym oraz o podatkach i opłatach lokalnych dają radzie gminy prawo do zarządzenia poboru opłat lokalnych, w tym opłaty targowej, w drodze inkasa oraz określenia inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso. Ustawodawca pozostawił wysokość tego wynagrodzenia do uznania rady gminy. Rada może też uchwałą zmienić ustalone przez siebie wynagrodzenia. Nie jest więc prawdą
